Flaki: Różnice pomiędzy wersjami
Mr obornik (dyskusja • edycje) (cyyk) |
(Flaki robi się tylko z żołądków przeżuwaczy) Znaczniki: edytor wizualny rewert ręczny |
||
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 8 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[File:Tractus_intestinalis_base.svg|200px|thumb|Flaczki po zamojsku, na schemacie zaznaczone żółtym kolorem.]] |
[[File:Tractus_intestinalis_base.svg|200px|thumb|Flaczki po zamojsku, na schemacie zaznaczone żółtym kolorem.]] |
||
[[File:Flaki_(2).JPG|200px|thumb|Jeśli to zdjęcie nie wywołuje u ciebie ślinotoku, sugeruję zwrócić polski paszport.]] |
[[File:Flaki_(2).JPG|200px|thumb|''Jeśli to zdjęcie nie wywołuje u ciebie ślinotoku, sugeruję zwrócić polski paszport.'']] |
||
'''Flaki''', zdrobniale '''Flaczki''' – smaczna{{fakt}}, bardzo sycąca i pożywna [[zupa]] przyrządzana (jak sama nazwa wskazuje) z żołądków wołowych |
'''Flaki''', zdrobniale '''Flaczki''' – smaczna{{fakt}}, bardzo sycąca i pożywna [[zupa]] przyrządzana (jak sama nazwa wskazuje) z żołądków wołowych. Skuteczna forma tyrania dzieci, lub leczenia [[kac]]a przez nieco [[Mężczyzna|większe dzieci]]. Przypisuje się jej właściwości magiczne, jako że potrafi uzdrowić obłożnie chorego w dosłownie kilka dni. Potrawa tradycyjna dla terenów Lubelszczyzny, jednak jest mniej lub bardziej chętnie spożywana na terenie całej [[Polska|Polski]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Idea flaków pojawiła się spontanicznie w wielu miejscach [[Europa|Europy]], gdy głód zajrzał ludziom do garnków. Podczas, gdy bogatsze warstwy społeczeństwa jadały mięso, biedniejsze musiały się zadowolić podrobami i resztkami. Tak, z pozornie niejadalnych, śmierdzących żołądków bydlęcych nauczono się gotować polewkę. Następnie powędrowały na królewskie stoły (podobno ich miłośnikiem był [[Władysław Jagiełło]]), by powrócić na ulicę w formie ówczesnego fast-foodu. Obecnie obok [[pierogi|pierogów]], <del>muzyki</del> [[ |
Idea flaków pojawiła się spontanicznie w wielu miejscach [[Europa|Europy]], gdy głód zajrzał ludziom do garnków. Podczas, gdy bogatsze warstwy społeczeństwa jadały mięso, biedniejsze musiały się zadowolić podrobami i resztkami. Tak, z pozornie niejadalnych, śmierdzących żołądków bydlęcych nauczono się gotować polewkę. Następnie powędrowały na królewskie stoły (podobno ich miłośnikiem był [[Władysław Jagiełło]]), by powrócić na ulicę w formie ówczesnego fast-foodu. Obecnie obok [[pierogi|pierogów]], <del>muzyki</del> [[disco polo]] i obskakiwaniu regularnego wpierdolu w [[piłka nożna|nogę]] są polskim atrybutem i symbolem narodowym. |
||
== Przygotowanie == |
== Przygotowanie == |
||
Istnieje wiele regionalnych przepisów na flaki, jednakże najbardziej uniwersalną jest wersja ''po zamojsku''. Skąd ta nazwa? Chuj wie. Najważniejsze, że są smaczne. Większość ludzi idzie do najbliższego spożywczaka i kupuje słoik gotowego wyrobu. Jest to jednak zachowanie karygodne i stanowczo je potępiamy. Żołądki po obgotowaniu i pokrojeniu w cienkie paski należy wrzucić |
Istnieje wiele regionalnych przepisów na flaki, jednakże najbardziej uniwersalną jest wersja ''po zamojsku''. Skąd ta nazwa? Chuj wie. Najważniejsze, że są smaczne. Większość ludzi idzie do najbliższego spożywczaka i kupuje słoik gotowego wyrobu. Jest to jednak zachowanie karygodne i stanowczo je potępiamy. Żołądki po obgotowaniu i pokrojeniu w cienkie paski należy wrzucić do garnka z [[rosół|rosołem]]. Czy to już flaki? Nic bardziej mylnego! Konieczne jest jeszcze odpowiednie doprawienie. Niezbędnymi przyprawami są majeranek, gałka muszkatołowa, papryka, imbir, ziele angielskie i liść laurowy. Regionalnie, spotyka się także wersje z dodatkiem [[koncentrat pomidorowy|pomidorów]], czosnku, kminku lub różnorakich ziół. Mile widziana jest także wkładka w postaci kawałka gotowanego [[mięso|mięsa]] wołowego, od biedy wieprzowego. |
