Czasoumilacze

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Czasoumilacz – podstawowe źródło wkurzających dźwięków otoczenia.

Występowanie

  • Trambambaje, bimbaje
  • Autobusy, busy, jebusy i neobusy
  • Chodnik (trasa przód-tył)

Charakterystyka

Czasoumilacze to najczęściej ludzie młodzi (10–23 lat), ubrani w dresy, zawsze z komórą przy uchu. Uwielbiają umilać czas innym ludziom puszczając ze swoich komór śmiercionośne ultradźwięki – prymitywne techno lub disco polo. Najrzadziej występują czasoumilacze-kindermetale. Również dość nieczęsto spotykaną odmianą są czasoumilacze pykające w strzelankę na PSP. Czasoumilacze, jak to nieszczęścia – chodzą parami. Co drugi z nich robi jeszcze większą wiochę, baunsując w rytm swojej wiejskiej muzyki. Jeżeli do tego ma jeszcze mordę jak wiadro, można się pośmiać.

Reakcje czasoumilaczy na prośby o wyłączenie dźwięku

  • – Mój autobus!!!
  • – E, nie pasi, to wypierSłuchacz jedynego słusznego radia ocenzurował ten niegodny fragment!
  • Milczenie
  • Nałożenie kaptura i odwrócenie głowy
  • Zrobienie niewinnej miny i zadanie durnego pytania Przeszkadza to pani/panu?
  • Najrzadsza reakcja (niektórzy twierdzą, że w ogóle nie istnieje): wyłączenie muzyki!