Język czeski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(+ szablon)
Linia 45: Linia 45:
[[Kategoria:Czechy]]
[[Kategoria:Czechy]]
[[Kategoria:Języki świata|Czeski]]
[[Kategoria:Języki świata|Czeski]]

[[cs:Český jazyk]]

Wersja z 13:08, 18 gru 2006

Język czeski (česki jenziček) jest językiem z grupy zachodniotadżyckiej. Wykazuje największe pokrewieństwo z językami: polskim, słowackim i arabskim. Spotykany jest przede wszystkim w Czechach (Česká Republička). Mówią nim wszyscy Czesi oprócz czeskiej drużyny piłki nożnej (mówiącej o angielsku), szaleni, opici pilznerem lingwiści oraz złośliwi goście na Słowacji, chcący wpienić autochtonów.

Język czeski charakteryzuje się jedną, dominujacą właściwością, jest mianowicie porażająco śmieszny. Osoby cudzoziemskie mające z nim kontakt foniczny (ale często i graficzny) doświadczają sensacji żołądkowych niczym po zjedzeniu knedliczków (knědličký), a nawet lądują na krótkotrwałej obserwacji w najbliższym szpitalu psychatrycznym (špitalný odšajbový přibitek).

Język czeski znany jest z kilku filmów (czeskie filmyčeské nudovinký), kreskówek (słynny Krecik, symbol czeskiej tępoty, którego jedyną kwestią było Joooooooou! (tłum.: O, k*rwa), a także książek, gazet, etykiet na piwie i odświeżaczy powietrza.

Zdrabnianie

Istotną cechą czeskiego jest również usilne zdrabnianie wszystkiego, co tylko się da. Zasadę tę ilustrują poniższe przykłady:

szkoła – školičká
gówno - hůvenko
parasol – šmatičku na patičku
telefon komórkowy – ukradená ceglička
denaturat – fioletová napitečka
spodnie dresowe – šelestické drehové worečký
łódź – duravá lůpinká
gimnastyka – zdrvotné vygibaský
itd.

Niektóre wyrazy są jednak śmieszne nawet bez zdrabniania, co jest wiekopomnym osiągnięciem Czechów, na przykład:

rękawice bokserskie – mordové rozbijačký
gołąb – dachový obsraněc
rekin ludojad – lůdkowý pogryzač
tygrys – páskovaný pogryzač
konserwa – pálcová torturá
menel – směrdoncý nágabivač
rodak – pivný pohlánač
ochroniarz, bramkarz – potencjálný potůrbovnik
itd.

Minirozmówki czesko-polskie

– Vybáčte. – Sory.
– Ilě hcěte zá to hůvno? – Ile to kosztuje?
– Gadajté, kde mogů se zdrávo odesrát? – Sory, gdzie jest najbliższa toaleta?
– Davajté komůrečke, álbo vám přilutůje tako, že zápomnité, jáko se názyvaté! –Czy mógłbym pożyczyć na chwilę Pański telefon? Muszę zadzwonić do chorej matki.
– Što u kůrvý, váše knědlickove těsto je hrůbe jáko té české kůloplujký! – Co to ma znaczyć, ciasto w waszych knedlach jest grube niczym czeskie kulomiotki!


Zobacz też: