Czasoumilacze

Ten artykuł dotyczy denerwujących ludzi. Zobacz też The Czasoumilacze.

Czasoumilacz – podstawowe źródło wkurwiających dźwięków otoczenia.

Występowanie czasoumilaczy

• Trambambaje, bimbaje
• Autobusy, busy i jebusy
• Chodnik (trasa przód-tył)

Charakterystyka czasoumilaczy

Czasoumilacze to najczęściej ludzie młodzi (10–18 lat), ubrani w dresy z czterema paskami albo bluzy KRZYWO (zależy od zamożności czasoumilacza). Nie lubią wydawać pieniędzy na słuchawki, bo po co się męczyć. Ich ideą, podobnie jak last.fm jest dzielenie się swoim gustem muzycznym, dlatego uwielbiają umilać czas innym ludziom w ich otoczeniu puszczając ze swoich wypasionych komórek śmiercionośne ultradźwięki – prymitywne techno, polski hip-hop lub ruskie disco polo, co powoduje ogólną radość i zadowolenie wśród całego towarzystwa. Zdarza się, że puszczają także przyjemne dla ucha dźwięki o częstotliwości 1000000 MHz, odbierane niesłusznie jako pipczenie. Najrzadziej występują czasoumilacze - kindermetale. Również dość nieczęsto spotykaną odmianą są czasoumilacze pykające w strzelankę na PSP. Czasoumilacze, jak to nieszczęścia – chodzą parami. Co drugi z nich robi jeszcze większą wiochę, baunsując w rytm swojej wiejskiej muzyki. Jeżeli do tego ma jeszcze mordę jak wiadro, można się pośmiać.

Reakcje czasoumilaczy na prośby o wyłączenie dźwięku

• – Mój autobus!
• – E, nie pasi? To wypierdalaj!
• Milczenie
• Nałożenie kaptura i odwrócenie głowy
• Zrobienie niewinnej miny i zadanie durnego pytania Przeszkadza to pani/panu?
• Najrzadsza reakcja (niektórzy twierdzą, że w ogóle nie istnieje): wyłączenie muzyki