Wspaniałe stulecie

Plik:Meryem.jpeg

Główna bohaterka serialu, Roksolala

Główni mordercy bohaterowie serialu na jednym obrazku

Ty wiesz najlepiej, Pani(e), ale...

Najczęstszy tekst padający w serialu

Destur, Sultan Süleyman Han hazretleri!

Ten tekst może występować częściej, ale z jakiegoś powodu nie jest tłumaczony

Za pozwoleniem...

Inny nadzwyczaj częsty tekst, używany na ogół przez wezyrów, gdy mówią Sułtanowi, że muszą wyjść do łazienki

Jeśli to wszystko, możesz odejść

Sułtan, do wszystkich

Sultanym...

Eunuch do rudej wiedźmy

Ja, Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi, który musi kochać się z tym wkurzającym rudzielcem i nie może potem spojrzeć sułtanowi w oczy. Pomóż mi, Allahu, w którego nie wierzę

Absolutnie fikcyjny tekst fanów wymyślony na konkurs pod tytułem: „Jaki byłby monolog Ibrahima, gdyby miał on nawiązać romans z sułtanką Hürrem?”

Wspaniałe stulecie – turecki serial mający na celu islamizację Europy. Opowiada o morderstwach, zdradach, intrygach, dziwkach i romansach osadzonych w prawie hollywoodzkiej imitacji Imperium Osmańskiego – tematy jak z Faktu. Połączenie Mody na sukces, Gry o tron i Dynastii Tudorów. Serial znany głównie z tego, że na ekranie można zobaczyć duże cycki u niejakiej Roksolali.

Fabuła

Opowiada o sułtanie Stulejmanie (Nie)Wspaniałym i jego dziwce żonie z jakiegoś zadupia. W każdym odcinku ktoś chce kogoś zabić lub go zabija, a biedna Esma musi wziąć dzieci. Ponadto przewija się seks i spiskowanie. Idealny serial dla zwolenników teorii spiskowych.

Schemat typowego odcinka wygląda mniej więcej tak:

1. Hürrem łazi zniecierpliwiona po komnacie. Po chwili wchodzi Sumbul Ağa.
2. Sumbul przekazuje informacje i oboje coś knują.
3. W tym czasie sułtanka matka/Sah/Fatma myśli, jak tu pozbyć się tej żmiji Hürrem.
4. Wchodzi Mâhidevrân. Obie lamentują, że Ło Allahu, jaka ta żmija jest podła i wymyślają plan pozbycia się jej. Wysyłają Gülşah, ewentualnie inną służącą na przeszpiegi.
5. W tym samym czasie Nigar wzdycha do Ibrahima, Ibrahim się rządzi, a Hatice siedzi w domu i się nudzi, ewentualnie spędza nieromantyczny poranek/wieczór ze swoim mężem.
6. Gülşah wyrusza na przeszpiegi, jednak jest tępą strzałą i zostaje przyłapana przez Sumbul Agę, który od razu udaje się ze skargą do swojej wielebnej sułtanki.
7. Hürrem siedzi ze swoimi dziećmi w komnacie. Wchodzi Sumbul Aga.
8. Esma, bierz dzieci.
9. Sumbul opowiada, że odkrył straszliwy spisek (ewentualnie zdobył informacje). Hürrem postanawia działać.
10. Hürrem zmusza Nigar, by brała udział w jej spisku przeciwko sułtance matce i Mâhidevrân (w wielu przypadkach jest spisek przeciwko Ibrahimowi, wtedy działa na własną rękę. W rzadkich przypadkach spisku przeciwko komuś innemu niż te trzy osoby także zmusza Nigar do współpracy).
11. Nigar działa raz jak chce Hürrem, raz jak Ibrahim, a raz jak ona sama.
12. Nigar zostaje skatowana przez losową osobę.
13. Intrygantki przechodzą do dalszej części planów.
14. Dochodzi do konfrontacji.
15. Hürrem bądź Mâhidevrân odnosi szkodę. Hürrem leci do sułtana wypłakać mu się w rękaw (czasami z zazdrości Mâhidevrân też idzie).
16. Sułtan jest oburzony postawą matki, Mâhidevrân i ewentualnie Ibrahima. Wzywa ich do siebie lub sam idzie i robi awanturę.
17. Hürrem omawia z Sumbul Ağą, jaka ona jest teraz silna. Następnie postanawia powkurzać sułtanki.
18. W tym czasie Valide/Sah Huban/Fatma wraz z Mâhidevrân, Gülfem (i czasem Hatice) siedzą w jej komnacie i krytykują Hürrem i jej miłość do Stulejmana. Wchodzi Hürrem.
19. Hürrem się chwali. Mâhidevrân się buntuje, ale ruda daje ciętą ripostę.
20. Ibrahim ogląda rzeźby w swoim ogrodzie. Przychodzi Nasuh Efendi i o czymś tam gadają. W tym czasie ludzie na targu obrażają Ibrahima o to, że nie jest muzułmaninem i czci bożki.
21. W pałacu trwają obrady Dywanu. Sułtan chwali się jaki on jest wspaniały, sprawiedliwy itd. Wszyscy potakują i odprawiają modły na jego cześć w stylu: „Niech Allah ma cie w swojej opiece Panie” ewentualnie „Obyś panował nam wiecznie Sułtanie”. Trwają rozmowy nad wywołaniem nowej wojny przeciw Habsburgom.
22. W haremie dziewczyny sobie plotkują o tym, że Hürrem jest najsilniejsza.
23. Wchodzi Sümbul Aga i je ucisza wydając dziwne dźwięki. Potem idzie do kuchni i gra z Sekerem Agą w kości. Nawzajem się kłócą.
24. Wieczorem Hürrem przychodzi do alkowy. Odcinek kończy się na pocałunku rudej i Stulejmana.

