Ibanez: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona)
 
 
(Nie pokazano 41 wersji utworzonych przez 28 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Ibanezjem.jpg|right|thumb|200px|WTF?!]]
[[Plik:Ibanez JEM20TH 20th Anniversary Steve Vai Signature Guitar @ FUZZ Guitar Show 2009.jpg|thumb|200px|WTF?!]]
'''Ibanez'''<ref>W pewnych kręgach muzycznych zwany zresztą Jebanezem</ref> – firma produkująca [[gitara|gitary]] elektryczne, akustyczne i basowe oraz sprzęt typu [[wzmacniacz]], [[efekt gitarowy]], siwy dym i inne. Swoim wyglądem przypominają niekiedy elektronikę, którą wyprodukowała firma Yamaha oraz inne firmy, które podrabiają sprzęt marki Fender.

'''Ibanez''' (wymawiaj Jebanez) - firma produkująca [[gitara|gitary]] elektryczne, akustyczne i basowe oraz sprzęt typu [[Wzmacniacz]], [[efekt gitarowy]] itp.


== Użytkownicy ==
<del>Jebanez</del> Ibanez miał zaszczyt znaleźć się w rękach takich szarpidrutów jak: [[Mickael Thomson|Mick Karabin]], [[Wes Borland|Murzyn z jowisza]], [[James Shaffer|Kukurydziana małpka]] czy [[Brian Welch|Kukurydziana głowa]].


== Historia ==
== Historia ==
W [[1935]] jakiś [[Chińczycy|Chińczyk]] chciał sobie zrobić firmę, która będzie robiła gitary. Zrobił to, ale to mu nic nie dało, bo była mało znana. W [[1954]] otworzył sklep muzyczny. Firma robiła podróby gitar jak wspomniany [[Fender]], [[Gibson]] i innych, czyli tak jak [[Sky Way]] i [[SOUNDeR|Sounder]]. W końcu jak się rozrosła to porobiła trochę swoich projektów i tak się rozsławiła. Teraz na tych gitarach wymiatają wymiatacze tacy jak Herman Li, [[Steve Vai]], Joe Satriani, Paul Gilbert i inni, którzy robią to w dzień za pieniądze, jednak ich wybudzeni sąsiedzi wiedzą, że dźwięki, z którymi mają w [[noc]]y do czynienia generuje z siebie Fen…, ech, nieważne.


== Cechy ==
W 1935 ktoś jakiś Chinol (może Japoniec) chciał sobie zrobić firmę, która będzie robiła gitary. Bo to zrobił, ale to mu nic nie dało, bo była mało znana. W 1954 otworzył sklep muzyczny. Robiła podróby gitar [[Fender]], [[Gibson]] i innych, czyli tak jak [[Sky Way]] i [Sounder]]. W końcu jak się rozrosła to porobiła troche swoich projektów i tak się rozsławiła, teraz na tych gitarach wymaitają wymiatacze tacy jak [[Herman Li]], [[Steve Vai]], [[Joe Satriani]], [[Paul Gilbert]] i reszta gromady gitarowych masturbatorów.
Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi. Wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig. Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii Ibanez JEM. Ma charakterystyczny [[małpa|uchwyt dla małp]], oraz ''drzewko życia''. Często mają montowany mostek typu ''[[Floyd Rose]]''.


== Budowa ==
Ibanez zasłynął z nowatorskich rozwiązań jakimi były: wprowadzenie plastiku jako materiału do produkcji korpusów, [[papier]]owe stroiki, podświetlane podstrunnice we wszystkich kolorach tęczy, oraz niezwykle praktyczny [[klamka|uchwyt]]. Niezwykle zestawienie materiałów, kształtu i wyglądu zaowocowało nieprzewidzianym skutkiem w postaci możliwości użycia wyrobu gitaropodobnego jako anteny pozwalającej na odbiór sygnałów z [[wszechświat|kosmosu]], której to sztuki wybitnymi adeptami są niejaki Joe Satriani, oraz Jacek [[Stachursky]].


Głównymi elementami budowy odbiorniko-nadajników są:
== Cechy ==
* plastikowe korpusy o wymyślnych kształtach;
* przetworniki gitarowe (wg wielu gitarzystów zbędne gdyż jak powszechnie wiadomo plastik świetnie gra „z dechy”);
* super śliskie podstrunnice w wersjach luksusowych inkrustowane podświetlanymi markerami nadającymi intrygujący wygląd rodem z [[film]]ów spod znaku serii [[Star Trek]];
* ostro zakończone główki pełniące rolę wzmacniacza sygnału, posiadające ponadto zadziorne, odblaskowe [[logo]] firmy, oraz wersję i zamazany rok produkcji nadajniko-odbiornika;
* ruchome mostki pozwalające na bieżąco dostroić pasmo sygnału międzygwiezdnego oraz zmienić mostek na nowy, kiedy nam się znudzi. Nie tak jak u jakichś [[głupek|frajerów]] grających na Fen…

== Nowe akcesoria ==
Korporacja opracowała już projekt gotowanych strun wielokrotnego użytku. Do ich zagotowania ma wystarczyć już ponoć temperatura [[woda|wody]] wynosząca zaledwie dwadzieścia stopni Celsjusza oraz [[piekło|dobre chęci]] niezbyt bogatego muzyka.


