Chrzan
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Chrzan (Petroselinum igneus) – rodzaj białego warzywa, dla laików złośliwie udającego pietruszkę. Obie jarzyny najłatwiej rozróżnić po tym, że chrzan jest w stanie przeżreć na wylot połowę rzeczy na tym świecie, a pietruszka nie. Werbalna forma chrzanu to tak zwany ochrzan.
Chrzan składa się z części zielonej oraz części bladej, która znajduje się pod ziemią i dlatego jest blada. Polska nazwa chrzanu wywodzi się od dźwięków powstających w krtani człowieka skutkiem nadmiernego spożycia chrzanu na raz i bez niczego.
Czynności związane z chrzanem
Chrzan jest obecny ciałem lub duchem w prawie wszystkich dziedzinach życia. Przejawia się on między innymi przez:
- Nadmierne chrzanienie – chrzanienie słowne mogące być spowodowane nadużyciem chrzanu i uszkodzeniem funkcji myślowych.
- Schrzanienie – skierowanie danej rzeczy do chrzanu. Jeśli lubimy różnorodne smaki, możemy też spieprzyć.
- Pochrzanienie – odnoszące się do osób, związane ze słabą pracą myśli logicznej, często występujące razem z chrzanieniem.
- Dochrzanienie – często kulinarne chrzanienie niesłowne.
- Zachrzanienie – dochrzanienie kulinarne z bardzo dużą przewagą chrzanu, często skutkujące punktem następnym.
- Przechrzanienie – nadmierne zachrzanienie, doprowadzające do schrzanienia.
- Podchrzanienie – dochrzanienie bez przechrzanienia.
- Uchrzanienie – pogrążenie w chrzanie lub sytuacji schrzanionej.
- Chrzrz... – dźwięk wydawany podczas chrapania.
- ...an... – stęknięcie wydawane podczas chrapania.
Odwieczne prawidła chrzanu
- Chrzanem się chrzani, choć chrzan się nie chrzani.
- Jak raz już się jednak coś schrzani, to jest to do chrzanu na zawsze, lecz niekoniecznie z chrzanem.
- Schrzanić chrzan można, ale nie chrzaniąc go.
- Chrzan nie jest do chrzanu, tylko do smaku.
- Jak chrzan jest nie do smaku, to rzecz jest do chrzanu.
- Sprawa się pochrzanić może i bez chrzanu.