Bohaterowie

Pseudodobrzy

• Sulejman Wspaniały, Stulejman Wspaniały – nudziarz. Biją się jednak o niego wszystkie baby w haremie. Ma spojrzenie zdziwionego wielbłąda, a mimo tego rządzi całym państwem rozciągającym się na trzy kontynenty. Jest to niezrozumiałe, że seksbomby kochają się w takim idiocie. Kobiety jednak robią z nim co chcą – pantoflarz jakich mało, w dodatku przez prawie połowę serialu mieszka z mamusią. Kazał uśmiercić swojego najlepszego przyjaciela, Ibrahima. Tak jak większość męskich postaci w serialu jest postarzany poprzez brodę, która z każdym sezonem staje się coraz dłuższa i coraz bardziej siwa. Rządził w chuj bardzo długo, bo 46 lat. Wiadomo, że nie podobało się to synalkom, przede wszystkim Mustafie. Właściwie wszystko, co najciekawsze w jego panowaniu, miało miejsce w pierwszych latach po objęciu władzy. Wtedy to Stulejek zrobił giaurom psikusa pod Mohaczem i dojechał aż pod Wiedeń, po czym zawrócił. Po tym, jak strollował na śmierć Ibrahimka, jego armia straciła najważniejszego dowódcę. Z tego powodu Imperium Osmańskie, niczym kiedyś Reprezentacja Polski w piłce nożnej, musiało się zadowalać zwycięstwami nad egzotycznymi wysepkami. Na starość Stulejman zidiociał do reszty i skupił się na pisaniu beznadziejnych wierszy, budowaniu meczetów oraz wspieraniu sztuk wszelakich. W wolnych chwilach lubił skazywać na śmierć swoich synów, by potem płakać nad ich zwłokami. To nietypowe hobby, dziedziczne zresztą wśród osmańskich sułtanów, jest tematem przewodnim, który uporczywie wałkowany i rozwijany jest przez wszystkie cztery sezony serialu.
• Aleksandra Lisowska, vel. Roksolana, vel. sułtanka Hürrem – pochodząca z Polski idolka banderowców. Ruda. Córka popa, którego żoną była poparzona. Przybyła do haremu dobrowolnie – Tatarzy wyrżnęli jej rodzinę i wiochę, porwali ją, a potem popłynęli z nią na pokładzie statkiem do Konstantynopola. Przez kilka lat była niewolnicą i zwykłą konkubiną o tytule sułtanki. Potem jednak prawilnie wyskoczyła na wyższą pozycję i od tamtej pory nazywała się żoną sułtana. Najbardziej znienawidzona osoba w haremie, lubi ją jedynie sułtan, choć to niedziwne... Wciąż mści się na swoich wrogach i stale chce kogoś załatwić. Z pewnością chciałbyś żyć z nią pod jednym dachem! Jest chwalona, zwłaszcza z powodu... rozmiarów. Za jej sprawą wykitowała księżniczka Izabela Fortuna, Nazenin Hatun, sułtanka matka Ayşe Hafsa, Ibrahim oraz Mustafa. Zabijała ich wszystkich, by zostać sułtanką-matką, jednak nigdy się tego nie doczekała. Po wyeliminowaniu wszystkich konkurentów zmarła na jakąś tajemniczą chorobę. W wyniku różnych bitew sułtanem został najbardziej głupi i zapijaczony z jej synów, Selim (też rudy). Przeżywała wszystko – otrucie, napad zbójców z utratą przytomności, podpalenie żywcem i kilka innych prób zabicia jej. Jest znana z odpuszczania win – dwóm niewolnicom, które podpaliły jej twarz, jedynie kazała zrobić to samo. Gra ją seksbomba masowego rażenia i specjalistka od spadku rezystancji w obwodach – Meryem Uzerli. Po „tajemniczym” zniknięciu w 219 odcinku powróciła grana przez inną starszą (50 letnią) Vahide Perçin. Osoby o jej charakterze mogą posługiwać się słowami: "Jestem jak Hürrem, zawsze dopne swego"
• Daye Hatun – wieloletnia główna zarządczyni haremu. Była najlepszą przyjaciółką Nigar (Nigga) i oddaną służką sułtanki matki. Gdy jechała powozem napadli na nią zbójcy. Po tym zdarzeniu mieszkała u Nigar. Po śmierci sułtanki matki wpadła w depresję, jednak nie pomógł jej żaden psycholog z poradni. Wyskoczyła z okna, jednak nie dało to oczekiwanego rezultatu i postanowiła się powiesić. Tym razem się udało.
• Gülfem Hatun – druga żona sułtana. Straciła jego dziecko i od tamtej pory uśmiecha się jak wesoła idiotka oraz zachowuje się jak służąca. Niewolnica która nie ma własnego zdania, o wszystko pyta się sułtanki matki i wspiera Hatice, nawet nie wiedząc jakie ma plany. Najczęstszy tekst: Niech Bóg ma Was w swojej opiece. Wreszcie w ostatnim odcinku Wspaniałego stulecia się zbuntowała, gdyż musiała zostawić po sobie spuściznę, dlatego chciała zabić Sułtana, by przejść do historii. Niestety, nie przeszła do historii, gdyż eunuchowie byli od niej szybsi i zadźgali ją, ratując pogrążonego w letargu i nieogarniętego sułtana.
• Malkoczołlu "Casanova" Bali Bey – jeden z bejów, który jest obiektem pożądania wszystkich sułtanek, córek sułtanek i innych księżniczek oraz niektórych fanek serialu. Kochał się w pięknej Żydówce, która umarła na dżumę. Po śmierci Ibrahima został najlepszym ziomkiem Na-Suche-Fendiego. Ostatecznie postawił na romanse, chociaż wieść niesie, że się ożenił i ma dzieci. Zmienny w uczuciach, lecz zawsze lojalny władcy. Jest jedyną postacią, która nie bierze udziału w żadnych intrygach. Słynie z brawurowej akcji wkurzenia niejakiej Mihrimah Sultan, którą słusznie nazwał dzieckiem.
• Matrakçı Nasuh (Efendi) – sługa Stulejmana i Ibrahima. Odpowiednik obecnego ministra spraw wewnętrznych. Mądrala, specjalizuje się w wielu dziedzinach. Wynalazł grę o nazwie Matrak. Były mąż Nigar. Zawsze daje się wyrolować Ibrahimowi, ale mimo to zawsze wybacza. Pozytywna postać, której udaje się dotrwać do końca. Jest z gatunku tych, co lubią popić i zabawić się w szerokim gronie. Mistrz gry w matraka, jednak dla propagandy Stulejek był jeszcze lepszy od niego. Wyjątkowo nieudolnie się zakochiwał, bo najpierw w podłej desperatce Sadyce, która go wykorzystywała do swoich celów i po której utopieniu przez pół roku nie mógł ochłonąć, a potem w Nigar, z którą wziął ślub i rozwiódł się w noc poślubną, bo została dokonana na nią rezerwacja przez Ibrahima. Jest, co ciekawe, postacią historyczną. Sekretnie podkochiwał się w Ibrahimie. Rüstem nawet się z tego powodu nie dziwił jego rozpaczy po Ibrahimie.
• Gül Ağa – wierny eunuch Roksolany, wielbiciel hajsu. Potrafi szybko zdobywać nowe informacje. Podkochuje się w Nig(g)ar. Ibrahim uznał go jednak za przydupasa i kazał spierdalać z haremu. Jak dotąd jedyna pozytywna postać, która odeszła z serialu z głową na swoim miejscu. I z klasą. I z woreczkiem hajsu podpierdolonym Sümbülowi.