{{Przypisy}}
Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi, wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig (prawie jak [[Kubica]]!). Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii [[Ibanez JEM|ŻREM]]. Ma charakterystyczny [[monkey grip|uchwyt dla małp]], oraz drzewko życia (wysysa życie gitarzysty, który gra na tej gitarze). Często mają montowany mostek typu [[Floyd Rose]]
{{instrumenty}}
[[Kategoria:Producenci instrumentów muzycznych]]

Aktualna wersja na dzień 17:19, 3 paź 2019

WTF?!

Ibanez[1] – firma produkująca gitary elektryczne, akustyczne i basowe oraz sprzęt typu wzmacniacz, efekt gitarowy, siwy dym i inne. Swoim wyglądem przypominają niekiedy elektronikę, którą wyprodukowała firma Yamaha oraz inne firmy, które podrabiają sprzęt marki Fender.

Użytkownicy[edytuj • edytuj kod]

Jebanez Ibanez miał zaszczyt znaleźć się w rękach takich szarpidrutów jak: Mick Karabin, Murzyn z jowisza, Kukurydziana małpka czy Kukurydziana głowa.

Historia[edytuj • edytuj kod]

W 1935 jakiś Chińczyk chciał sobie zrobić firmę, która będzie robiła gitary. Zrobił to, ale to mu nic nie dało, bo była mało znana. W 1954 otworzył sklep muzyczny. Firma robiła podróby gitar jak wspomniany Fender, Gibson i innych, czyli tak jak Sky Way i Sounder. W końcu jak się rozrosła to porobiła trochę swoich projektów i tak się rozsławiła. Teraz na tych gitarach wymiatają wymiatacze tacy jak Herman Li, Steve Vai, Joe Satriani, Paul Gilbert i inni, którzy robią to w dzień za pieniądze, jednak ich wybudzeni sąsiedzi wiedzą, że dźwięki, z którymi mają w nocy do czynienia generuje z siebie Fen…, ech, nieważne.

Cechy[edytuj • edytuj kod]

Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi. Wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig. Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii Ibanez JEM. Ma charakterystyczny uchwyt dla małp, oraz drzewko życia. Często mają montowany mostek typu Floyd Rose.

Budowa[edytuj • edytuj kod]

Ibanez zasłynął z nowatorskich rozwiązań jakimi były: wprowadzenie plastiku jako materiału do produkcji korpusów, papierowe stroiki, podświetlane podstrunnice we wszystkich kolorach tęczy, oraz niezwykle praktyczny uchwyt. Niezwykle zestawienie materiałów, kształtu i wyglądu zaowocowało nieprzewidzianym skutkiem w postaci możliwości użycia wyrobu gitaropodobnego jako anteny pozwalającej na odbiór sygnałów z kosmosu, której to sztuki wybitnymi adeptami są niejaki Joe Satriani, oraz Jacek Stachursky.

Głównymi elementami budowy odbiorniko-nadajników są:

  • plastikowe korpusy o wymyślnych kształtach;
  • przetworniki gitarowe (wg wielu gitarzystów zbędne gdyż jak powszechnie wiadomo plastik świetnie gra „z dechy”);
  • super śliskie podstrunnice w wersjach luksusowych inkrustowane podświetlanymi markerami nadającymi intrygujący wygląd rodem z filmów spod znaku serii Star Trek;
  • ostro zakończone główki pełniące rolę wzmacniacza sygnału, posiadające ponadto zadziorne, odblaskowe logo firmy, oraz wersję i zamazany rok produkcji nadajniko-odbiornika;
  • ruchome mostki pozwalające na bieżąco dostroić pasmo sygnału międzygwiezdnego oraz zmienić mostek na nowy, kiedy nam się znudzi. Nie tak jak u jakichś frajerów grających na Fen…

Nowe akcesoria[edytuj • edytuj kod]

Korporacja opracowała już projekt gotowanych strun wielokrotnego użytku. Do ich zagotowania ma wystarczyć już ponoć temperatura wody wynosząca zaledwie dwadzieścia stopni Celsjusza oraz dobre chęci niezbyt bogatego muzyka.

Przypisy

  1. W pewnych kręgach muzycznych zwany zresztą Jebanezem