Paprykarz szczeciński: Różnice pomiędzy wersjami
M |
|||
| (Nie pokazano 45 wersji utworzonych przez 33 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Paprykarz szczeciński.jpg|thumb|200px|Szczeciński wejherowski]] |
|||
| ⚫ | ''' |
||
[[Plik:P.jpg|thumb|200px|Prawda życiowa]] |
|||
| ⚫ | '''Paprykarz szczeciński''' – mieszanka zmielonych [[ryba|ryb]] i niezmielonej [[kasza|kaszy]], a także [[ryż]]u, [[cebula|cebuli]], [[koncentrat pomidorowy|koncentratu pomidorowego]] oraz szczeciny [[świnia domowa|wieprzowej]], a wszystko to zapakowane w puszkę z samootwieraczem i czerwoną etykietą. |
||
Po otwarciu |
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w [[pociąg]]u. Jego opary wypalają [[pasażer|współpasażerom]] oczy i gardła. |
||
== Etymologia == |
|||
Nazwa "Paprykarz Szczeciński" jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwony kolor nadaje mu koncentrat pomidorowy (nie ma w nim ani grama [[papryka|papryki]]) i wcale nie jest produkowany w [[Szczecin]]ie. Na swoją obronę ma on tylko to, że rybki paprykarz spotykane są wyłącznie w Zalewie Szczecińskim. |
|||
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu [[koncentrat pomidorowy]], a produkowany jest m.in. w [[Brzeźnica (województwo podkarpackie)|Brzeźnicy w podkarpackim]] i w [[Wejherowo|Wejherowie]]. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w [[Zalew Szczeciński|Zalewie Szczecińskim]]. |
|||
== |
== Historia == |
||
Podstawą składu pierwszych paprykarzy w latach 70. były odpady produkcyjne zakładów przetwórstwa rybnego w wyniku opracowania racjonalizatorskiej receptury przez zespół technologów przetwórstwa żywności w [[Szczecin]]ie. W ten sposób po raz pierwszy światło dzienne ujrzał magiczny składnik wyrobu, obecnie szeroko stosowany w innych branżach pokrewnych – znany z etykiet jako MOM. |
|||
Spożyciem zajmowali się głównie [[student|studenci]], [[alkoholik|menele]] i [[Artysta|reprezentanci sztuk]], na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania. |
|||
* [http://www.hipernet24.pl/prodinfo.php?item_id=3625&pkt_id=&pro_id=&char_id= Tutaj można kupić Paprykarz Szczeciński] |
|||
== Zobacz też == |
|||
| ⚫ | |||
* [[konserwa turystyczna]] |
|||
* [[pasztecik szczeciński]] |
|||
* [[pasztet]] |
|||
* [[Szczecin]] |
|||
{{Jedzenie}} |
|||
[[Kategoria:Dania mięsne i rybne]] |
|||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 00:11, 29 sie 2021
Paprykarz szczeciński – mieszanka zmielonych ryb i niezmielonej kaszy, a także ryżu, cebuli, koncentratu pomidorowego oraz szczeciny wieprzowej, a wszystko to zapakowane w puszkę z samootwieraczem i czerwoną etykietą.
Po otwarciu puszki wydobywa się potworny smród. Jest ulubionym prowiantem spożywanym w pociągu. Jego opary wypalają współpasażerom oczy i gardła.
Etymologia[edytuj • edytuj kod]
Nazwa paprykarza jest podwójnym kłamstwem, gdyż czerwonego koloru nadaje mu koncentrat pomidorowy, a produkowany jest m.in. w Brzeźnicy w podkarpackim i w Wejherowie. Na swoją obronę ma on tylko to, że pewną jego część wyławia się w Zalewie Szczecińskim.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Podstawą składu pierwszych paprykarzy w latach 70. były odpady produkcyjne zakładów przetwórstwa rybnego w wyniku opracowania racjonalizatorskiej receptury przez zespół technologów przetwórstwa żywności w Szczecinie. W ten sposób po raz pierwszy światło dzienne ujrzał magiczny składnik wyrobu, obecnie szeroko stosowany w innych branżach pokrewnych – znany z etykiet jako MOM.
Spożyciem zajmowali się głównie studenci, menele i reprezentanci sztuk, na które nikt nie łożył. Te grupy podwyższonego spożycia nie zmieniły się do czasów obecnych. Na początku XXI wieku do grona konsumentów paprykarza dołączyli tzw. „kredyciarze”, którym ta strawa zastępuje większość posiłków, w szczególności śniadania.