• Sümbül Ağa – szef-eunuch szwendający się po haremie i wydający śmieszne odgłosy. Ze względu na złe założenie szwów po 'cięciu' chodzi drobnymi kroczkami wywołując uśmiech nawet u innych eunuchów. Podnóżek Hürrem. Mercan Ağa specjalizuje się w dokuczaniu mu. Był w sumie ciekawą i zabawną postacią, dopóki zachowywał się jak cwaniaczek próbujący się wszystkim przypodobać i nikomu nie narazić, oprócz Güla, z którym się kłócił i Nigar, którą karcił. Odkąd wybrał stronę Hürrem, stał się mniej śmieszny, a bardziej wkurzający. W końcu i on opuścił pałac, bo zawiódł swoją panią, ale ta wspaniałomyślnie pozwoliła mu zawiadywać jej ziemiami. Mimo to powrócił do haremu, gdzie spędził resztę życia. Jedna z nieśmiertelnych postaci.
• Şeker Ağa – kucharz pałacowy, niedorozwinięty umysłowo tłuścioch. Jego głównym zajęciem jest gra w kości (w którą zawsze przegrywa), rubaszny uśmiech i totalne niezauważanie trucizny w większości podawanych przez niego dań. Udaje mu się przeżyć do końca serialu. Prawdopodobnie krewny Boczka.
• Esma Hatun – służąca, która ciągle musi brać dzieci. Że też nie dostała jeszcze od tego garba, bidula.
• Yahya Bey – poeta, który pisze dość beznadziejne wiersze, no ale sułtaneczce się podobają. Uratował kiedyś Spoko Mustafę, sam omal nie ginąc, no więc został jego niepokojąco bliskim najlepszym kumplem. Leci na niego Mihrimah.
• Afife Hatun – mamka Stulejmana. Jest drugą, po Daye, główną zarządczynią haremu w serialu, która rządziła dłużej niż miesiąc. Najpierw kryła Firuze, a potem przeszła na inną stronę mocy, będąc wierną Hürrem aż do tego stopnia, że kiedy zaatakowały sułtankę demoniczne, odrzutowe kamienie, ta niczym Spiderman rzuciła się i ją osłoniła własnym ciałem, zaraz potem umierając.
• Gülşah Hatun – służąca zwana pieszczotliwie przez wiernych fanów serialu tępą dzidą bądź pierdoloną dziwką. Lubiła szkodzić każdemu w swoim otoczeniu. Zginęła przypadkowo zasztyletowana przez Nig(g)ar. Podniosło się oczywiście potem głośne larum, gdzie fani debatowali nad tym, czy używanie stopów metali jest humanitarne, gdyż na stopach i rękach metali mieszkają pokojowo nastawione pantofelki. Jednakże w trzecim sezonie służyła kochanej Hürrem.
• Ebusuud Efendi – sędzia, członek Dywanu, islamski fundamentalista. Najstarszy w serialu. Jest geniuszem gdyż wymyślił, jak Sułtan może kazać zabić Ibrahima, nie łamiąc obietnicy nietykalności. Ponadto Ebusuud wstydzi się swojego syna, którego uważa za swoją największą życiową porażkę.
• Iskender Çelebi – minister finansów i najbogatszy człowiek w Imperium Osmańskim. Wielki autorytet moralny i religijny, idol islamskich terrorystów. Jego najwierniejszymi uczniami są późniejsi wielcy wezyrowie – Ayas Pasza i Rüstem Pasza. Iskender stoi na czele skrajnie prawicowego muzułmańskiego stronnictwa – czegoś w stylu tureckiego odpowiednika Ruchu Narodowego. Ulubionymi hasłami jego członków są: „Turcja dla Turków!” i „Giaury na Madagaskar!”. Są oni opozycją dla rządów lewicującego imigranta z Grecji, czyli Ibrahima. Najbardziej obawiają się, że jeśli Mustafa zostanie sułtanem, to syn rybaka Manolisa będzie rządził z tylnego siedzenia i wprowadzi świeckie państwo. Çelebi przez długi czas odgrywa rolę szarej eminencji – niczym szef organizacji Spectre z filmów o Jamesie Bondzie pokazywany jest od szyi w dół, a jego twarz pozostaje nieujawniona. Brakuje mu tylko kota do głaskania. Zawiera przymierze z Hürrem, która obiecuje mu, że jeśli pozbędzie się Ibrahimka, to załatwi mu fuchę wielkiego wezyra. Ibrahim namawia jednak sułtana, by stracił Iskendera w czasie wyprawy wojennej do Bagdadu. Potem Stulejmana dręczyły wyrzuty sumienia, więc dokładnie rok później stwierdził, że pora zrobić koledze psikusa i wysłał katów do komnaty Ibrahima.
• Helena Hatun – jedna z niezliczonych kochanek Mustafy. Choć była jednym z największych paszczurów w serialu, książę mimo wszystko zapragnął ją mieć w swoim haremie. Po wielu odcinkach nudnych zalotów sklepał kilku konkurentów ciosami karate i wreszcie dopiął swego. Helena została jego nałożnicą tylko po to, by chwilę później odejść z pałacu. Jej wątek niepotrzebnie wydłużył serial i nie wniósł NIC do jego fabuły, no może poza tym, że sułtan pogroził synkowi swoim czcigodnym paluszkiem, bo nie wolno porywać wolnych muzułmanek do haremu bez ślubu. Postać Heleny prawdopodobnie została wymyślona po to, żeby dać zatrudnienie córce jakiegoś producenta, która marzyła o tym, by zostać aktorką.
• Aybige Hatun – księżniczka, córka chana krymskiego. Przyjeżdża do Konstantynopola, bo nudziła się sama w chałupie pod nieobecność ojca i przychodziły jej do głowy głupie pomysły. Jest jedyną muzułmanką w Imperium Osmańskim, która nosi spodnie i jedyną przyjaciółką Hürrem (widocznie krymsko-ukraińskie cechy je połączyły). Miała zawrzeć polityczne małżeństwo z Mustafą, jednak dołączyła do grona wielbicielek Bali Beja. Kiedy wysłannicy Stulejka przyłapali Malkoczołlu i Aybige przytulonych do siebie na statku w czasie romantycznego rejsu przez Morze Czarne, zrobiła się afera. Na szczęście Mustafa był jeszcze wtedy spoko dzieciakiem i darował Bali Bejowi życie, jednak wygnał go na zadupie na kilkadziesiąt odcinków.
• Fahriye Hatun Kalfa – żulerka z Manisy, która została zabrana z ulicy do pałacu księcia Mustafy. Jest niespełnioną zawodniczką MMA, o której mówią, że jest silniejsza od mężczyzny. Później zapuszcza włosy, dzięki czemu staje się minimalnie bardziej kobieca. Po nieudolnych próbach zabicia Hürrem zorientowała się, że jej dawni mocodawcy planują ją wykończyć, wobec czego postanowiła przejść na stronę Roksolany i od tej pory zabijać dla niej.
• Sinan – główny architekt sułtana. Zaczął karierę od wybudowania prowizorycznego mostu, dzięki któremu Stulejman wygrał wojnę. Potem budował w stolicy niezliczone meczety metodą "kopiuj-wklej" na cześć członków rodziny sułtana. Żył bardzo długo jak na swoją epokę, bo 98 lat. Przez ten czas zdążył natrzepać sporo meczetów i mostów jeszcze kilku następcom Sulejmana.
• Nurbanu Sultan – kobita Selima w czwartym sezonie. Gdy trafiła do haremu, próbowała się zabić podcinając sobie żyły. Uratował ją Selim, a kiedy leżąc w szpitalu usłyszała historię sułtanki Hürrem, postanowiła stać się taka jak ona. Uwiodła Selima, donosiła, spiskowała, przeciągała służbę na swoją stronę. Wkurwiało ją tylko, że Selim ciągle zamawia sobie dziwki panienki do alkowy. Gdy podczas użalania się nad sobą usłyszała od służącej: „Czy wydaje ci się, że jesteś sułtanką Hürrem?”, postanowiła zastosować starą, sprawdzoną taktykę swojej idolki i zrobiła Selimowi karczemną awanturę, żądając seksu na wyłączność. Później, niczym płatny zabójca z mongolskiego rodu imigracyjnej arystokracji, pozbyła się Nazenin zrzucając ją z balkonu. W przyszłości była sułtanką i rządziła za tego żula Mietka Selima, ale to już inna historia.

