Mikrofon

Plik:Mikrofon scienny.jpg

Mikrofon ścienny. Do niego, zamiast do publiczności, gadają młodzi hip-hopowcy

Stop! Ten mikrofon to glock.

Tede o mikrofonie

Całuję się z mikrofonem. Cmok. Cmok.

Marcin Świetlicki o mikrofonie

Mikrofon – atrybut władzy pozwalający prowadzić w pojedynkę równoprawny dialog z całą salą ludzi. Podczas dialogu osoba z mikrofonem udaje, że zawstydza ją wrzawa po każdym wypowiedzianym słowie i nie daje po sobie poznać, że publika w ten sposób tylko rozwala występ.

Na koncertach jest wykorzystywany w symbolicznym geście pojednania z fanami: zostaje wyciągnięty w ich kierunku, czasem na statywie. Każdy pojedynczy fan, niesiony owczym pędem uwielbienia, zapomina że jego śpiew nie skrobnie nawet mikrofonu, bo na koncertach stosuje się mikrofony dynamiczne, a nie pojemnościowe.

Typy mikrofonów

• Mikrofon nieprzemakalny – nic przez niego nie słychać, bo jest zawinięty w firmową folię.
• Mikrofon niespodziewany na castingach, traktowany tak, jakby trzeba było zbliżyć do ust żywego raka.
• Mikrofon permanentny – z zepsutym wyłącznikiem.
• Mikrofon początkowy – kupiony za trzy dychy. Psuje się po podłączeniu przez kabel za pięć dych.
• Mikrofon posiłkowy – drugi gitarzysta fałszuje do niego chórki. Używany przez pół minuty w ciągu koncertu, przez resztę czasu ściąga bonusowe szumy.
• Mikrofon stereofoniczny – robi naturalne vibratto stereo, bo ma niestabilny sygnał na kanałach.
• Mikrofon wyłączony przez cenzora wraz z całą sceną. Występował w PRL-u na gigach punkowych.
• Mikrofon zdobyczny – jedyna rzecz wyniesiona z poprzedniej kapeli.
• Mikrofon zestrachany – sprzęga się ze wszystkim.

Ciekawostki

• Przyjaźnie wypowiedziane przekazuję mikrofon jest dla przekazującego nie mniej bolesne, niż oddanie nerki.