Pesa Swing

120Na Warszawieś

Lepiej nie zadzierać z mechanikami Swingów

Pesa Swing – pseudotramwaje wyprodukowane w Bydgoskich zakładach Pojazdy Eksperymentalne Szczególnie Awaryjne wyłącznie po to, żeby Warszawieś, Uć, Tyfusowo, Rydzykowo, Elbląg, Danzig oraz Szczękocin miały czym szpanować na scenie polskiej komunikacji miejskiej. Rozwojowa wersja pierwszego pseudotramwaju Tramicus na świecie.

Zalety

• Są długie;
• mają pantografy po środku;
• można w nich kupić bilet (czego i tak nikt nie robi).

Wady

• Są niskopodłogowe (ułatwia to szturmowanie tramwaju przez babcie tramwajowe);
• pikają przy zamykaniu drzwi;
• mają zamontowane ekrany LCD, które cały czas wkurzają pasażerów informując ich, że na ulicy, którą jadą właśnie wywalił się jakiś tramwaj i spowodował zablokowanie całego centrum;
• mają zderzaki jak tarany;
• wydają nieprzyjemnie dźwięki;
• warszawiejskie sztuki miały tendencję do mimowolnego opuszczania torowiska.
• zaś uckie są wyposażone w tryb jazdy autonomicznej;
• wszystkie mają stabilizator toru jazdy, przez to nie mogą się ślizgać po torach jak Konstale.

Zastosowanie

Na początku powody do szpanu miała Stolyca, bo to ją Swingi podbiły jako pierwsze. Potem trafiły do Danzig. Szczękocin by móc zaszpanować jedyną jakąś rzeczą też zakupił kilkadziesiąt sztuk. Na placu boju pozostały jedynie Gorzów Wielkopolski, Olsztyn i Wrocław. Gorzów twierdzi że helmuty z lat '60 są lepsze od stopiątek, Olsztyn zakupił inne marne tramwaje Solarisa, a Wrocław odpadł poprzez antyszpan pojazdami 2010NW (nie zaszpanował przez jullową nazwę). Kolejne miasta, czyli Thorn i Bydzia, by nie być gorsze, też sobie Swingi kupiły dla sławy. Pływająca wieś, której nie ma na żadnej mapie pogodowej kupiła jako ostatnie te wynalazki.

Wersje

• 119Na – trzyczęściowa, wąska (jeszcze nikt takiej nie kupił);
• 120Na – pięcioczęściowa (Warszawieś, Danzig, Szczękociny);
• 121Na – trzyczęściowa, wąska (Toruń);
• 122Na – pięcioczęściowa, wąska (dla Tyfusów, Toruń i pływającej wsi, której nie ma na żadnej mapie pogodowej).