Potomstwo Sulejka

• Şehzade Murad – jedyny syn Gülfem Hatun. Zmarł przed rozpoczęciem akcji serialu, więc z powodu oszczędności nie pokazali go nawet w retrospekcjach. Pomimo faktu swojego niewystępowania, odegrał niebagatelną rolę w całej serii, a to z powodu tego, że po jego śmierci Gülfem zbzikowała, uznając, że jej jedynym życiowym celem jest służenie kolejnym siostrom sułtana, uśmiechanie się jak idiotka i wznoszenie dramatycznego: „Niech Bóg ma was/go w swojej opiece”.
• Şehzade Mustafa "Musti" – jedyny syn Mâhidevrân i uczeń Ibrahima. Na początku jest w sumie spoko gościem. Jego największą miłością była konkubina, z którą jednak wpadł i trzeba było dokonać aborcję. Skrobanko się jednak nie powiodło i nierządnica odeszła z tego świata. Później zakochał się w Fatmie, następnie w Helenie, potem w Rumeysie, potem w Mihrunnisie. Ogólnie to miał tak dużo dziwek, że nie da się tego zliczyć. Jego największym osiągnięciem jest wysiłek, jaki Roksolana włożyła w zabicie go - zajęło jej to ponad 30 lat, ponadto potrzebowała do pomocy swoją córkę (Mihrimah), zięcia (wielki wezyr Rüstem Pasza), dwóch przyszłych wielkich wezyrów (Semiz Ali Pasza, Sokollu Mehmed Pasha) oraz dowódcę floty (Sinan Pasza), a i tak cały misterny plan trafiłby szlag, gdyby Selim nie zaciągnął przeszkadzającego Cihangira do lasu, a Zal Mahmud nie wyręczył wyjątkowo tego dnia nieudolnych katów. Przed śmiercią Mustafa dorobił się trojga bachorów:
  • Şehzade Suleyman – z Fatmą Hatun; cierpiący na megalomanię Sulejek postanowił mu nadać imię na swoją cześć. Zmarł na jakąś chorobę, o wywołanie której Fatma oskarżała Hürrem. Gdy nikt nie chciał jej uwierzyć, Ayşe Hatun z czystej złośliwości zaszła w ciążę, a Mâhidevrân postanowiła wywalić wariującą Fatmę na zbity pysk, zrozpaczona Fatma popełniła samobójstwo przez powieszenie.
  • Nergisşah Sultan – z Ayşe Hatun; jedyne dziecko, które przeżyło, a jego matka nie zginęła/nie popełniła samobójstwa.
  • Şehzade Mehmed – z Mihrunnisą Sultan. Otrzymał imię na cześć swojego zmarłego stryja. Na mocy prawa mówiącego, że w przypadku skazania syna na śmierć, wszystkie jego dzieci też idą w pizdu na tamten świat, Mehmet został uduszony niedługo po swoim ojcu. Na wieść o śmierci męża i syna, Mihrunnisa odegrała przed Hürrem scenkę rodem z greckiej tragedii, po czym zabiła się na oczach całego haremu.
• Şehzade Mehmed – najstarszy syn Rafalali Roksolany. Z początku butny i niepokorny, ale potem z obyciem. Zmarł z powodu ciężkiego ataku drgawek. Krążą podejrzenia, jakoby miał padaczkę i cierpiał na zespół Tourette'a, gdyż przed śmiercią szeptał słowo „kuropatwa”, ale my po przeprowadzeniu gruntownego śledztwa rodem z Malanowski i partnerzy wiemy, że to z powodu zamiłowania do przyrody oraz przeterminowanego jedzenia. Nie miał szczęścia do dzieci – ciężarna Nurbahar została przeaborcjowana, a z Cihan nie wiemy co się stało, ale raczej też nic nie wydała na świat.
• Mihrimah Sultan – córka Roksolany, oczko w głowie sułtana. W wolnych chwilach rysuje kuropatwy dla Mehmeda, załatwia braciom prywatne komnaty i pisze listy do Balı Beya. Kopia swojej mamusi. Nie posiada własnego zdania, do tego posiada strasznie narcystyczną naturę. Każdy jest zobowiązany wychwalać jej wątpliwą urodę, by podnieść dziewczynie ego. W dzieciństwie poddana praniu mózgu przez matkę. Leci na każdego przystojnego faceta i nie liczy się ze zdaniem innych. Jej motto życiowe: Kali chcieć i musi mieć. W haremie nazywana często: Sułtanka Barbie. Przez nią wykitowali również: mężulcio Rustemek Pasza oraz Mustafa. Dorobiła się dwóch bachorów:
  • Ayse Humasah Sultan – jedyna córka. Porwana przez Nigar, która chciała ją adoptować, żeby otrzymać 500 zł na nią i za te pięć stów nakupić zniczy i wiązanek dla Ibrasia.
  • Sultanzade Osman – jedyny syn. Urodzony po śmierci Hurrem, no więc Mihrimah straszliwie rozpaczała, jak była w ciąży.
• Sułtan Selim II Pijak – rudzielec, który stał się sułtanem. Kompletnie nie powielał talentu swojego ojca. Być może był nieślubny? Rude geny w nim przeważyły, mamy więc pewne podejrzenia. Jednak pomimo całego swojego beztalencia Selim jako jedyny wyznawał prawdę wiary zasadę swojej matki "Po trupach do celu" i dążył do wyeliminowania swoich braci z Gry o Tron (uniemożliwił Cihangirowi przeszkodzenie sułtanowi w egzekucji Mustafy oraz udusił Bajazyda i jego synów). Miał dzieci:
  • Sułtan Murad III – pierworodny. Syn Nurbanu. Podczas starcia Żydka z Pijakiem postrzelił strzałą Żydka, no więc można się domyśleć, że był znienawidzonym ukochanym bratankiem Bajazyda. Pod koniec serialu został następcą tronu.
  • Sah Sultan, Esmahan Sultan i Gevherhan Sultan – trojaczki Nurbanu. Wszystkie były takie same (tylko jedna miała upiorne spojrzenie, ale nie wnikajmy), ale gdy dorosły, każda wyglądała inaczej. Nie odegrały wielkiej roli w serialu, prócz tego, że były jedynymi trojaczkami.
• Şehzade "Żydek" Bajazyd – syn z największym potencjałem. Nie nacieszył się tym jednak długo, bo strawiła go wojna o władzę. Od małego rywalizował bardzo lubił się z Selimem. Wyrazem tego, jak bardzo się kochali, były ciągłe bójki i podstępy. Kiedy pod koniec serialu zostali jedynymi dwoma pretendentami do tronu, nastąpiła prawdziwa eksplozja braterskiej miłości, której skutkiem ubocznym była śmierć Bajażyda i późniejsze objęcie tronu przez jakże utalentowanego Selima. Miał wesołą gromadkę dzieci, liczącą osiem osób.
• Şehzade Cihangir – syn z niewłaściwymi plecami. Wszyscy widzowie bardzo przeżywali możliwość zakończenia jego wątku, gdyż odcinek bez płaczu Cihangira to odcinek stracony. Niepokojące wydaje się to, iż tak kochał Mustafę, że po jego śmierci taktownie kojfnął. Z powodu swojego garba miał chłopak ogromne kompleksy, zwłaszcza w kontaktach z płcią przeciwną. Najpierw zakochał się w swojej kuzynce Huricihan, ale ona wybrała Bajazyda. Po kilku latach Roksolana zlitowała się nad najmłodszym synkiem i zapłaciła sporo kasy jednej z nałożnic, aby go rozdziewiczyła (niestety po wszystkim Cihangir nabrał jeszcze większych kompleksów i ją odesłał). Wreszcie tuż przed śmiercią, w wyniku spożycia syropku z opium, Cihangir zaczął mieć wizje pięknej dziewczyny, którą w końcu zidentyfikował jako swojego Anioła Śmierci. Identyfikacja chyba była poprawna, bo jak tylko Cihangir przedawkował syrop, dziewczyna poprowadziła go za rączkę na tamten świat.
• Raziye Sultan – córka Nazenin Hatun (Valerii), która historycznie była córką Mâhidevrân, ale widać twórcy serialu postanowili zatrudnić jakąś znajomą i w tym celu stworzyli nową postać. Raziye nie odegrała większej roli, poza tym, że przyczyniła się swoimi niewiele znaczącymi narodzinami do śmierci swojej równie niewiele znaczącej matki, którą wkurzona Hürrem zabiła, zrzucając ją rękami Nurbanu z balkonu. Pokazali ją tylko w jednym odcinku, zaraz po narodzinach (ok. 1546 r.) by kilkadziesiąt odcinków później pokazać sułtana nad jej grobem (ok. 1555 r.) i poinformować o jej śmierci.

