Yamaha Corporation
Yamaha – prawdopodobnie jedyne faktycznie istniejące na świecie ACME[1], na dodatek jeden z nielicznych porządnych producentów z Japonii. Koncern z ponad stuletnią tradycją zajmuje się ponad setką różnych rzeczy, takimi jak motocykle, instrumenty muzyczne, bajery do komputerów, a nawet łuki.
W roku 1887 rozpoczął[2] działalność gospodarczą pan Torakusu Yamaha, opartą na produkcji instrumentów klawiszowych takich jak fortepiany i fisharmonie[3] Obecnie Yamaha produkuje wszystko, co nie jest byle czym.
Produkty
Instrumenty muzyczne
Tradycji aż zanadto stało się zadość, bo specjalny zarząd dedykowany jest wymyślaniu nowych modeli instrumentów klawiszowych. Poza tym, że fortepiany Yamahy mają więcej kolorów i rozmiarów niż bielizna w luksusowym butiku, oferta zawiera:
- Fortepiany elektryczne – tak jak gitara elektryczna, bez podpięcia do 230V nie pograsz, tylko pomarzysz.
- Pierdyliard keyboardów i pianin cyfrowych – co miesiąc nowy model.
- Disklavier – konsola MIDI w rozmiarze XL, coś dla muzyków-programistów, dla których fortepian wirtualny to za mało. Mianowicie jest to fortepian, który po podłączeniu do komputera... gra sam.
Ponadto w ofercie jest kilkaset modeli organów elektronicznych, syntezatorów, samplerów, gitar, instrumentów smyczkowych (nawet z altówki zrobiono użytek – wymyślono niegrające modele), złotych kibli i tak dalej. Można by właściwie wypisywać tak długo, aż nie będzie wszystkiego.
Motoryzacja
Po II wojnie światowej jakiś pracownik firmy znalazł podniszczony motocykl. Pokazał go swoim współpracownikom, ci go rozłożyli na czynniki pierwsze i tak Yamaha zaczęła produkować motocykle. Początkowo zysk był niewielki, jako że Japonia po wojnie była zrujnowana i na motocykl nie było nikogo stać, więc japoński motocykl stał się towarem eksportowym i aż do dziś nie wstyd się na takim pokazać. Ba, nawet niektóre filmy się na nie lansują.
Star Motorcycles
W roku 1994 Yamaha otworzyła linię Star Motorcycles. W Polsce wywołało to niemałe oburzenie, bo po naszych drogach od lat krążyły ciężarowe „Stary”, które oglądały czasy PRL-u. Poszedł więc pozew o plagiat ale, z pewnych powodów nie opuścił on nawet granic kraju.
