Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej: Różnice pomiędzy wersjami
GriegorBOT (dyskusja • edycje) |
|||
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
Linia 17: | Linia 17: | ||
* [[Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej]] |
* [[Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej]] |
||
{{ |
{{stopka}} |
||
{{Komunizm2}} |
{{Komunizm2}} |
||
[[Kategoria:Polska Rzeczpospolita Ludowa]] |
|||
{{stopka}} |
|||
[[Kategoria:Dawne służby mundurowe]] |
|||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Policja]] |
Aktualna wersja na dzień 11:13, 7 wrz 2021
A twój ojciec jest ORMO!
- Stara obelga z ustroju minionego
Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej (ORMO, rozwijane często na Oni Również Mogą Obić) – organizacja ochotniczna i społeczna wspierająca Milicję Obywatelską w walce z kryminalistami i zastępująca Milicję w pałowaniu właścicieli drukarni solidarnościowych, a także budującą tamy przeciwpowodziowe dla Polaków i budującą tamy blokujące Polakom dojście na mszę odprawianą przez pielgrzymującego Jana Pawła II. W ORMO dominowali głównie osoby, które mając w rodzinie złodzieja i dziwkę chcieli pokazać, że dopiero oni zhańbą cały ród. Organizacja nielubiana przez Wielkiego Przedwiecznego Borewicza. Komunistyczny odpowiednik Straży Miejskiej.
Współpraca ormowców z milicjantami wyglądała tak, że milicjanci w ich obecności zawsze chodzili z rękoma z tyłu, by czasami ormowiec nie dobrał się do dupy. Współpraca ta polegała na zasadzie „wszystko zostaje w rodzinie”, gdyż co drugi ormowiec był dzieckiem milicjanta i prostytutki.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Początkowo ormowcy mieli łapać niedobitki Niemców w drugiej połowie lat 40. Działaczom ORMO nie udawało się wywiązać z zadania. Dopiero pod koniec 1968 niejaki Stanisław Mikulski złapał pierwszego Niemca, Hermanna Brunnera. W ten sposób po dwudziestu dwóch latach ORMO zrealizowało swój plan.
ORMO zdobyło popularność w 1968, kiedy jako „aktyw robotniczy” podjęła akcję dokształcania się na uniwersytetach. W latach 70. ormowcy specjalizowali się nadzorowaniem ruchu drogowego. Mogli robić wszystko poza nakładaniem mandatów. Z czasem kompetencję ORMO zmniejszono do tego stopnia, że za wielkie osiągnięcie zaliczono wyrzucenie z organizacji za bycie głupim. Znalezienie inteligentnego ormowca graniczyło z cudem. Koniec końców po wielu badaniach w 1982 roku odnaleziono pierwszą relację poświęconą bystremu ormowcowi. Po kolejnych badaniach okazało się, że rzekomy przekaz jest fałszywką napisaną przez Zbigniewa Nienackiego.
Po rozwiązaniu ORMO w listopadzie 1989 roku ormowcy próbowali ułożyć sobie życie na nowo. Większość z nich decydowała się na karierę rencisty lub emeryta. Niektórzy mający jakiekolwiek większe kompetencję od stróża w podbydgoskim PGR-ze wrócili do szkół i mając większe wykształcenie od Albina Siwaka zaczęła wykładać gacie na wrocławskich bazarach lub uwalać studentów muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. O swojej przeszłości mówią dość niechętnie, a jeśli już to tylko wtedy, kiedy klienci Allegro pytają się, czy sprzedawany przez nich hełm ma odpowiedni certyfikat jakości.