Beatbox

Beatbox – kaszel i mlaskanie do rytmu, w wyniku czego powstają dźwięki łudząco podobne do perkusji, basu, skreczy i kota spadającego z dziesiątego piętra.

Geneza beatboksu

Narodził się on w latach 70., kiedy w czarnych dzielnicach USA ziomale woleli wydawać forsę na zielsko niż magnetofon i dwie kasety z rapem (albo z odgłosem kota spadającego z dziesiątego piętra). Postanowili sami pobawić się w magnetofon.

Po czym poznać pr0 bitboksera

Główny artykuł: Beatboxer

• Beatboksuje idąc ulicą.
• Beatboksuje na nudnych lekcjach.
• Beatboksuje jedząc obiad, zapluwając przy tym wszystko dookoła przeżutym posiłkiem.
• Beatboksuje rozmawiając z ziomkami, zapluwając ich twarze.
• Beatboksuje do śpiewu lokalnej piosenkarki z chórku kościelnego.
• Beatboksuje o umówionych porach z kumplami, w umówionej miejscówce pod okolicznym mostem.
• Beatboksuje całując się z dziewczyną.
• Beatboksuje uprawiając seks.
• Beatboksuje na dyskotece i w kościele.
• Beatboksuje przez sen.
• Beatboksuje u dentysty.
• Beatboksuje na komisariacie.
• Beatboksuje beatboksując.
• Beatboksuje nurkując.
• Beatboksuje czytając ten artykuł.
• Beatboksuje myjąc zęby, przy czym zapluwa pastą lustro.
• Beatboksuje śpiąc, czyli nie śpi bo beatboksuje.
• Beatboksuje nie beatboksując

Ponadto

• Ma bobra, który zna 1000 beatów.
• Beatboxer zna więcej beatów niż jego bóbr.
• Słucha beatboksu, beatboksu, a czasami jeszcze beatboksu.
• Marzeniem beatboksera jest wyjazd na WBW.
• Według beatboksera Google służą tylko do wpisywania tam takich haseł jak „bitboks”, „human beatbox” czy też „AWESOME HUMAN BEATBOX LOL ZOMG WTF ROTFLMAO FUCK”.
• Czasem, gdy nikogo nie ma w pobliżu, przestaje beatboksować i odpoczywa.
• Niektórzy beatboxerzy podczas beatboxu machają rękami imitując chorobę Parkinsona.

Pojedynki

Tak, o dziwo da się pojedynkować na to. Do gry potrzeba dwóch przeciwnych stron, sędziego i widowni (opcjonalnie, bo i tak nikt nie słucha). Pojedynek rozpoczyna jedna ze stron, pokazując wszystkie swe dolegliwości gardłowe, a po zakończeniu występu zaczyna druga strona. Na końcu jury na podstawie ilości śliny, flegmy i innego śluzu zgromadzonego na mikrofonach ocenia, który z nich był lepszy.