KS Toruń

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

KS Toruń (dawniej wśród prawdziwych kibiców cały czas: Apator Toruń) – toruński klub żużlowy.

Siedziba władz, dzielnice i osiedla[edytuj • edytuj kod]

Dawniej siedzibami szefostwa Kiboli była Czeczenia na Rubinkowie II. Teraz głównymi, jak to mówią bastionami, zostały: Rotki, Rubinkowo 3 zwane Skarpą, Wrzosy oraz Ohio.

Nazwa[edytuj • edytuj kod]

Wcześniej znany pod nazwą KS Apator Toruń, która jest nadal kultywowana przez zajadłych kibiców. Chociaż nazwa Apator nie jest oficjalna (z powodu wykupienia klubu przez Romana Karkosika), tych, co na stadionie wołają Unibax! Toruń! nie czeka przykra niespodzianka i wizyta w najbliższym szpitalu. Od 2014 roku po zmianie prezesa oficjalną nazwą jest KS Toruń. W latach 2016–2019 drużyna przystępowała do rozgrywek pod nazwą Get Well Toruń. W sezonie 2019 po 44 latach zaliczyli historyczny spadek, jednak po roku znowu awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej i ich celem jest walka o medale w najbliższych latach.

Kibice[edytuj • edytuj kod]

Przydomek kibiców Apatora to Krzyżacy. Są długoletnią ekipą w Toruniu. Na dzień dzisiejszy nie mają zgody albo układu z żadną grupą kibicowską w Polsce, lecz utrzymują bardzo dobre relacje z Legią Chełmżą. Ich największymi wrogami są lokalny klub piłkarski Elana Toruń i sąsiedzki klub żużlowy z Bydgoszczy – Polonia Bydgoszcz.

Stadion[edytuj • edytuj kod]

Jeszcze niedawno zarośnięta i rozpadająca się, a obecnie przeniesiona i wyremontowana Motoarena Toruń im. Mariana Rosego, przez co elanowcy nie mogą już tak łatwo wszczynać burd. Na jej przeniesienie i budowę całego nowego kompleksu wydano ponad 70 milionów złotych. Niestety część budżetu przeznaczona na zadaszenie obiektu została wydana na nie zawsze grającą czasem świecącą i prawie zawsze zepsutą fontannę.

Sukcesy[edytuj • edytuj kod]

Klub zasłynął brawurową ucieczką z finału ligi w Zielonej Górze w 2013 roku. Właściciel klubu słusznie uznał, że aby uniknąć ryzyka porażki, najlepiej w ogóle nie rozgrywać meczu. Dlatego tuż przed rozpoczęciem meczu cała toruńska ekipa spakowała mandżur i wystrzeliła w drogę powrotną do domu niczym Usain Bolt z bloków startowych. Nikt inny wcześniej ani później nie wykorzystał tej innowacyjnej taktyki.

Skład[edytuj • edytuj kod]

Seniorzy[edytuj • edytuj kod]

  • Jack Holder – młodszy brat Chrisa. Kontynuuje tradycje Holderów w Toruniu, po tym jak jego brat w końcu został wyrzucony przez Termosa.
  • Emil Sayfutdinow – rusek, indywidualny medalista mistrzostw świata, powraca do Torunia po siedmiu latach jeżdżenia dla wsi z Leszna.
  • Paweł Przedpełski – syn marnotrawny toruńskiego klubu, wychowanek tegoż klubu. Wrócił na stare śmieci, bo w Częstochowie był po prostu słaby. W Toruniu udowodnił że ma jaja i indywidualnie awansował do cyklu Grand Prix.
  • Patryk Dudek – w końcu po latach spekulacji wicemistrz świata z 2017 roku dołączył do drużyny Apatora, głównie przez spadek macierzystego klubu Falubazu Zielona Góra.
  • Robert Lambert – nowy nabytek Apatoru. Żużlowiec bardzo utalentowany, ma szansę stać się liderem Apatora, faktycznie się nim stał, robiąc dwucyfrówki meczowe.

Juniorzy[edytuj • edytuj kod]

  • Karol Żupiński – nowy żużlowiec Apatora i podobnie jak Lambert, uchodzi za duży talent. W pierwszym sezonie rozczarował kibiców.
  • Krzysztof Lewandowski – bydgoszczanin, który zgodnie z prawdą, uznał ze Toruń lepsze miasto, ogromny talent.
  • Denis Zieliński – wychowanek Apatora, który od początku kariery jeździł dla GKM-u za namową Roberta Kościechy. Wraca do Torunia, gdyż zauważył jaki ściek jest w szkoleniu GKM-u i by odkupić swoje winy.

Zasłużeni Krzyżacy[edytuj • edytuj kod]

  • Marian Rose – zmarł wskutek obrażeń odniesionych w wypadku na torze żużlowym w Rzeszowie. Pochowany na cmentarzu przy ul. Wybickiego w Toruniu. Motoarena Toruń, podobnie jak stary stadion toruńskiego zespołu, nosi imię Mariana Rose. (Ave ty !!!)
  • Per Jonsson – podczas ligowych derbów Pomorza i Kujaw w Bydgoszczy z Tyfusami w biegu XII Jonsson upadł już na pierwszym łuku i następnie uderzył w bandę. Uderzenie motocyklem skończyło się bardzo tragicznie: uraz kręgosłupa sprawił, że 28-letni wówczas zawodnik zakończył karierę i został przykuty do wózka inwalidzkiego, na którym zmuszony jest się poruszać do dziś.
  • Wiesław Jagoda Jaguś – największa gwiazda toruńskiego żużlu w XXI wieku. W 2010 roku skończył karierę. Jest znany przez każdego kibica Aniołów.
  • Ryan Sullivan – zdecydowanie najlepszy – o dziwo, nie Polak, lecz Australijczyk. Sam zdobył medal dla torunian. Karierę zakończył w 2013 roku.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]