Wielcy Wezyrowie

• Piri Mehmed Pasha - stary dziad, mianowany jeszcze w czasach sułtana Selima I Groźnego. Wysłany na emeryturę, bo Ibrahim znalazł się na bezrobociu i w związku z tym sułtan chciał załatwić mu pracę.
• Pargalı Ibrahim Kasza Pasza – mąż Hatice, wielki wezyr i drugi, po sułtance matce, największy wróg Hürrem. Chciała się go pozbyć za wszelką cenę i w końcu jej się to udało, chociaż sama do końca nie wiedziała jak. Po tym kilka bab (a także sułtan), na czele z Hatice, nie mogło tego odżałować. Ibrahim był z pochodzenia Grekiem, co daje mu -10 do respektu. Mimo niezbyt chlubnego rodowodu i dość luźnego podejścia do zasad islamu, został najlepszym przyjacielem Sulejmanka. Bardzo kochał władzę i lubił się wywyższać. Zrobił dziecko Nigar, z czego jest dumny, mając w głębinach swego cielska to, że przez to jego kochasia omal nie zginęła. Wydaje mu się, że jest fajny z tymi karpimi oczkami i chciałby być sułtanem. Jest prawdopodobnie jedynym człowiekiem na świecie, który potrafi krzyczeć na sekundę przed śmiercią w wyniku uduszenia (ciekawe którędy nabrał powietrza w płuca). Swoje słynne monologi wygłasza także po śmierci, np. czwarty sezon serialu rozpoczyna się od słów „Ja Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi, nadaję do was z czyśćca”.
• Ayas Pasza – frajer, który zastąpił Ibrahima na stanowisku Wielkiego Wezyra, promowany przez Hürrem. Niestety był nieudacznikiem co zauważali wszyscy... prawdopodobnie nawet Sułtan, ale nie miał sumienia go zwolnić. Pozbawiony życia w perfidny sposób przez Sułtankę Şah Huban – podesłała mu do łóżka zarażoną dżumą nałożnicę.
• Lütfi Pasza – mąż Sułtanki Şah, ojciec Esmahan. Kolejny wróg Hürrem. Ogólnie, to Şah nie spała z nim od lat, i ogólnie Lütfi od wielu lat z nikim nie spał, ale mimo wszystko był takim wiernym psem Şah, że mógłby dla niej nawet do ognia wskoczyć. Wprawdzie Şah przy pierwszej lepszej okazji pozbyłaby się Lütfiego Paszy, gdyby nie był on wielkim wezyrem, ale przyjmijmy wersję, że to była piękna miłość. Jako typowy wielbiciel młodych dziewcząt, ślinił się za to na widok pięknych i młodych służących. Po jakimś czasie Lütfiemu cierpliwość się skończyła, a zatem wyrżnął wszystkie dziwki w okolicy i pozamykał tawerny. Gdy był już skrajnie podniecony, zaczął bić Şah w twarz, by sprawdzić, czy żona ma podobne skłonności. Efektu można się domyślić.
• Sulejman Pasza – grubas, który przez chwilę był wielkim wezyrem. Sprzątnął to stanowisko sprzed nosa Hüsrevowi. Sułtan dał mu tę fuchę zapewne dlatego, że nie był zaangażowany w spór między Hürrem i Mâhidevrân. Potem jednak uchodził za zwolennika Mustafy. Zasłynął jakąś brawurową szarżą z Egiptu do Indii, podczas której utworzył prowincję osmańską w Jemenie. W nieznanych okolicznościach zakończył urzędowanie (prawdopodobnie nie został jednak zabity – o dziwo!), a jego miejsce zajął Rüstem.
• Rusztem Rüstem Ağa/Pasza – niespełniony kandydat na pracownika kontrwywiadu wojskowego. Wielki znawca tatuaży, specjalizuje się w wykrywaniu perskich szpiegów (zwłaszcza pośród niewolnic w Haremie), czytaniu cudzej korespondencji (zwłaszcza pisanej do Bali Beya), pisaniu fałszywych listów do/w imieniu członków rodziny sułtana (na uwagę zasługuje tu list "miłosny" wysłany do Mihrimah w imieniu Bali Beya, w którym ten daje jej kosza, a także napisany w imieniu Mustafy list do perskiego szacha mata, po którym to Mustafa udał się w podróż na tamten świat) oraz rozpuszczaniu plotek o niewłaściwych praktykach seksualnych (Lütfi Pasza) i religijnych (Ibrahim Pasza) wielkich wezyrów. Uchlał się na własną noc poślubną z Nigar. W rzeczywistości leci na Mihrimah no i w końcu się z nią żeni, a nawet zostaje paszą i Wielkim Wezyrem (dwa razy, jak Kwaśniewski). Swoją drogą, Nigar porwała mu jego własnego bachora, ale raczyła potem oddać i taktownie się zabić. Rüstem jest chyba jedynym mężczyzną, który żyje w przyjaznych stosunkach ze swoją teściową – Roksolana pozbyła się aż dwóch wielkich wezyrów, aby znaleźć ukochanemu zięciowi pracę. Okoliczności jego śmierci wskazują na to, że żona nie do końca odwzajemniała jego miłość.
• Kara Ahmet Pasza – enty mąż sułtanki Fatmy. Do tego drągal i jasno ciemnowidz. Jedyne zdania które wypowiada to: „Jak sobie życzysz, Panie” i „Przekaż to sułtance”. Zastępując Rusztema Kaszę tak rozzłościł rudą, że nasłała na niego seryjnego samobójce żeby zięć mógł odzyskać posadkę. Tym heroicznym czynem Rokosalana po raz kolejny udowadnia jak dobrą jest teściową.

