Język czeski: Różnice pomiędzy wersjami
M (lit.) |
(+ szablon) |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
:''– Davajté komůrečke, álbo vám přilutůje tako, že zápomnité, jáko se názyvaté!'' –Czy mógłbym pożyczyć na chwilę Pański telefon? Muszę zadzwonić do chorej matki. |
:''– Davajté komůrečke, álbo vám přilutůje tako, že zápomnité, jáko se názyvaté!'' –Czy mógłbym pożyczyć na chwilę Pański telefon? Muszę zadzwonić do chorej matki. |
||
:''– Što u kůrvý, váše knědlickove těsto je hrůbe jáko té české kůloplujký!'' – Co to ma znaczyć, ciasto w waszych knedlach jest grube niczym czeskie kulomiotki! |
:''– Što u kůrvý, váše knědlickove těsto je hrůbe jáko té české kůloplujký!'' – Co to ma znaczyć, ciasto w waszych knedlach jest grube niczym czeskie kulomiotki! |
||
{{Języki}} |
|||
===Zobacz też:=== |
===Zobacz też:=== |
Wersja z 11:04, 9 wrz 2006
Język czeski (česki jenziček) jest językiem z grupy zachodniotadżyckiej. Wykazuje największe pokrewieństwo z językami: polskim, słowackim i arabskim. Spotykany jest przede wszystkim w Czechach (Česká Republička). Mówią nim wszyscy Czesi oprócz czeskiej drużyny piłki nożnej (mówiącej o angielsku), szaleni, opici pilznerem lingwiści oraz złośliwi goście na Słowacji, chcący wpienić autochtonów.
Język czeski charakteryzuje się jedną, dominujacą właściwością, jest mianowicie porażająco śmieszny. Osoby cudzoziemskie mające z nim kontakt foniczny (ale często i graficzny) doświadczają sensacji żołądkowych niczym po zjedzeniu knedliczków (knědličký), a nawet lądują na krótkotrwałej obserwacji w najbliższym szpitalu psychatrycznym (špitalný odšajbový přibitek).
Język czeski znany jest z kilku filmów (czeskie filmy – české nudovinký), kreskówek (słynny Krecik, symbol czeskiej tępoty, którego jedyną kwestią było Joooooooou! (tłum.: O, k*rwa), a także książek, gazet, etykiet na piwie i odświeżaczy powietrza.
Zdrabnianie
Istotną cechą czeskiego jest również usilne zdrabnianie wszystkiego, co tylko się da. Zasadę tę ilustrują poniższe przykłady:
- szkoła – školičká
- gówno - hůvenko
- parasol – šmatičku na patičku
- telefon komórkowy – ukradená ceglička
- denaturat – fioletová napitečka
- spodnie dresowe – šelestické drehové worečký
- łódź – duravá lůpinká
- gimnastyka – zdrvotné vygibaský
- itd.
Niektóre wyrazy są jednak śmieszne nawet bez zdrabniania, co jest wiekopomnym osiągnięciem Czechów, na przykład:
- rękawice bokserskie – mordové rozbijačký
- gołąb – dachový obsraněc
- rekin ludojad – lůdkowý pogryzač
- tygrys – páskovaný pogryzač
- konserwa – pálcová torturá
- menel – směrdoncý nágabivač
- rodak – pivný pohlánač
- ochroniarz, bramkarz – potencjálný potůrbovnik
- itd.
Minirozmówki czesko-polskie
- – Vybáčte. – Sory.
- – Ilě hcěte zá to hůvno? – Ile to kosztuje?
- – Gadajté, kde mogů se zdrávo odesrát? – Sory, gdzie jest najbliższa toaleta?
- – Davajté komůrečke, álbo vám přilutůje tako, že zápomnité, jáko se názyvaté! –Czy mógłbym pożyczyć na chwilę Pański telefon? Muszę zadzwonić do chorej matki.
- – Što u kůrvý, váše knědlickove těsto je hrůbe jáko té české kůloplujký! – Co to ma znaczyć, ciasto w waszych knedlach jest grube niczym czeskie kulomiotki!