Franek Kimono
Do Warszawy, na spotkanie z Frankiem Kimono, przyjechał Bruce Lee. Spotkanie było krótkie i gdy po uderzeniu Franek padł, Bruce powiedział:
– Jutro Franek się obudzi i gdy się zapyta co się stało powiedzcie mu, że zadałem cios wibrującej pięści.
Franek jednak nie dał za wygraną i pojechał z rewanżem na Daleki Wschód. Odbyło się podobne spotkanie, tym razem jednak Bruce Lee przebywał w szpitalu, a dopiero po 2 miesiącach był w stanie porozumiewać się. Gdy jego kompani zobaczyli mistrza reagującego na otoczenie pospieszyli mu z wyjaśnieniem:
– Franek Kimono kazał przekazać jak dojdziesz do siebie, że zadał ci cios wibrującej korby od Stara.
- Anegdota z życia Franka Kimono
Podły wieczór draństwu.
- Franka powitanie z widzami
Franek Kimono, zwany też jako Pan Kimono, King Bruce Lee Karate Mistrz lub Piotr Fronczewski – karateka, konferansjer, menago, dysk dżokej, barman, ojciec polskiego hip-hopu, działacz niepodległościowy, chad. Po dobrej wódzie lepszy jest w dżudzie. Posiadacz złotej karty stałego klienta sieci sklepów Baltona. Lubi podrywać lachony na swojego Fiata Mirafiori.
Biografia[edytuj • edytuj kod]
Kimono posiada bardzo bogatą biografię. Okres jego życia dzieli się na kilka części:
- Dzieciństwo – urodził się w biednej warszawskiej rodzinie. Już od najmłodszych lat widać było u niego zamiłowanie do alkoholu, pięknych kobiet i muzyki dyskotekowej. Razem z bratem trenował karate, zostając mistrzem.
- Lata świetności – Franek od razu robił furorę we wszystkich dyskotekach w Polsce. Dzięki znajomości sztuk walki, mógł dostać się do każdej sali. Jednak zaczęło brakować kasy na kolejne litry, więc zaczął dorabiać jako bramkarz w jednym z klubów. Awansował później na Dysk Dżokeja. Wtedy też powstały jego największe hity i znów mógł oddać się w dyskotekowy szał, a do tego doszły też trasy koncertowe po wszystkich krajach bloku wschodniego.
- Lata już późniejsze czyli Pan Kimono – po transformacji ustrojowej, wiele jego ulubionych klubów splajtowało. Franek też czuł się wypalony po incydencie w 1988 roku gdzie po tylko 14 kuflach piwa wszczął awanturę z Milicją. Zaczął się przedstawiać jako „Pan Kimono”. Chcąc odnaleźć się w nowej rzeczywistości zaczął pracę w Gangu Pruszkowskim, jako przedstawiciel handlowy. Choć posiadał dobre wyniki w pracy, odszedł z mafii.
- Pewien epizod – niektórzy sądzili, że Pruszków załatwił Kimono, ale plotki zostały zdementowane. Został barmanem, który w 2007 roku obsługiwał jego następców – Sokoła i Pono.
Działalność polityczna[edytuj • edytuj kod]
Jedni twierdzą że Franek pracował dla SB pod pseudonimem „Brus”. Dowodem na to mają być koncert i miliony winyli sprzedawanych na każdym zadupiu w Świecie. Inni mówią, że współpracował z opozycją. Tu przykładem może być wspomniany incydent z 1988 roku.
Franek a Wielcy Przedwieczni[edytuj • edytuj kod]
Nie posiadający cech typowych dla Wielkich Przedwiecznych nikt nie zalicza go nawet do Nie do końca Przedwiecznych, lecz ostatnie badania wykazują że nikt z nich nie wyrwał tyle lachonów co on. Dzięki temu może być Nie do końca Przedwiecznym. Najnowsze badania skupione są wokół historycznej walki Franka Kimono z Brucem Lee, podczas której to Franek znokautował przeciwnika ciosem wibrującej korby od stara, tym samym pokonując Wielkiego Przedwiecznego.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Franek w latach swojej świetności napędzany był paliwem Pola Monola (plus coca-cola) najczęściej tankowanym nocą (trochę przed północą).
- Franek znany był ze swojej dobroczynności. Dokarmiał i wspierał finansowo swojego przyjaciela jednorękiego bandytę.
- Franek kiedyś występował w Kabarecie pod Egidą, gdzie grał w szachy oraz załatwiał problemy mieszkaniowe.
- Maszyna zna Franka numery, lecz on nie zna numerów maszyny.
- Franek, jak na przykładnego menago przystało, stonesa robi nago.
- Franek Kimono w czasach pokomunistycznych zajął się przeglądaniem Internetu. Ma nawet swoją oficjalną stronę, na której w pewnym miejscu chwali się posiadaniem artykułu na Nonsensopedii. To dla nas zaszczyt.