Źli

• Sułtanka Ayşe Hafsa – największe zło tego serialu. Snuła najwięcej intryg i była skora do najgorszych rozwiązań. Na przykład, by nastawić harem przeciwko Hürrem kazała obciąć język niewolnicy, która obraziła możną Roksolanę. Do każdej sprawy musiała się wepchać, nie było innego wyjścia. Trzykrotnie doznała zawału – pierwszy raz przy szarpaninie z Hürrem o dziennik, w którym były istotne informacje, drugi raz przy próbie powiedzenia sułtanowi o tym, że Ibrahim zdradza Hatice i trzeci, kiedy Hürrem powiedziała, że oznajmi Hatice o wszystkim. Za trzecim razem skutecznie. Do trzech razy sztuka.
• Sułtanka Şah Huban – największe zło trzeciego sezonu. Doprowadziła Hürrem do bankructwa, ma córkę Esmahan i męża Lütfi, któremu załatwiła stołek wielkiego wezyra, ten jednak pod wpływem czopków z mefedronem aplikowanych potajemnie przez Hürrem dał jej dwa razy w ryj. Oczywiście zapłacił za to, ale nie hajsem, bo pewnie miał go zbyt mało. Ogólnie to bujała się w Ibrahimie. Mihrimah wywaliła tę ciot(k)ę, a raczej stryjenkę, z pałacu.
• Sułtanka Mâhidevrân – drugie największe zło. Trzecia żona sułtana, która bez wiedzy sułtanki matki nawet wody nie pije. Miała ta matka syna, syna jedynego – Mustafę. Traktowała go, coby nie patrzeć, jako kartę przetargową, a po jego śmierci wpadła w szał. Raz chciała otruć Hurrem i podała na stół truciznę, za co omal nie została srogo ukarana. Sułtan jednak nie chciał odbierać bardzo młodemu wówczas Mustafie matki. Bardzo intrygowała, co doprowadziło w końcu do tego, że została z haremu wywalona na zbity ryj. Kiedy sułtan był w stanie nietrzeźwości nieprzytomności snuła plany odnośnie bycia nową sułtanką matką, co usłyszała Hafsa. Od tamtej pory Mâhidevrân zmalała w jej oczach i stała się niemal tak zła jak wróg publiczny numer jeden, czyli Hürrem. Uwielbiała nastawiać absolutnie każdego przeciwko przybyszce z czarnego lądu, ale często nie wychodziło jej to jednak zbyt dobrze. Zabiłaby wszystkie swoje najlepsze przyjaciółki i sprzymierzeńców, gdyby tylko mogło to pomóc w posadzeniu Mustafki na tronie. Tak naprawdę to potrafiła jedynie stale tupać nogami. I ryczeć „przede wszystkim dlatego że Sułtan nie chciał jej tknąć kijem z metra”. Ryczenie wychodziło jej najlepiej. Na wygnaniu dożyła osiemdziesiątki, robiąc wnukom na drutach sweterki i wypychając pluszowe wielbłądy watą.
• Sułtanka Hatice – siostra sułtana o inteligencji pantofelka lub średnio rozwiniętej kuropatwy. Nie potrafił/a zorientować się, że jej własny mąż ją zdradza. Przyczyny śmierci jej pierwszego dziecka wciąż pozostają niewyjaśnione – jedni twierdzą, że je udusiła, a inni, że zostało otrute przy okazji Ibrahima przez Hürrem. Gdy jej mąż został zabity, (słusznie) oskarżała o to rudą. Później po wzięciu leków na problemy kobiece, wydało jej się, że jeśli waży 49 kilogramów, może być spokrewniona z gołębiami i wyskoczyła z okna, żeby spróbować polecieć.
• Sułtanka Fatma – kolejna, tysiąc pięćset sto dziewięćsetna siostra sułtana. Najmniej urodziwa, ale za to najbardziej uśmiechnięta spośród rodzeństwa. Jest jak Gülfem (z którą się przyjaźni) – ciągle śmieje się jak wesoła idiotka. Nie miała bachorów, lecz prawdopodobnie męża pedofila, którego zdradzała. Potem narzeczyła się z Elkasem Mirzą, któremu nagle coś odbiło i zamachnął się na sułtana. Jej drugi mąż został zabity przez sułtana. Ciągle knuje przeciwko Hürrem, śmiejąc się przy tym. Głupia jak but. Z tego też powodu pewnego dnia sułtan wezwał ją i powiedział "Idź precz", co też musiała zrobić.
• Nigar Kalfa, Hatun – pracownica, a przez jakiś czas główna zarządczyni haremu. Skośnooka. Pracowała równocześnie dla Hürrem, Ibrahima i Hatice, czyli taki potrójny szpieg. Była ponadto kochanicą Ibrahima. Ten zrobił jej dziecko i ją zostawił, ale by sprawa się nie wydała zapewnił jej jako taką ochronę. Najlepsza przyjaciółka Daye. Dostawała od kogoś wpiernicz niemal w każdym odcinku. Dość nieudolnie zarywała do Rüstema. Po kilku latach nieobecności w stolicy wróciła tylko po to, by popełnić samobójstwo skacząc w przepaść, wygłosiwszy monolog na temat niesprawiedliwego traktowania żółwi z wysp Galapagos.
• Barbarossa – człowiek o wielu pseudonimach, jednak przyjaciele zwą go w skrócie Hızırem Heirettinem Reisem Kapudanem Paszą, czy jakoś tak. Był piratem, jednak sułtan mianował go dowódcą floty osmańskiej, bo Turcy ciągle zbierali baty od Habsburgów w bitwach morskich. Barbarossa słynął z gęstej rudej brody, która dziwnie kontrastowała z jego łysiną. Był umiarkowanym zwolennikiem Ibrahima, gdyż razem lubili poplotkować i pośmiać się z konserwatywnych poglądów Ebusuuda. Po śmierci Ibrahima były pirat dostał kurwicy trochę się zasmucił nad losem państwa i postanowił pomścić zabitego kumpla. Z biegiem lat stał się największym obrońcą księcia Mustafy, w którym widział spadkobiercę Ibrahima. Czasem z tym przeginał i wówczas Sulejmanek groził mu z uśmiechem paluszkiem, ale i tak mu ufał, bo sam widział morze tylko z perspektywy plaży, więc zależało mu na utalentowanym admirale. W przeciwieństwie do sułtana, Rüstem Pasza nie uważał Barbarossy za niezastąpionego, więc aby dowieść tej teorii nierozumiejącym jego geniuszu laikom, poczęstował irytującego admirała specjalnym miodem prosto od sułtana.
• Hüsrev Pasza – wezyr, zmuszony do małżeństwa z Hatice, gdyż Sułtan uznał, że jego siostrze brakuje chłopa... Ale przecież Hüsrev to nie Ibrahim, więc Hatice nie była zadowolona.
• Merçan Ağa – eunuch, strażnik bramy i piesek sułtanki Şah Huban. Jego ulubionym zajęciem jest dokuczanie Sümbülowi (Sümbül z tego powodu nazywa go diabłem). Skrycie kochał się w sułtance Şah. Po odejściu Şah został bez słowa, i bez żadnej sceny ani wspomnienia, ewaporowany z serialu i niezbyt subtelnie zastąpiony Lokmanem Ağą, który jakby nigdy nic został strażnikiem bramy, choć wcześniej nie pojawiał się w serialu. Mercan najpewniej wyruszył szukać Şah Huban, która nie chciała zabrać go ze sobą na wygnanie.
• Mihrunnisa – ostatnia „kobieta” księcia Mustafy i chyba jedyna (prócz Ayşe Hatun), która go przeżyła. Tak naprawdę nie była kobietą, tylko drag queen (jak Conchita Wurst tylko bez brody). Syn Barbarossy i potajemna żona Mustafy, coby Sulejman nie dostał szału. Przybrana matka księcia Mehmeda (tak naprawdę urodziła go nałożnica), który zgodnie z mottem serialu „Wszyscy muszą umrzeć”, też stracił życie. Był wraz z Mâhidevrân i Yusufem na pogrzebie Mustafy. W seraju podczas spotkania Fatmy, Gulfem i innych zauważył, że idzie Hürrem i krzyknął „Hurrem Sultan!” Hürrem się odwróciła i nagle cała obstawa skoczyła przed nią, bo Mihrunnisa szedł z nożem. Hürrem kazała się rozejść. Nisa coś zaczął gadać o urokach zimy i nagle ku uciesze wszystkich obecnych popełnił samobójstwo, a krew prysnęła na Hürrem. Wszystko widziały Mihrimah i Mâhidevrân, która zemdlała z wrażenia.
• Sułtan Selim I NieGroźny – ojciec Sulejka, którego główną rola to bycie straszakiem na potomnych. Znany głównie z tego, że aby zdobyć władzę, posłał do diabła swojego ojca, braci i bratanków. Potem zachorował na manię prześladowczą i stwierdził, że ukochany synek również może zechcieć pozbawić go kiedyś władzy, zorganizował więc dwa nieudane zamachy na jego życie. Wielokrotnie wspominany przez swe dzieci – najgorszą obelgą jest dla nich tekst: „Jesteś jak ojciec”. Z nigdy niewyjaśnionych powodów, jedynym dzieckiem, które pozytywnie się o nim wyrażało była sułtanka Şah Huban.
• Piri Reis – szara eminencja, kloszard. Mieszka w jakiejś piwnicy, z której wysyła rozkazy ludziom (najczęściej poprzez Jastrzębia), którzy z jakiegoś powodu go słuchają (pewnie chodzi o pieniądze). Uważa, że krew giaurów nie może płynąć w żyłach władców Imperium Osmańskiego więc nie lubi Roksolali a popiera Mustafę.
• Jastrząb vel. Atmaca – karateka, akrobata, ninja i sprinter długodystansowy w jednym. Jako najlepszy komandos w imperium zostaje przez Piri Reisa i innych przeciwników Rüstema wyznaczony na osobistego ochroniarza Mustafy. Konkuruje z Yahyą o miano najlepszego kochanka przyjaciela księcia. W jednym z ostatnich odcinków serialu udaje mu się pomścić śmierć Mustafki. W bardzo realistycznej scenie rozwala, niczym Rambo, dziesięciu strażników przy pomocy jakichś toporków, a następnie ucina sobie znaczącą pogawędkę z Rüstemem, by w końcu umrzeć spełnionym. Co prawda historia nie dostarcza żadnych wzmianek o tym, by Rüstem zmarł śmiercią inną niż naturalna, ale kto wie - może Mihrimah rzeczywiście wszystko zatuszowała. W tej rodzinie wszak wszystko było możliwe!

Władcy wrogich państw

• Tahmasp I – szach mat perski, ojciec chrzestny mafii Safawidów. Obok europejskich królów, główny wróg Sulejka. Wielokrotnie wspominany w serialu, choć najlepiej sprawdza się w roli kozła ofiarnego: za każdym razem, gdy sułtan nakazuje Rüstemowi Paszy dowiedzieć się, kto stał za kolejnym zamachem na Mustafę, ten zwala wszystko na szefa perskiej mafii. Wygląda na to, że Sulejman nikogo nie darzył taką nienawiścią, jak Safawidów. Podejrzenie dotyczące współpracy z Tahmaspem zakończyło wątek Firuze i Elkasa Mirzy, a także pozbawiło życia Bajażyda, a wcześniej Mustafę, co było punktem kulminacyjnym całego serialu. Tahmasp był mocny w gębie, jednak w czasie wojny chętnie spieprzał przed Turkami w głąb pustyni. Był za to jednym z nielicznych wrogów Sulejka, którzy go przeżyli.
• Karol V – posępny i złośliwy brodacz, który był cesarzem z dynastii Habsburgów. Sulejek nigdy ostatecznie z nim nie wygrał, bo Karolek unikał konfrontacji, jak tylko mógł. Po pewnym czasie abdykował na rzecz brata i zmarł. Jego ulubieńcem jest dowódca floty – Andrea Doria, któremu udało się kiedyś pokonać Barbarossę.
• Papież – w serialu pojawia się kilku kolejnych papieży. Ich główną rolą jest modlenie się w strachu przed najazdem Osmanów na Rzym oraz namawianie państw europejskich do zjednoczenia się w walce z islamizacją.
• Ludwik Jagiellończyk – pochodzący z polsko-litewskiej dynastii Jagiellonów władca Węgier. Narobił nam siary dostając łupnia pod Mohaczem. Z historii wiadomo, że był władcą młodym i niedoświadczonym, a w serialu gra go jakiś zarośnięty dziad.

