Słoiki: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 13: | Linia 13: | ||
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego. Słoiki często wykorzystują tzw. wazelinę, nazywając każdego kochanym. |
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego. Słoiki często wykorzystują tzw. wazelinę, nazywając każdego kochanym. |
||
Słoiki zazwyczaj grupą koczowniczo-wędrowniczą (5 dni koczowania, 2 dni wędrówki + święta) i trudnią się zbieractwem (głównie słoików). W czasie opuszczania siedliska w blokowisku towarzyszą im często odgłosy turkotu kółek walizek i wózków na słoiki. W czasie powrotów do koczowisk słychać już zwykle tylko turkot, bo pełne słoiki tak nie dźwięczą. |
Słoiki są zazwyczaj grupą koczowniczo-wędrowniczą (5 dni koczowania, 2 dni wędrówki + święta) i trudnią się zbieractwem (głównie słoików). W czasie opuszczania siedliska w blokowisku towarzyszą im często odgłosy turkotu kółek walizek i wózków na słoiki. W czasie powrotów do koczowisk słychać już zwykle tylko turkot, bo pełne słoiki tak nie dźwięczą. |
||
==Przykładowe słoiki== |
==Przykładowe słoiki== |
||
Wersja z 11:51, 9 gru 2013
|
Ten artykuł dotyczy subkultury. Zobacz też Słoik – szklane naczynie. |
Najechali na Warszawę niczym horda Czyngis Chana
Na furmankach, w dobrych autach ciągną od samego rana
Zakręcone w szklanych słojach mają całe swoje życie
Bigos, grzyby, kompot z jabłek
I tak podbić chcą stolicę, stolicę, stolicę
- Big Cyc śpiewa o słoikach
Wyjechały słoiki, koniec korków
- Typowy mieszkaniec dużych miast o podróżach słoików
Brzdęk, brzdęk, brzdęk
- Typowy odgłos w piątek po południu w warszawskim blokowisku
Szablon:Tpolska grupa społeczna, zaliczana do subkultur składająca się z młodej maści społeczeństwa. Często słoiki wykazują cechy dzikiej zwierzyny. Początkowo słoiki działały tylko w stolicy, obecnie podbijają inne miasta.
Charakterystyka
Słoiki zajmują głównie duże ośrodki miejskie, takie jak Warszawa czy Kraków. Na polowanie idą w małych grupkach. Ich główną bronią ofensywną są noże kuchenne, widelce oraz łyżki. Uciekają poprzez jazdę tzw. BMW na drogach najwyższej klasy. Słoiki są mało wybredne i wszystkożerne. Najczęściej żywią się kapustą każdej odmiany (z gołąbków, bigosu, sałatek itd.) lub padliną (warunkiem jest to, aby było usmażone; słoiki preferują przede wszystkim kotlety). Piją głównie napoje słodkie (kompoty). Swoje zapasy nazywają tzw. wałówką.
Słoika można rozpoznać nawet w dużym tłumie. Ubierają się głównie w tzw. garnitur lub dres. Na nogach są albo buty najwyższej klasy lub też adidaski. Żeńskie odmiany są ciemniejsze od samców, gdyż przebywają w miejscach nazywanych solarium. Aby udać, że są biedne noszą skąpe ubrania zasłaniające tylko gruczoły mleczne lub odbytnice.
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego. Słoiki często wykorzystują tzw. wazelinę, nazywając każdego kochanym.
Słoiki są zazwyczaj grupą koczowniczo-wędrowniczą (5 dni koczowania, 2 dni wędrówki + święta) i trudnią się zbieractwem (głównie słoików). W czasie opuszczania siedliska w blokowisku towarzyszą im często odgłosy turkotu kółek walizek i wózków na słoiki. W czasie powrotów do koczowisk słychać już zwykle tylko turkot, bo pełne słoiki tak nie dźwięczą.
Przykładowe słoiki
- Mieszkańcy Warszawy w przedziale wiekowym 20-40 lat,
- Walduś i Jolasia Kiepscy,
- Mieszkańcy Krakowa, Wrocławia, Poznania i innych większych aglomeracji, co studiują.
