Ikarus 280: Różnice pomiędzy wersjami
(Ikarus 280) |
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 46.151.21.63; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Peaceful Halcylian.) Znacznik: rewert |
||
| (Nie pokazano 68 wersji utworzonych przez 44 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Ikarusy_w_zajezdni.jpeg|250px|thumb|Ikarusy 280 w zajezdni]] |
|||
'''Ikarus 280''' - dzieło Węgrów, wyprodukowane w latach 70. Autobus przegubowy, był też produkowany w wersji 260, czyli takiej bez przeguba. Mówią ludzie, że nieszczelny, hałaśliwy i wysoka podłoga. Ale pełno jest takich emkaemów, co mają do nich sentyment. Przeważnie takie ludzie chorują potem na psychozę związaną z wycofaniem ich z eksploatacji. |
|||
[[Plik:Polish flag on a Ikarus bus in Warsaw during a national day of mourning.jpg|250px|thumb|Ikarus z profilu]] |
|||
'''Ikarus 280''' (nazywany również '''bizonem''' lub '''lewarem''') – [[autobus]] produkcji [[Węgry|madziarskiego]] [[Ikarus]]a, szczyt marzeń [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|miłośnika komunikacji miejskiej]]. |
|||
== |
== Wygląd == |
||
Z zewnątrz wygląda jak prostopadłościan na kółkach z przegubem po środku. Posiada czworo, troje lub dwoje drzwi w wersjach „harmonia” lub „płaty” oraz dużo otwieranych okien. Jak na konstrukcję opracowaną na początku lat 70. <del>XI wieku</del> wygląda całkiem nowocześnie. Ma jakieś <del>trzydzieści</del> trzy metry wysokości i szesnaście długości, co i tak wydaje się liczbą niewielką w porównaniu do obecnych przegubów. Na dachu ma charakterystyczny krzyżak, który ma za zadanie trzymanie przegubu, aby ten w czasie jazdy nie odpadł i nie zaorał asfaltu na jezdni. |
|||
== Wnętrze == |
|||
Autobus ten dobry jest do jeżdżenia sobie, szczególnie dobry w zimie, szczególnie atrakcyjny dla [[Rodzaje babć autobusowych|osób w podeszłym wieku]], które lubią się od czasu do czasu powspinać. |
|||
Główną zaletą wnętrza Ikarusa jest wspinaczka po schodkach oraz dużo miejsc do stania, dzięki temu większość siedzeń zajętych jest przez tych emerytów, którym udało się wejść do autobusu. W środku czuć spaliny – dla [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|jednych]] perfumy, dla [[Pasażer|innych]] smród. Pomiędzy środkiem a przegubem ma tak zwany „kołowrotek” używany przez młodzież jako karuzela. Wielką ich zaletą jest to że wytrzymują w polskich warunkach dłużej niż tydzień. |
|||
== Ciekawostki == |
|||
* Będąc kierowcą z Ikarusa wychodzi się głuchym. |
|||
* Na Węgrzech i w Polsce jest ich tak dużo, że wycofanie tych złomów przed końcem świata jest niemożliwe. |
|||
* Drzwi Ikarusa otwierane są przez kierowcę za pomocą sznurka, co tłumaczy ich budowę oraz hałas przy ich otwieraniu/zamykaniu. Nie ważne czy jest to „harmonijka” czy „płaty”. Z tego też tytułu w niektórych Rosyjskich miastach zwyczajem stało się jeżdżenie bez nich. |
|||
* W przypadku otwarcia lewych okien autobus zmienia się w komorę gazową. |
|||
* W [[Warszawa|Warszafce]] zyskał tytuł „węgierskiego króla warszawskich ulic”. |
|||
* W stolicy jeździło ich najwięcej<ref>Bo wykupiła sobie wszystkie możliwe pojazdy i modele</ref>. |
|||
{{Przypisy}} |
|||
{{Komunikacja miejska}} |
|||
{{Komunikacja Łódź}} |
|||
{{KWW}} |
|||
{{KMWarszawa}} |
|||
[[Kategoria:Autobusy Ikarus|280]] |
|||
[[Kategoria:Komunikacja miejska w Łodzi]] |
|||
[[Kategoria:Komunikacja miejska we Wrocławiu]] |
|||
[[Kategoria:Komunikacja miejska w Warszawie]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 10:54, 28 gru 2023
Ikarus 280 (nazywany również bizonem lub lewarem) – autobus produkcji madziarskiego Ikarusa, szczyt marzeń miłośnika komunikacji miejskiej.
Wygląd[edytuj • edytuj kod]
Z zewnątrz wygląda jak prostopadłościan na kółkach z przegubem po środku. Posiada czworo, troje lub dwoje drzwi w wersjach „harmonia” lub „płaty” oraz dużo otwieranych okien. Jak na konstrukcję opracowaną na początku lat 70. XI wieku wygląda całkiem nowocześnie. Ma jakieś trzydzieści trzy metry wysokości i szesnaście długości, co i tak wydaje się liczbą niewielką w porównaniu do obecnych przegubów. Na dachu ma charakterystyczny krzyżak, który ma za zadanie trzymanie przegubu, aby ten w czasie jazdy nie odpadł i nie zaorał asfaltu na jezdni.
Wnętrze[edytuj • edytuj kod]
Główną zaletą wnętrza Ikarusa jest wspinaczka po schodkach oraz dużo miejsc do stania, dzięki temu większość siedzeń zajętych jest przez tych emerytów, którym udało się wejść do autobusu. W środku czuć spaliny – dla jednych perfumy, dla innych smród. Pomiędzy środkiem a przegubem ma tak zwany „kołowrotek” używany przez młodzież jako karuzela. Wielką ich zaletą jest to że wytrzymują w polskich warunkach dłużej niż tydzień.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Będąc kierowcą z Ikarusa wychodzi się głuchym.
- Na Węgrzech i w Polsce jest ich tak dużo, że wycofanie tych złomów przed końcem świata jest niemożliwe.
- Drzwi Ikarusa otwierane są przez kierowcę za pomocą sznurka, co tłumaczy ich budowę oraz hałas przy ich otwieraniu/zamykaniu. Nie ważne czy jest to „harmonijka” czy „płaty”. Z tego też tytułu w niektórych Rosyjskich miastach zwyczajem stało się jeżdżenie bez nich.
- W przypadku otwarcia lewych okien autobus zmienia się w komorę gazową.
- W Warszafce zyskał tytuł „węgierskiego króla warszawskich ulic”.
- W stolicy jeździło ich najwięcej[1].
Przypisy
- ↑ Bo wykupiła sobie wszystkie możliwe pojazdy i modele
