Chrzan

Herb czeskiego Hlizova – miejsca, gdzie miało miejsce pierwsze w historii przekazanie chrzanowi sztafety olimpijskiej

Chrzan (Petroselinum igneus) – rodzaj białego warzywa, dla laików złośliwie udającego pietruszkę. Obie jarzyny najłatwiej rozróżnić po tym, że chrzan jest w stanie przeżreć na wylot połowę rzeczy na tym świecie, a pietruszka nie. Werbalna forma chrzanu to tak zwany ochrzan.

Chrzan składa się z części zielonej oraz części bladej, która znajduje się pod ziemią i dlatego jest blada. Polska nazwa chrzanu wywodzi się od dźwięków powstających w krtani człowieka skutkiem nadmiernego spożycia chrzanu na raz i bez niczego.

Czynności związane z chrzanem

Chrzan jest obecny ciałem lub duchem w prawie wszystkich dziedzinach życia. Przejawia się on między innymi przez:

• Nadmierne chrzanienie – chrzanienie słowne mogące być spowodowane nadużyciem chrzanu i uszkodzeniem funkcji myślowych.
• Schrzanienie – skierowanie danej rzeczy do chrzanu. Jeśli lubimy różnorodne smaki, możemy też spieprzyć.
• Pochrzanienie – odnoszące się do osób, związane ze słabą pracą myśli logicznej, często występujące razem z chrzanieniem.
• Dochrzanienie – często kulinarne chrzanienie niesłowne.
• Zachrzanienie – dochrzanienie kulinarne z bardzo dużą przewagą chrzanu, często skutkujące punktem następnym.
• Przechrzanienie – nadmierne zachrzanienie, doprowadzające do schrzanienia.
• Podchrzanienie – dochrzanienie bez przechrzanienia.
• Uchrzanienie – pogrążenie w chrzanie lub sytuacji schrzanionej.
• Chrzrz... – dźwięk wydawany podczas chrapania.
• ...an... – stęknięcie wydawane podczas chrapania.

Odwieczne prawidła chrzanu

1. Chrzanem się chrzani, choć chrzan się nie chrzani.
2. Jak raz już się jednak coś schrzani, to jest to do chrzanu na zawsze, lecz niekoniecznie z chrzanem.
3. Schrzanić chrzan można, ale nie chrzaniąc go.
4. Chrzan nie jest do chrzanu, tylko do smaku.
5. Jak chrzan jest nie do smaku, to rzecz jest do chrzanu.
6. Sprawa się pochrzanić może i bez chrzanu.

Zobacz też

• Chrzanów