Patelnia (Warszawa)

Ten artykuł dotyczy placu w Warszawie. Zobacz też patelnia (naczynie).

Harmonia betonu, reklam, socrealizmu i czynnika ludzkiego

Patelnia – placopodobne wgłębienie w centrum Warszawy wypełnione po brzegi betonem, tłumem przewalających się pozornie bez celu ludzi i wszelkiej maści profesjonalnych zawracaczy dupy oraz proroków. Przypadła jej niefortunna rola bycia tym plackiem betonowym, który łączy stację metra Centrum z placem Defilad, dworcem śródmiejskim, Centralną i kilkoma przystankami tramwajowymi. Specjaliści ds. inżynierii komunikacyjnej nazywają taki węzeł profesjonalnym określeniem burdel.

Rzeczy, których doświadczysz, zanim przebijesz się przez Patelnię

• Dwóch handlarzy świeżych owoców i warzyw, z wysoką zawartością minerałów w wierzchniej warstwie kurzu, która została naniesiona trudem tysięcy par butów warszawiaków.
• Trzech żuli, którzy mają tak bardzo wyje, że nawet nie podejmują prób żebrania o dwadzieścia groszy na bułkę.
• Faceta siedzącego dzisiaj na chodniku w dziwacznej pozycji zapożyczonej z jogi ekstremalnej z kartką informującą o przebywanej ciężkiej chorobie nóg.
• Jeśli przyjdziesz jutro, to facet zostanie cudownie uzdrowiony, ale za to zachoruje na raka.
• Mierzących się nienawistnym wzrokiem chłystków z młodzieżówek dwóch partii o przeciwstawnych poglądach, zbierających podpisy pod listami kandydatów. Rzecz jasna o ile niedługo będą wybory.
• Jakiegoś pomyleńca drącego się przez megafon, że nadchodzi koniec świata.
• Ewentualnie aktywistę z organizacji proekologicznej, drącego się przez megafon, że nadchodzi koniec świata.
  • Co ciekawe, obaj mówią śmiertelnie poważnie.
  • Być może też gościa z Greenpeace, protestującego przeciw kontrowersyjnej debacie, na temat zmiany ustawy, o zmianie ustawy o procedurze zmiany trybu wybierania, nowego zastępcy urzędnika, wpływów Rady, na potencjalne zespolenie torów normalno z wąskotorowymi, w północno-zachodniej części, chronionej części Mierzei Helskiej, w okresach przesilenia.
• Trzech doświadczonych ulotkarzy, którzy wcisną ci reklamę najnowszej żarciodajni w okolicy, zanim zdążysz pomyśleć, że tak właściwie to nie chcesz tej ulotki.
• Jednego niedoświadczonego ulotkarza, którego z łatwością zbędziesz przybierając minę typowego warszawiaka na ulicy.
• Dwie prześliczne ankieterki, które, niestety, poza swoją urodą i truciem dupy o poglądy na wycinkę puszczy Białowieskiej nie mają zbyt wiele do zaoferowania.
• Smród. Nieważne czy to będzie menel, który otrze się o ciebie w tłumie i zostawi na tobie cząstkę swego jestestwa, czy przepełniony śmietnik z podejrzaną zawartością, czy może żałosne resztki wczorajszej libacji na chodniku – smród masz jak w banku.
• Górala z Sochaczewa nadciągającego na pseudo-owczy ser.
• Ziomka sprzedającego zawartość pobliskiego śmietnika.
• Jeśli jest już wieczór, to dwóch raperów z bitem za trzy złote i tekstem o ciężkim życiu na Wilanowie.
• A jeśli jest już po północy, to handlarza dragami (reaguje na krzyk: sprzedaje tu ktoś nielegalne substancje psychoaktywne?! – sprawdzona metoda).

Masz pomysł na kolejny punkt? Dodaj go!

Zobacz też

• Warszawa
• Śródmieście (Warszawa)