Czasoumilacze

W tym wypadku kierowca postanowił wyjść i zwrócić uwagę czasoumilaczom co tłumaczy, dlaczego zazwyczaj się tego nie robi

Czasoumilacze – biedne dzieci, którym i ty oddać możesz 1% podatku na nowe słuchawki. Wolni duchem artyści, którzy czują niepohamowaną potrzebę dzielenia się swoimi ulubionymi utworami z otoczeniem, Prometeusze XXI wieku, którzy niestrudzenie przynoszą muzykę wszędzie tam, gdzie nie było pieniędzy na opłacenie ZAiKS-ów. Innymi słowy podstawowe źródło wkurzających dźwięków otoczenia.

Występowanie

• Trambambaje, bimbaje;
• Autobusy, busy i jebusy;
• Chodnik (trasa przód-tył);
• Wszelkie ławki i murki;
• Dosłownie każde blokowisko.

Charakterystyka

Czasoumilacz zmotoryzowany – muzodajnia

Czasoumilacze to najczęściej ludzie młodzi (11–26 lat), ubrani w dresy, zawsze z komórą przy uchu. Uwielbiają umilać czas innym ludziom puszczając ze swoich komór śmiercionośne ultradźwięki – prymitywne techno lub disco polo. Najrzadziej występują czasoumilacze-kindermetale. Również dość nieczęsto spotykaną odmianą są czasoumilacze pykające w strzelankę na PSP. Czasoumilacze, jak to nieszczęścia – chodzą parami. Co drugi z nich robi jeszcze większą wiochę, baunsując w rytm swojej wiejskiej muzyki. Jeżeli ma do tego mordę jak wiadro, można się też i pośmiać.

Reakcje czasoumilaczy na prośby o wyłączenie dźwięku

• – Twój autobus?!
• – E, nie pasi, to wypier!
• Milczenie;
• Nałożenie kaptura i odwrócenie głowy;
• Zrobienie niewinnej miny i zadanie durnego pytania Przeszkadza to pani/panu?;
• Obity ryj zwracającego uwagę, jeśli czasoumilacz jest dresem;
• Względnie wyjęcie słuchawek i nawrócenie cię na jego jedyną słuszną muzykę;
• Najrzadsza reakcja (niektórzy twierdzą, że w ogóle nie istnieje): wyłączenie muzyki!