Nonsensopedia:Artykuły na medal/Archiwum/2016

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Artykuły na medal



I wojna światowa

FT-17-argonne-1918.gif

I Wojna Światowa – gra komputerowa typu MMOFPS, pierwsza i najgorsza część trylogii „Wojna Światowa”. Fabuła opiera się na wielkim konflikcie, obejmującym cały świat (poza Polską, bo jej nie było na mapie). Akcja gry rozpoczyna się w 1914 roku, po tym jak pewien Serb, niejaki Gawriło Princip zamordował austriackiego teraz austro-węgierskiego arcyksięcia Ferdka. Niemcom, a przede wszystkim im cesarzowi Wilhelmowi się to nie spodobało, więc utworzył on studio Trójprzymierze. Państwa zachodu i wschodu widząc to, co zaszło, postanowiły stworzyć własne studio o nazwie Ententa (czyt. Antanta). Wtedy oto Wilhelm II postanowił uruchomić serwery: wypowiedział wojnę, tym samym strzelając sobie w kolano. Pierwsza wojna światowa znana jest z tego, że walki w niej miały mniej więcej tyle sensu co rzucanie we wroga stokrotkami, bo zdobycie kilometra terenu kończyło się wytłuczeniem 90% składu osobowego armii. Z tego powodu żołnierze zamiast strzelać woleli obcować ze szczurami tkwiąc w okopach. Chlubnym wyjątkiem jest tu niemiecki sierżant Kunze, który zdobył francuski fort, i to bez jednego wystrzału. O pierwszej wojnie nikt nie słyszał, bo nie było wtedy Polski nic się tam większego nie działo, chociaż był to okres niżu demograficznego i zwiększenia umieralności wśród młodych ludzi. Była to gra wojenna, w trakcie której której zbudowano i użyto najwięcej fortyfikacji.


II wojna światowa

Adolfzpolskimpiwem.jpg

Wojna Światowa 2 (inaczej II wojna światowa) – gra komputerowa z gatunku MMORPG i strategii, owoc wspólnej pracy Hitler Studios, Mussolini Art, Churchill company, Stalinsoft oraz Japan Interactive. Sequel I wojny światowej. Gra cieszyła wielką popularnością, jednak w czasie rozgrywki odpadły 72 miliony graczy. Co ciekawe znaczną ich część stanowiły osoby, które wybrały karierę typu „wojsko”, mimo iż miały najlepszy ekwipunek i dodatkowy tutorial. Rozgrywka rozpoczęła się 1 września 1939 roku, jednak gracze mieli wcześniej czas na przygotowania. Niektórzy badacze twierdzą, że przez tzw. „Host Marco Polo” azjatyckie serwery wystartowały dużo wcześniej, bo już 7 lipca 1937 roku, z kolei na europejskich serwerach przed rozpoczęciem rozgrywki przeprowadzano testy pod czujnym okiem Francisca Franca, w których brali udział późniejsi gracze niektórych państw. Grę zakończył w roku 1945 upadek firmy Japan Interactive, poprzedzony bankructwem Hitler Studios, której właściciel popełnił samobójstwo z niewiadomych przyczyn.

PEGI

Ograniczenia wiekowe w zasadzie nie istniały. Jeśli wybieramy klasę Żołnierz, u Aliantów w przypadku osób poniżej 18 lat wymagana była zgoda rodziców, która często była hakowana. Szacunkowo było to około 17 lat, jednak zdarzali się młodsi. W ZSRR dozwalano na dołączanie kobiet. W przypadku krajów Osi, a zwłaszcza Niemiec, pod koniec wojny, werbowano pod przymusem nawet 10-latków. Zupełnie inaczej wyglądała sytuacja w klasie Partyzant – tam formowano oddziały złożone z graczy około 15-letnich. W klasie Mieszkaniec obozu koncentracyjnego nie istniały żadne ograniczenia wiekowe. Wszystkie znaczki były w tej grze, tzn. Przemoc, Wulgarny Język, Strach, Seks, Używki, Dyskryminacja i Hazard.