||
== Sposób podania == |
== Sposób podania == |
||
Flaki serwuje się koniecznie '''gorące''', z dodatkiem posiekanej [[włoszczyzna|włoszczyzny]] z rosołu. Spożycie zimnych flaków jest wyjątkowo traumatycznym przeżyciem, utrzymującym się w pamięci przez długi czas. Jednakże, poprawnie sporządzone danie rozgrzeje i nasyci nawet najbardziej wygłodniałą osobę. |
Flaki serwuje się koniecznie '''gorące''', z dodatkiem posiekanej [[włoszczyzna|włoszczyzny]] z rosołu. Spożycie zimnych flaków jest wyjątkowo traumatycznym przeżyciem, utrzymującym się w pamięci przez długi czas. Jednakże, poprawnie sporządzone danie rozgrzeje i nasyci nawet najbardziej wygłodniałą osobę. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[zupa]] |
|||
* [[czernina]] |
|||
* [[golonka]] |
|||
{{Jedzenie}} |
{{Jedzenie}} |
Aktualna wersja na dzień 01:06, 23 paź 2023
Flaki, zdrobniale Flaczki – smaczna[potrzebne źródło], bardzo sycąca i pożywna zupa przyrządzana (jak sama nazwa wskazuje) z żołądków wołowych. Skuteczna forma tyrania dzieci, lub leczenia kaca przez nieco większe dzieci. Przypisuje się jej właściwości magiczne, jako że potrafi uzdrowić obłożnie chorego w dosłownie kilka dni. Potrawa tradycyjna dla terenów Lubelszczyzny, jednak jest mniej lub bardziej chętnie spożywana na terenie całej Polski.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Idea flaków pojawiła się spontanicznie w wielu miejscach Europy, gdy głód zajrzał ludziom do garnków. Podczas, gdy bogatsze warstwy społeczeństwa jadały mięso, biedniejsze musiały się zadowolić podrobami i resztkami. Tak, z pozornie niejadalnych, śmierdzących żołądków bydlęcych nauczono się gotować polewkę. Następnie powędrowały na królewskie stoły (podobno ich miłośnikiem był Władysław Jagiełło), by powrócić na ulicę w formie ówczesnego fast-foodu. Obecnie obok pierogów, muzyki disco polo i obskakiwaniu regularnego wpierdolu w nogę są polskim atrybutem i symbolem narodowym.
Przygotowanie[edytuj • edytuj kod]
Istnieje wiele regionalnych przepisów na flaki, jednakże najbardziej uniwersalną jest wersja po zamojsku. Skąd ta nazwa? Chuj wie. Najważniejsze, że są smaczne. Większość ludzi idzie do najbliższego spożywczaka i kupuje słoik gotowego wyrobu. Jest to jednak zachowanie karygodne i stanowczo je potępiamy. Żołądki po obgotowaniu i pokrojeniu w cienkie paski należy wrzucić do garnka z rosołem. Czy to już flaki? Nic bardziej mylnego! Konieczne jest jeszcze odpowiednie doprawienie. Niezbędnymi przyprawami są majeranek, gałka muszkatołowa, papryka, imbir, ziele angielskie i liść laurowy. Regionalnie, spotyka się także wersje z dodatkiem pomidorów, czosnku, kminku lub różnorakich ziół. Mile widziana jest także wkładka w postaci kawałka gotowanego mięsa wołowego, od biedy wieprzowego.
Sposób podania[edytuj • edytuj kod]
Flaki serwuje się koniecznie gorące, z dodatkiem posiekanej włoszczyzny z rosołu. Spożycie zimnych flaków jest wyjątkowo traumatycznym przeżyciem, utrzymującym się w pamięci przez długi czas. Jednakże, poprawnie sporządzone danie rozgrzeje i nasyci nawet najbardziej wygłodniałą osobę.