Wielkie nałożnice Sulejka

• Ayse Hatun – pierwsza faworyta Sulejka. Przyjmował ją w alkowie, jak jeszcze był księciem. Jednak gdy został sułtanem i wezwał ją do alkowy, prawdopodobnie był podpity, gdyż pytał ją, jak ma na imię. Potem nie była już w alkowie. Nienawidziła Hurrem, zresztą z wzajemnością. Została brutalnie zamordowana przez Sadikę, bo przeszkodziła jej w wysłaniu miłosnego liściku do Ludwika Węgierskiego, zresztą Ayse przyłapała wcześniej Sadikę na noszeniu krzyża. O wszystko została oskarżona Hurrem, więc sułtan ją wygnał, lecz powróciła po zeznaniach jednej z niewolnic.
• Gülnihal Hatun – prawdziwe imię: Maria. Psiapsióła Roksolali. Jedyna wielka nałożnica, której Hurrem nie nienawidziła. Troszkę chciwa, dlatego cieszyła się, gdy Ibrahim wysłał ją do alkowy. Rozwścieczona Hürrem, gdy się dowiedziała, że to ona jest tą ladacznicą, która to jej faceta podbiera, w ramach świętowania wspólnej radości podarowała jej zatruty szal. Gülnihal jako jedyna z niewolnic przez następny rok musiała nosić pełen nikab. Gdy się to zagoiło, prześcigała się z Esmą w braniu dzieci. Była na dobre i na złe, ale na chwilę. Podczas zamachu na Hürrem niechcący nadziała się na nóż, i takim oto sposobem Marysia znowu oberwała (co prawda nożem, ale dzięki magicznym olejkom eterycznym udało się ją uratować) Wtedy w nagrodę za heroizm została wydana za mąż, ale TVP, niczym eunuchowi pewną część ciała, obcięła czas antenowy i nie pokazano rozstrzygnięcia Marysinego wątku. Tak więc Gülnihal przepadła jak kamień w wodę.
• Victoria alias Sadıka – przybyła z kraju pięknego języka nałożnica występująca w pierwszym sezonie. Jej mąż został zabity, więc postanowiła puścić się z Sulejmanem i poderżnąć mu gardło przywiązanym do majtek sztyletem. Dotarła do pałacu, bo spadła z dachu przed Nasuhem, który poczuł do niej wielką miłość, dzięki czemu został chłopcem na posyłki. Jej zadanie było utrudnione, bo na ogonie siedziała jej konfidentka, niejaka Ayşe Hatun. Pewnej nocy, gdy ta przyłapała ją przy wręczaniu erotyków, Victoria poderżnęła dziewczynie gardło. Wina spadła za to na lekko podchmieloną Hürrem, jednak jedna z niewolnic zamiast grzecznie złożyć sfałszowane zeznania, powiedziała prawdę. Kiedy po raz milionowy Sadıka chciała przesłać donosy przez strażnika, ten z powodu nagłego napadu pożądania, nie mógł się opanować. Cudem uszła z cnotą, którą jednak wkrótce potem straciła z Sulejem. Ludwik Jagiellończyk, który ją posłał, kazał jej się po jakimś czasie spieszyć, więc kiedy Sulejman przybył do pałacu Hatice, przystawiła mu do gardła nóż w obecności strażników. Zamiast ciąć, rozglądnęła się milion razy, po czym Sulejman z finezją Bruce'a Lee zastosował tajemny chwyt karate i przerzucił ją przez ramię. W efekcie całej sytuacji, Victoria wylądowała w więzieniu, a z jej oczu prosto na szczury skapnęło kilka samotnych kryształowych łez. Skończyła jako pokarm dla rybek w Bosforze.
• Księżniczka Izabela Fortuna – hiszpańska księżniczka, straszna niemota i mimoza, która pojawiła się w sezonie drugim. Ją i jej służalczą schwytali arabscy tureccy piraci i przewieźli do Sulejmana. Żyła sobie w jednym z mniejszych pałaców, skupiając się głównie na malowaniu paznokci, dobieraniu fluidu do karnacji i okazjonalnemu rzucaniu kurwami, by zamanifestować swą islamofobię. Jednak kiedy zorientowała się, że sułtan ma pieniądze i władzę, podjęła pierwsze kroki w celu zaprzyjaźnienia się z nim. Spaliła swoją rezydencję, a następnie została przeniesiona do haremu, czyli z deszczu pod sporej wielkości rynnę. W nowym domu irytowała wszystkich swoim rozkapryszeniem i głupotą, co w zasadzie Sulejmanowi nie przeszkadzało w nocowaniu w towarzystwie księżniczki. Wszystko zaczęło się od liścików z groźbami podrzucanymi pod komnatę. Izabela była jednak zbyt głupia, by zauważyć, że ma do czynienia nie ze żmiją zygzakowatą, ale z ośmiometrowym boa dusicielem. Wąż w ciele kobiety postanowił zlikwidować nieproszonego gościa na swoim terytorium, więc najpierw posłała do komnaty jednego ze swoich gadzich braci, który lekko połaskotał Izabelę językiem, ale Sulejman bohatersko wyssał jad. Po podaniu trucizny niestety okazało się, że to służąca leży martwa obok stołu. Izabela pod wpływem okresu i sterydów potrafiła przetrwać nawet najcięższe warunki. Z pomocą niezawodnej Nigar i Gül Aği sułtanka zawlokła księżniczkę do pralni, która po pobudce odbyła grzeczną rozmowę z Hürrem o konsekwencjach braku antykoncepcji. Skończyła tak samo jak swoja poprzedniczka.
• ŚFiruze – trzeciosezonowa faworytka. Perski szpieg, którego prawdziwe imię brzmi Hümeyra. Udawała Żyda, a nawet chrześcijankę. Na oko ważyła jakieś trzydzieści kilogramów. Do sułtańskiego łoża rozpusty wepchnęły ją Hatice, Mâhidevrân i Gülfem zastępujące zmarłą sułtankę matkę, która umiejętnie potrafiła oddać na pożarcie dwie poprzednie niewiasty. Zrobiła w haremie niezły kabaret, cudownie uzdrawiając Hatice i Cihangira. Jej starania zostały docenione i stała się piątą z wielkich nierządnic. Hürrem oczywiście szalała z zazdrości, jednak mająca raz na ruski rok wizje Hatice podstawiła koleżankę Firuze, Nadię. Hürrem bezmyślnie połknęła haczyk i najpierw próbowała ją utopić, a jak się to nie udało, uśpiła cały harem, po czym Sümbül Ağa i Gülşah powiesili dziewczynę na środku pałacu. Cierpiąca na arachnofobię Gülşah poznała później prawdę, podsłuchując Firuze i Hatice, po czym chcąc przekazać informację swojej pani trafiła do lochu pełnego pająków. Sprytna Nigar, która miała swoje źródła, zaczęła wywierać presję na Firuze i zabiła Gülşah, powstrzymując ją przed atakiem na Hatice, do którego sama ją wcześniej namówiła. Firuze uniosła się dumą i przyznała się swojej antagonistce, że to ona jest tajemniczą faworytą. Hürrem wpadła w szał, uciskając denatce szyję, aby sprawdzić jak taka anorektyczka może funkcjonować. Sułtanka unieszkodliwiła Afife, jej eunucha i Nigar, po czym mając wolne pole do popisu urządziła demonstracyjne wieszanie na żyrandolu. Faworyta jednak nie zdechła, bo Hürrem wypowiedziała jej wojnę i dała truciznę, którą miała wypić ta przegrana. Rozpoczął się wyścig szczurów, którego Firuze omal nie wygrała, będąc wysłaną do alkowy w świętą noc czwartkową. Hürrem wtedy, pod wpływem środków psychotropowych i depresji prawie wypiła truciznę, została powstrzymana. Sulejek natomiast rozmyślił się i kazał spieprzać Firuze, bo nie miał akurat ochoty na liczenie żeber. Zdesperowana Roksolala rozkazała Rustemowi zrzucić z konia i skręcić dziewczynie kark, ale ten zobaczył, że faworyta ma na karku pewien znaczek pocztowy. Koniuszy okazał się być bardziej rozgarnięty od sułtana, bo w przeciwieństwie do tego drugiego wiedział, że znaczek należy do znanej perskiej mafii – Safawidów. Hürrem rzecz jasna wykorzystała ten fakt. Firuze zaś pozostało tłumaczenie sułtanowi, że miała magiczne sny, ale wówczas poziom alkoholu we krwi Sulejmana spadł do zera i zobaczył, że wydawała mu się jakaś piękniejsza, więc wysłał ją do innego pałacu. Po drodze została zabrana do domu rodzinnego, gdzie mogła prząść swetry do końca życia.
• Valeria vel Nazenin – ostatnia wielka nałożnica pojawiająca się w czwartym sezonie. Początkowo była służką Nurbanu, późniejszej synowej Hürrem. Gdy trafiły do haremu, niczym w utopii Karola Marksa stały się równe. Sulejek wówczas marzył o kolejnym dziecku, którego jednak nie mógł uświadczyć, bo Hürrem zdążyła już z przytupem przejść menopauzę. Tutaj, w przeciwieństwie do pozostałych nierządnic, Hürrem nie była zazdrosna, bo sama ją upatrzyła i posłała do alkowy. Valerii udało się urodzić córkę o imieniu Raziye. Kiedy Nazenin wypełniła swoje zadanie, nagle zaczęła się rządzić i uważać za Bóg wie jak bardzo ważną osobistość. W końcu jej zachowanie wkurwiło zarówno Hürrem, jak i Nurbanu (jakby wkurwienie tylko jednej z nich nie było wystarczająco głupie), więc podczas wizyty w Manisie i kłótni z dawną przyjaciółką przypadkowo wypadła za barierkę.