Dire Straits

Mark Knopfler.jpg

Dire Straits (ang. Okropne cieśniny) – brytyjski zespół wespół wykonujący biesiady z pogranicza art rocka i bluesa. Został założony w 1977 roku przez braci Marka i Davida Knopflera, którzy pod koniec lat 70. się skłócili i przestali grać. W 1988 grupa zdecydowała się zakończyć katowanie swoich fanów swoją muzyką, lecz powróciła w 1991, tylko po to, by już w 1995 dojść do tego samego wniosku co w 1988, dając powód do radości fanom z mniejszym entuzjazmem dla zespołu niż reszta.

Członkowie
Ostatni skład
  • Mark Knopflerwyjec, czołowy kombinator, jeśli chodzi o dziedziny wioślarskie oraz bardzo ważna osoba w zespole. Nikt nie wie, kiedy ostatnio był trzeźwy;
  • John Illsey – taki ludek na scenie wywijający nieco inną gitarą niż Knopfler. Wspiera wyjca, gdy jest mu to potrzebne;
  • Alan Clarkklawiszowiec. Stoi na scenie, męczy się wyginając palce w różnorakie pozycje, a i tak nie dostaje większego uznania;
  • Guy Fletcher – kolejny wokal wspierający Marka, gra również na syntezatorze. Po angielsku jego imię oznacza „koleś”.

Super Smash Bros. Brawl

Super Smash Bros. Brawl logo.png

Super Smash Bros. Brawl – trzecia część serii „Super Smash Bros.”, dumnie kontynuująca tradycję spuszczania wygrzmotu rodzinie i znajomym. Stosunkowo młoda gra, bo dopiero z 2008, wydana na Nintendo Wii. Jako jedyna z całego kanonu posiada prawdziwy tryb przygody.

Tryby gry

Dostępne są warianty zarówno samodzielne, jak i multiplayer.

Grupowe

Tutaj możemy nawalać się z innymi tyle, ile dusza zapragnie:

  • Brawl – normalna bitwa, wybieramy bohaterów, zasady, mapę i dzida!
  • Special Brawl – podobny do wyżej wymienionego, z tym, że możemy dodatkowo wybrać elementy służące urozmaiceniu rozgrywki.
  • Rotation – wybierzcie, jeżeli chcecie się pojedynkować, ale nie chce Wam się losować, kto walczy z kim.
  • Tourney – jak sama nazwa wskazuje, jest to turniej w systemie pucharowym.

Imperium Osmańskie

Stulecie.jpeg

Imperium Osmańskie – monarchia absolutna istniejąca w latach 1299–1923, założona przez Turków osmańskich. Jej sens istnienia polegał na tym, że wszystko kręciło się wokół sułtana, który jednakowoż podlegał pod prawo Szariatu.

Geografia i administracja

Imperium rozciągało się na olbrzymim obszarze od Krymu na północy aż po Zjednoczone Emiraty Arabskie i Egipt na południu. Było podzielone na kilkaset niewielkich prowincji, z których każdą zawiadywał pasza lub książę (syn sułtana).

Na czele państwa, jako ciało doradcze dla sułtana i odpowiednik polskiej rady ministrów funkcjonowała tak zwana „Rada Dywanu”, na czele której stał Wielki Wezyr, a w jej skład wchodzili zazwyczaj najważniejsi paszowie, choć decydujący głos w sprawie składu miał sułtan. W przeciwieństwie do polskiej rady ministrów w przypadku skutecznej polityki Wielki Wezyr mógł dorobić się sporej fortuny, która przechodziła w razie śmierci na jego dzieci. Podobnie w przeciwieństwie do polskiej rady ministrów, jeśli prowadzona przez Radę Dywanu polityka nie sprawdzała się, wezyrowie mieli dużą szansę na opuszczenie sali obrad nogami do przodu, a ich majątek wracał do państwowego (tj. sułtańskiego) skarbca.

