Przychodnia rejonowa

– Siema, Geniu.
– Cześć, Gertrudo!
– Jak tam wczorajsza lewatywka?
– Super, dr Stefan po prostu wymiata.
– To co, strzelimy sobie po witamince?
– Jasne, zapodawaj.
– Uchhh, ale kopie, towar pierwszej klasy.

Typowa rozmowa w przychodni rejonowej

Przychodnia rejonowa – rodzaj klubu towarzyskiego dla starszych pań i panów którzy sami robią sobie numerki. Imprezowiczy cechuje pozytywny stosunek do otaczającego świata, a w szczególności do instytucji NFZ będącej założycielem przychodni. Emeryci mając dużo wolnego czasu, chętnie spędzają tam po kilka godzin dziennie. Z rzadka dochodzi tam do zamieszek i bójek. Wtedy sanitariusze muszą kogoś połamanego wynosić z lokalu.

Cechy

• Najbrzydszy budynek w okolicy.
• Zajeżdża lizolem lub spirytusem.
• Tablice informacyjne wykonane na zabytkowym papierze z lat 70.
• Wszystko, za wyjątkiem personelu, pochodzi z lat 70.
• Personel pochodzi z lat 40.
• Obiekt posiada własny telefon, na który i tak nie da się dodzwonić, bo nikt go nie odbiera.
• Miła obsługa.
• Wstęp za darmo po uprzednim umówieniu. (tak samo darmowy jak darmowe są minuty w abonamencie)
• W rejestracji przywitają Cię miłe panie pielęgniarki, które zamiast pomóc, piłują sobie paznokietki i mówią: momencik, niech pan/pani chwilkę poczeka.
• NFZ nie jest założycielem, ale sponsorem.
• Kolejka kończy się na najbliższym skrzyżowaniu.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny architektury i budownictwa. Jeśli nie spadają na ciebie cegły w drewnianym kościele – rozbuduj go.