Najpopularniejsze teksty w serialu

• Destur, Sultan Süleyman Han hazretleri!
• Esma, bierz dzieci.
• Co tu się dzieje?
• Wezwijcie medyczkę!
• Trzeba było pomyśleć o tym wcześniej.
• Ciebie mam pytać o zdanie?
• Kogo ty chcesz oszukać?
• Za kogo ty się uważasz?
• Zniszczę cię!
• Niech Bóg ma was, go w swojej opiece/Niech Bóg sprawi, abyście zawsze byli razem.
• Jestem niewinna!
• A co cię to obchodzi?
• Nie twój interes
• Sultanym...
• Gülşah Hatun to zołza ze szczurzym pyskiem.
• Jak sobie życzysz.
• Poniesiesz konsekwencje
• Zostaniesz ukarana
• Masz z tym coś wspólnego?
• Nie wiem o czym mówisz!
• Nikt nie może się o tym dowiedzieć.
• Od teraz będziesz pracować dla mnie.
• Boże, uchowaj!
• Za pozwoleniem
• Niech mi język kołkiem stanie
• Ja, Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi.
• To sprawka Hürrem!
• Co ty pleciesz?!
• Pani, nic Ci nie jest?
• Ty wiesz najlepiej, Panie. Ale...
• Niech to będzie lekcja dla nas wszystkich
• Jak śmiesz rozmawiać ze mną w ten sposób?
• Jeszcze jeden błąd i stracisz głowę
• Padyszachu mojego serca
• Taka była wola sułtana
• Ten szakal, Rüstem...
• Co on ma z tym wszystkim wspólnego?!
• Każdy, kto dopuścił się zaniedbań zostanie ukarany
• Jeśli to wszystko, możesz odejść.
• Twoje uznanie jest dla mnie największą nagrodą...
• To nie tak, jak myślisz...
• Nie mam zamiaru się przed tobą tłumaczyć!
• Licz się ze słowami!
• Nie będziesz mnie pouczać!

Teorie spiskowe

Serial spotkał się z gorącym odzewem. Nie zabrakło także teorii spiskowych. Prawo i Sprawiedliwość twierdzi, że jest to nowy środek islamizacji Europy. Twórcy tej strony również (patrz: wstęp). Tureccy fanatycy zaś, że ośmiesza to ich wspaniałego sułtana. Czy któraś z tych wersji jest trafna? Trudno to stwierdzić.

Efekty specjalne, seks, cenzura i inne kontrowersje

Wbrew pozorom serial nie zawiera zbyt wielu scen drastycznych z oderwanymi kończynami i wyprutymi flakami. Produkcja słynie jednak z brawurowych efektów specjalnych. Zwłaszcza wojny są pokazane w bardzo realistyczny sposób. Sceny batalistyczne pokazują Sulejmana siedzącego w swoim namiocie i zastanawiającego się, czy wracać już do chaty, gdzie Hürrem czeka z obiadem. Czasem zdarzy się nieco mniej dynamiczna od powyższej scena walki, w której po każdym ciosie mieczem widać wielki rozprysk narysowanej na kompie krwi. Co prawda upadający żołnierz nie ma po tym rozbryzgu żadnych ran ani śladów na ciele, ale nie wymagajmy zbyt wiele – w końcu cały budżet serialu pochłonęły ujęcia z helikoptera w trakcie kręcenia bitwy pod Mohaczem. Wart uwagi jest również smok, który pojawia się we śnie jednej z bohaterek. Jakość tej animacji sygnalizuje nam, że ów smok przyleciał mniej więcej z lat 60. XX wieku.

Wbrew innym pozorom nie ma też zbyt wielu odważnych scen seksu, bo w końcu serial powstał w muzułmańskim kraju. Są jedynie jednosekundowe ujęcia Mehmeta czy Mustafy, którzy akurat kończą zabawę z nałożnicą. Poza tym trzeba się zadowolić przytulaskami i delikatnymi buziaczkami zasłanianymi przez gęste brody bohaterów. Nie przeszkadza to jednak fanom serialu tworzyć rankingów najatrakcyjniejszych postaci i promować swoich faworytów i faworytek na forach internetowych. Jedni wolą Hürrem, która ma na czym usiąść i czym odetchnąć, inni stawiają na Mâhidevrân, zwaną pieszczotliwie "aseksualną anorektyczką". Bezstronni wskazują na skośnooką Nigar, niezrównoważoną psychicznie Hatice lub biorącą dzieci Esmę. Wśród mężczyzn bryluje "ciepły i troskliwy" Sulejek, świecący oczami Ibrahim i piękniś z plakatu, czyli Bali Bey.

Żeby unikać niepotrzebnej nagości, nałożnice (i sułtanki, żeby nie było) w hamamie myją się zawinięte w ręczniki.

W innych krajach

Podobno serial został zakazany w Macedonii, bo daje pozytywne wyobrażenie o ich wrogach, złych i okrutnych Turkach. Wielu Polaków polubiło serial i z tego powodu na fejsbukowych tablicach pojawiło się mnóstwo zdjęć przedstawiających pozujących w turbanach fanów z rzeźbami z mydła szarego stworzonymi za pomocą maczety.

Wątek polski w serialu

Jak wiadomo, w każdym filmie, serialu czy grze komputerowej wyprodukowanej zagranicą, najważniejsze są tzw. "polskie akcenty". W czasie panowania Sulejmana Polska przeżywała swój złoty wiek. Nie naparzała się jednak w tym czasie z Turkami, więc obraz naszego kraju we "Wspaniałym stuleciu" jest raczej pozytywny. Sulejman nieraz powtarza, jak to nasze krają są super zaprzyjaźnione. Rusza nawet spuścić łomot niejakiemu Piotrowi (po rumuńsku Petru) Rareszowi, za to, że ten ośmielił się zaatakować Polskę na czele armii Galaktycznego Imperium Mołdawii. Dobrze, że nam pomogli, bo może dzisiaj mielibyśmy stolicę w Kiszyniowie. Oprócz tego pojawił się wątek Anny Jagiellonki, która przyjechała do pałacu prosić o pożyczkę, oraz Izabeli Jagiellonki, żony Jana Zapolyi.