Pokemon (osoba)
|
„Pokemon” przekierowuje tutaj. Zobacz też Pokémon. |
Pokemon – niegdyś osobnik płci żeńskiej, obecnie także męskiej.
Traktowanie
Są milutkie w dotyku i bardzo ładnie wyglądają, ale nie dajcie się zwieść pozorom! Na pewno nie są to inteligentne istoty, jednak nigdy nie wiadomo, o czym myślą (nie wiadomo nawet, czy w ogóle to robią...) i jak zareagują na próbę nawiązania z nimi bliskiego kontaktu. Żeby poderwać pokemona, trzeba też być pokemonem, i to przeciwnej płci, co sprawia, że są to postacie niesamowicie trudne do zdobycia. Poza tym, używają telefonów komórkowych, co dodaje im aury niesamowitej oryginalności i niedostępności.
Wygląd
Spośród pokemonów można wyróżnić barbie i żeli/elegancików. Z łatwością można rozróżnić, które jest które. Wyróżniają się z tłumu swoim ubiorem i nieprzeciętnym brakiem inteligencji. Zazwyczaj albo zakochani w sobie pakujący na siłowni pseudo przystojniaki/maczo, albo godzące się na wszystko, byle się podlizać, chętnie dające dupy, puste panienki. Charakteryzują się ufarbowanymi na platynowy blond lub poważny granat włosami oraz oczojebnym strojem.
Ponadto, pokemony płci żeńskiej często używają hektolitrów perfum, służących jako wabik pokemonów płci przeciwnej, czasem jako odstraszacz przeciw nie-pokemonom, a zawsze dla zamaskowania wstrętu do wody z mydłem. Nie do przeoczenia jest także pokemonowy make up. Brzoskwiniowa twarz, lejący się z ust błyszczyk i rzęsy posklejane tuszem. Podczas niesprzyjających warunków tapeta schodzi całymi płatami (1–2 cm grubości).
Pokemony płci męskiej, gustują w młodszych dziewczynkach, lecz nie pogardzą też osobą tej samej płci (czytaj: zazwyczaj żelusie są gejami).
Na naszych ulicach wciąż można zauważać ewoluujące pokemony. Na początku pokemon jest różowy, potem zaczyna się „MhRoCk”. Pokemon farbuje się zazwyczaj na dwa różne kolory, by śladem setek tysięcy identycznych małolatów podkreślić swoją oryginalność, niepowtarzalność i niezależność, jednak nie rezygnuje ze złotych i srebrnych dodatków. Ku niezadowoleniu emo boyów, pokemony w kolejnym stadium rozwoju zaczynają wyrażać swój bunt przez kolczykowanie (pępek, nos, język), co sprawia że kolczykowanie przestaje być domeną emo. Były przypadki wymieniania się kolczykami z języka. Kolce zazwyczaj mają powbijane cyrkonie i podoczepiane łańcuszki lub zawieszki w kształcie serduszek bądź motylków.
Bardzo często nadawanie sobie przezwisk związanych ze zwierzętami np . MYSZKA SÓWKA
Zainteresowania
Do ich zainteresowań można zaliczyć: nałogowe chodzenie po centrach handlowych w celu robienia zakupów bądź dla „podrywu”. Często spędzają czas u kosmetyczek, na przyklejaniu tipsów mających po parę kilogramów (wszystkie obrazki i motylki, ew. serduszka ze sztucznych kryształków, trochę ważą...), (wśród „dziewcząt”) przymierzaniu nowych, żółtych stringów do różowych spodni, kurteczek, szpilek z diamencikami i tym podobnych części krzykliwej garderoby, (wśród „panów”) dopasowywania kolejnej różowej koszuli do obcisłych bądź seksownie powycieranych dżinsów.ICH NAJWAżNIEJSZą CECHą JEST JEDNAK ROBIENIE UST PODOBNYCH DO ANGELINY JOLIE czyli wydmuchiwanie ust jakby sie chciało lachy.
Muzyka
Słuchają najczęściej muzyki na ich poziomie, czyli tzw. „umc-umc” lub „upsyś-dupcyś”: techno – jest to jedyny rodzaj muzyki, jakiemu mogą sprostać. Lubują się też w słuchaniu Mandaryny, Dody czy innych gwiazd takich jak Britni Spyrs . Nie pogardzą też takimi zespołami jak Dżast Fajf itd.
Działalność
Często szpanują swoimi komórami z najnowszymi dzwonkami i tapetami. Nadrabiają tym brak własnych komórek mózgowych. Pokemony często zakładają bezsensowne fotoblogi lub blogi z równie bezsensowymi notkami, szczególnie na majlogu lub blogonecie, które prowadzą, aby mieć dużo „komciów”. Jak już wcześniej zostało podane, lubią puszczać się z osobnikami swojego gatunku. Jednym z ich głównych celów życia jest chodzenie na dyskoteki i zdobywanie nowych doświadczeń alkoholowych.
Język
Wszystkie pokemony mają swój własny dialekt, w pewnym stopniu podobny do języka polskiego. W ich słownictwie z łatwością można wyróżnić takie słowa jak m.in. „eyyy...”, „słit”, „krejzol”/„krejzolka”,„ helołłłł”, „aaayyhh”, „niom”, „koffanie”, „młuahhh” czy „jush” ,"tesh", "żal.pl" "fazaa", "zajebioza", "zajebiaszczo", "oł jeee" ,"boshe", "ajć"
Warto również dodać, iż pokemony używają pokemoniastego pisma, tzn. bawią się w naprzemienne stosowanie dużej i małej litery. Przykład: PoKeMoN =*. Styl ten zwany jest też "gwałć shifta".
Popularne jest również kodowanie treści za pomocą specjalnego szyfru – zastępowania normalnych liter wszelkimi znakami – np. „$ł!T” („słit”). Naukowcy wciąż zastanawiają się, jak u tak niskich ewolucyjnie istot mogła wykształcić się zdolność używania tak skomplikowanego do odczytania systemu znaków.
Pokemony mają również swoje charakterystyczne emotikony stworzone przez przeróżne znaki np: <(^_^<) , (>^_^)> , >_< , *(o__O)* , ~(^_^)~ , ^^ , XD, ;] i wiele innych których nikt nie rozumie.
Język "PoKemOnOFFaTych" cechuje również masa błędów ortograficznych (podobnie jak "internetowych paszczurów"). Np. "Ale GłÓpiA JeSte$, O BOsHE!".
Występowanie
Obserwuje się coraz powszechniejsze występowanie pokemonów w miejscach publicznych. Istnieje prawdopodobieństwo, że wprowadzana obecnie polityka prorodzinna doprowadzi w ciągu kilkunastu lat do znacznego nasilenia się zjawiska. Jedynym ze sposobów na zmniejszenie populacji pokemonów jest częste wyłączanie Gadu-Gadu.
Pokemony korzystają z naszej-klasy bardzo dużo wręcz nałogowo z gg.Ich również niemniej popularnym występowaniem internwetowym jest deklarowanie się na fora o tipsach itp (radzę niewchodzić i uniknąć załamania )piszą dużo różowo-obrazkowych blogów (na których najczęściej zawieszają się komputery) i często można takie blogi znaleźć szukając czegoś w wyszukiwarkach.
Standardem pokemonów są opisy np. takie opisy "O sobie"
Kocham kolor różowy i nosić tiarę na głowie ^ I's So swEEt.Uwielbiam pisac PoKeMoNaMi i robić dzióbek do obcych kolesi. oh ah xD Mam tipsy długości rakiety do tenisa xD Lans 4 ever :D:D
Zobacz też
Linki zewnętrzne
