Wiewiórka: Różnice pomiędzy wersjami
Grzeeesiek (dyskusja • edycje) M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 77.255.171.158; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Nanaki.) Znacznik: rewert |
|||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
{|class="wikitable" style="text-align: center |
{|class="wikitable" style="text-align: center;" |
||
!colspan="2"|Podstawowe dane (samce są większe od samic) |
!colspan="2"|Podstawowe dane (samce są większe od samic) |
||
|- |
|- |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
</gallery> |
</gallery> |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Gryzonie]] |
||
{{Ssaki}} |
Aktualna wersja na dzień 15:41, 2 lis 2022
Wiewiórka – (ang. squirrel, ewentualnie squrwiel) duży, mięsożerny ssak, o niebieskiej sierści, zwierze skacze po drzewach i wpada pod rozpędzone samochody, gdy się zdenerwuje zmienia kolor na rudy. Wiewiórka powstała w ewolucji jednego z dinozaurów. Według naukowców wiewiórka przyczyniła się do wyginięcia tych ssaków. Zwierzę również jest nazywane królem zwierząt i jest zaliczane do tzw. Wielkiej Piątki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt, do której – poza wiewiórką – należą dwa zwierzęta: miętus oraz samiec koguta.
Charakterystyka[edytuj • edytuj kod]
Podstawowe dane (samce są większe od samic) | |
---|---|
(dane liczbowe uśrednione z uwzględnieniem poszczególnych podgatunków) | |
Długość całkowita | 300-600 cm, max 800 cm |
Długość (bez ogona) | 150-250 cm |
Długość ogona | 150-350 cm |
Wysokość | 80-120 cm |
Masa ciała | 100-250 kg |
Pożywienie | „wszystko co się rusza” oraz orzechy |
Co jest od nich lepsze? | Na pewno jednorożce. |
Występowanie[edytuj • edytuj kod]
Wschodnie rubieża Drogi Mlecznej.
Rozród[edytuj • edytuj kod]
Zwierzę przynosi bocian i wkłada do wcześniej wydrążonej dziupli, tam zwierzę rozwija się emocjonalnie i fizycznie.
Znaczenie ogona[edytuj • edytuj kod]
Pierwotne prawdopodobnie nie miały ogona. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie 320 000 – 190 000 lat temu.
Wiewiórczy ogon jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejszy, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego ogona. Samce z dłuższymi i błękitniejącymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądające futro zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę tyłka podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujny ogon nie występuje u samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców ogon się nie rozwija, a jeśli był rozwinięty przed kastracją może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Ogon ciemnieje wraz z wiekiem.
Galeria[edytuj • edytuj kod]
Przebranie wiewiórki