John Cena

John cena (19).jpg

John Felix Anthony Cena (ur. 23 kwietnia 1977 w jakiejś dziurze pod Bostonem) – amerykański wrestler, aktor, samozwańczy raper, idol dzieci, nadczłowiek. Od ponad dekady maskotka WWE wpychana na siłę rozradowanym dzieciom i napalonym mamusiom oraz mniej entuzjastycznym ojcom, którzy woleliby oglądać Steve'a Austina. W WWE zdobył (czyt. scenarzyści mu dali) 21 tytułów mistrzowskich, w tym 12-krotnie otrzymał tytuł mistrza WWE, czego niektórzy esteci nie są mu w stanie do dziś wybaczyć.

The Prototype

Przygoda Ceny z wrestlingiem zaczęła się, gdy jeszcze jako mały Jasio oglądał z tatą WrestlManię III, na której Hulk Hogan nie był w stanie przerzucić nad głową André the Gianta, słusznie tak zresztą zwanego. Lata później zapisał się do szkoły wrestlingu… w Kalifornii, po drugiej stronie kontynentu. Tam w 2001 zwęszyło go WWF, które posłało go z powrotem na północny wschód, do Ohio.

Co piszczy i jęczy w Morrowind

CO PISZCZY I JĘCZY W MORROWIND
Tholer.jpg

Tholer Saryoni cisnął w kąt kolejną kartkę papieru. Próbował spisać swoje przemyślenia z piekła, zwanego pieszczotliwie domem, aby nikt inny nie wpadł już nigdy więcej w takie gówno. Jak na razie za każdym razem uciekało mu sedno sprawy. Nagle drzwi do chatki otworzyły się. Stanęła w nich jego żona, natychmiast wypełniając sobą cały otwór. W takich chwilach zastanawiał się, gdzie podziała się Velanda Omayn, ta zgrabna kobieta, z którą żenił się dwadzieścia lat temu.

Babon trzymał w ręku kosz na jaja kwama. Tholer postanowił to zignorować i dalej wpatrywał się w leżącą przed nim kartkę papieru. Jak zawsze, gdy kobieta miała coś, co mogło służyć za broń.

– Choler! Ucho się urwało! – ryknął nagle babsztyl.

Lordzie Viveku, daj mi cierpliwość, pomyślał Saryoni. Nagle poczuł, że wstąpiła w niego myśl, a nawet Myśl. Zdecydował się zacząć swoją historię od inwokacji do pierwszego z Trójcy. Vivek był patronem słowa pisanego, dzięki czemu na pewno początkującemu autorowi pójdzie lepiej.

Kawia domowa

Świnka morska.jpg

Świnka morska (ang. marine boar) Kawia domowa (to wciąż świnka morska) – niewielki przedstawiciel gryzoni. Taki puchaty szczur bez ogona. Inaczej nazywana pimpą (pimpa). Jak sama nazwa wskazuje, nie ma nic wspólnego z morzem, a i do świnki podobna nie jest. Z psem także nie ma nic wspólnego.

Zwierz znalazłszy przysmak, chyłkiem umyka w jakiś kącik i tam go pałaszuje, rozglądając się na boki i szczerząc ostrzegawczo długie zębiska. Jej główną zaletą jest to, że super grucha, gdy się ją głaszcze.

Prawa świnki morskiej
  1. Świnka ma ostre zęby i nie boi się porażenia prądem, wskutek czego przegryzie kable od komputera.
  2. Jeżeli świnka się nudzi, potrafi wejść do śmietnika, wyciągnąć dowolny obiekt materialny i zjeść go.
  3. Ulubioną przegryzką świniaka jest guma, tak więc świnka pogryzie leżącego na podłodze pilota od telewizora oraz zje klapka japonka.
  4. Świnka przeciśnie się przez wszystko, wejdzie do każdej przestrzeni, w której zmieści się jej pyszczek.
  5. Chęć zjedzenia trawy jest wprost proporcjonalna do ilości ziarna rozrzuconego po klatce, a odwrotnie proporcjonalna do ilości osób obecnych w domu.