Dresiara

Jak tu nie kochać słodkiej dresiary?

Cliver o dresiarach

Dresiara – kobieta odziana w strój sportowy. Za słaba, żeby samodzielnie dać wpierdol, ale jako jedna z dwóch może mieć wpływ na okolicznych miłych panów, którzy dla swojego lachona są gotowi zrobić wszystko.

Charakterystyka

Dresiarę można poznać po:

• luźnych ubraniach;
• włosach o kolorze intensywnej czerni lub blondu;
• komórce przyozdobionej różowym pokrowcem lub przyklejanymi cyrkoniami;
• często towarzyszącym jej misiaczku;
• w przypadku złej pogody lub potrzeby odświętnego wyglądu, alternatywą dla dresu staje się uniwersalna skórzana kurtka, którą w zimnie należy zapiąć, a w cieple rozpiąć.

Zachowanie

Dresiary, podobnie jak męskie osobniki, lubią bujać się ze znajomymi po dzielni. W różnych sytuacjach trzymają się stadnie lub razem z samcami. Ponad to, każda dresiara zachowuje się w określony sposób.

• Każde zdanie zaczyna donośnym ejj!.
• Nie wymawia ś i ć. Witając się woła cesc!.
• Zawsze prowadzi z kimś ożywioną dyskusję.
• Prowadząc ożywioną dyskusję nieustannie wierci się, kręci i obraca na siedzeniu.
• Nigdy nie dyskutuje na stojąco. Musi usiąść, aby móc się kręcić i wiercić.
• Każda wypowiedź dresiary musi zawierać przynajmniej jedno ze słów takich, jak najebać, szlug, kminić lub spierdalaj.

Zobacz też:

• dresiarz
• dzielnica

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny subkultur. Jeśli ludzie wciąż gapią się na ciebie – rozbuduj go.