Język polski: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Botyzjusz I. Ofiarą rewertu jest 79.186.62.131.) |
|||
Linia 27: | Linia 27: | ||
# popierdolić ('''1''' pomylić, '''2''' zbojkotować); |
# popierdolić ('''1''' pomylić, '''2''' zbojkotować); |
||
# zapierdolić ('''1''' ukraść, '''2''' zabić, '''3''' upić się); |
# zapierdolić ('''1''' ukraść, '''2''' zabić, '''3''' upić się); |
||
# upierdolić ('''1''' ubrudzić się, '''2''' ukruszyć, '''3''' urwać |
# upierdolić ('''1''' ubrudzić się, '''2''' ukruszyć, '''3''' urwać); |
||
# przypierdolić ('''1''' uderzyć, '''2''' wtrącić się '''3''' czepiać się); |
# przypierdolić ('''1''' uderzyć, '''2''' wtrącić się '''3''' czepiać się); |
||
# odpierdolić ('''1''' wygłupić się, '''2''' dać komuś spokój, '''3''' ułamać, '''4''' ubrać się odświętnie); |
# odpierdolić ('''1''' wygłupić się, '''2''' dać komuś spokój, '''3''' ułamać, '''4''' ubrać się odświętnie); |
||
Linia 44: | Linia 44: | ||
# popierdalać ('''1''' szybko biegać); |
# popierdalać ('''1''' szybko biegać); |
||
# zapierdalać ('''1''' pracować, '''2''' szybko biegać). |
# zapierdalać ('''1''' pracować, '''2''' szybko biegać). |
||
Podstawa: jebać ('''1''' uprawiać seks, '''2''' lekceważyć coś); |
|||
#rozjebać (zniszczyć) |
|||
#ujebać ('''1''' ubrudzić, '''2''' sprowadzić kłopoty) |
|||
#wyjebać ('''1''' uderzyć, '''2''' wyrzucić) |
|||
#zajebać (ukraść) |
|||
#najebać się (upić się) |
|||
#pojebać ('''1''' pomylić się, '''2''' (-ny) głupi, upośledzony, chory psychicznie) |
|||
#zjebać ('''1''' zepsuć, '''2''' zmarnować) |
|||
#dojebać (dołożyć) |
|||
#wjebać się (wejść, będąc niechcianym) |
|||
#przejebać (zmarnować) |
|||
== Odmiana czasowników == |
== Odmiana czasowników == |
Wersja z 00:29, 6 lis 2010
W Polsce mi się trudno zrobiło, tam mieszkają zimni ludzie. Wszyscy syczą. Po co syczą? To Bóg dał im język żmij za to, że są klamliwi!
- Maksym Gorki o języku polskim
CheScH mOOoY bOoSiAcHkUu cO pOraBbiASshh!?!/11
- Zbrodnia na języku polskim
Język polska nie trudna.
- Język polski sam o sobie.
Język polski (polszczyzna) – etniczny język Polaków, wymyślony ok. 2000 lat temu przez kompletnych analfabetów. Jest uznawany za tródny trudny – gramatyką może konkurować z fińskim i węgierskim, a każdy cudzoziemiec kończy się go uczyć przy poznawnaniu fleksji. Co więcej, język polski jest na tyle trudny, że sami Polacy nie umią umiejom umiom potrafią go zrozumieć i mało który potrafi go poprawnie ószyfadź używać.
Skomplikowane dźwięki języka polskiego, wyrazy takie jak źdźbło, rozstrzygnięcie i bezwzględny zostały zainspirowane odgłosami wydawanymi przez potwory z horrorów H.P. Lovecrafta
Historia
Najstarsze zapiski o języku polskim sięgają starożytności, gdy pewien Egipcjanin szedł ulicą, zobaczył pannę o lekkich obyczajach i stwierdził: O kurwa!.
W obecnych czasach język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do usranej śmierci muszą znać język polski!
Obecnie polszczyzna jest używana głównie przez mieszkańców Polski i mniejszości rdzennych Polaków.
Produktywność
Język polski jest także najbardziej produktywnym językiem świata w zakresie wulgaryzmów. Jest ich tak zajebiście dużo, że chuj wie ile! By stworzyć nowe przekleństwo wystarczy sprawnie napierdalać przedrostkami np.:
Podstawa: pierdolić (1 uprawiać seks, 2 lekceważyć coś, 3 gadać głupstwa);
- wypierdolić (1 wyrzucić, 2 przewrócić, 3 uderzyć);
- popierdolić (1 pomylić, 2 zbojkotować);
- zapierdolić (1 ukraść, 2 zabić, 3 upić się);
- upierdolić (1 ubrudzić się, 2 ukruszyć, 3 urwać);
- przypierdolić (1 uderzyć, 2 wtrącić się 3 czepiać się);
- odpierdolić (1 wygłupić się, 2 dać komuś spokój, 3 ułamać, 4 ubrać się odświętnie);
- dopierdolić (1 obciążyć kogoś czymś 2 dorzucić, np. węgla do pieca 3 Dobić kogoś/coś);
- napierdolić (1 użyć czegoś w nadmiarze, 2 upić się, 3 walczyć, 4 mówić o kimś kłamstwa, 5 powiedzieć coś bardzo szybko);
- spierdolić (1 uciec, 2 zepsuć, 3 nie spisać się, 4 zrzucić);
- podpierdolić (1 ukraść, 2 donieść na kogoś);
- nadpierdolić (1 nadmienić, 2 nadrobić);
- wpierdolić (1 pobić, 2 zjeść, 3 wejść w coś);
- przepierdolić (1 zdefraudować, 2 zgubić, 3 przegrać, 4 przebić);
- opierdolić (1 zganić, 2 lenić się, 3 ubrudzić k-g, 4 (kul.) obrać, 5 (kul.) oskubać, 6 sprzedać, 7 ostrzyc);
- rozpierdolić (1 zepsuć, zniszczyć, 2 rozwalić, 3 pokonać);
- obpierdolić (1 zniszczyć coś, 2 wypić butelkę wódki);
- nawpierdalać (1 obrazić kogoś, 2 nasypać, nawrzucać czegoś za dużo, 3 najeść);
- napierdalać (1 bić, 2 robić coś dobrze, 3 uczyć się);
- popierdalać (1 szybko biegać);
- zapierdalać (1 pracować, 2 szybko biegać).
Odmiana czasowników
- Główny artykuł: koniugacja
Odmiana przez przypadki
- Główny artykuł: deklinacja