Kim Ir Sen: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono poprzednią wersję, jej autor to Leptones. Autor wycofanej wersji to 77.255.14.195.) |
|||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
==Kim Ir Sen a sport== |
==Kim Ir Sen a sport== |
||
Kim bardzo uwielbiał sport. Jeżeli jednak jego ludzie nie dokonywali wielu sukcesów, a Koreanki nie ćwiczyły przy jego oku w [[sypialnia|odosobnionych miejscach]] na |
Kim bardzo uwielbiał sport. Jeżeli jednak jego ludzie nie dokonywali wielu sukcesów, a Koreanki nie ćwiczyły przy jego oku w [[sypialnia|odosobnionych miejscach]] na [[seks|zajęcia sportowo-biologiczne]], to Kim wysyłał wszystkich do obozu <del>pracy</del> szkoleniowego. W 1966 roku, w Anglii, [[reprezentacja Korei Północnej w piłce nożnej]] dostała się awansem na Mundial, gdy z turnieju wycofały się wszystkie drużyny afrykańskich Murzynów. Tam zaszli do ćwierćfinałów, gdzie przegrali z Portugalią 3:5, mimo prowadzenia 3:0. Po powrocie do kraju Wielki Wódz, szanowny towarzysz Kim Ir Sen zamknął całą drużynę w więzieniach, a po odpowiedniej pokucie zawodników ogłosił bohaterami narodowymi. Po raz drugi reprezentacja bierze udział w [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej 2010|MŚ 2010]]. |
||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
Wersja z 07:18, 24 sie 2013
Szablon:Tkoreański wódz, najsłynniejszy przeciwnik nepotyzmu na świecie, który w ramach walki z nią zabił wujów zabierając całą władzę sobie i synowi (w końcu ograniczył nepotyzm, a że synek pozostał...).
Biografia
Przed władzą
Na górze Pektu-san powstał swego czasu obóz. 16 lutego 1942 pojawiło się nowe słońce dla umęczonego narodu. Narodził się Kim Ir Sen. Co prawda, nie było Kacpra, Melchiora i Baltazara, ale wiele skał płakało rosą, z nieba spadały gwiazdy, które zapowiadały przyszłego Kima (nie wiedzieć czemu, te spadające gwiazdy wylądowały na Pearl Harbor. Pojawiła się nowa gwiazda na niebie, pojawiła się wielka tęcza, zajączki srały kupki o zapachu różanym. Istny raj zawitał na umęczonych Koreańczyków.
Młody Kim zawsze wygrywał pojedynki ze swoimi kolegami. Walił karabinem w GTA Japończyków, później także w Chińczyków i imperialistyczną wSZĘ. Dzięki swojemu talentowi do walk z wrogiem (siedząc w domu i pijąc ziołową herbatkę) wygrał konflikty. A że Korea rodziła się na nowo, tyle że rozbita, to Kim wykorzystał okazję i zawitał w skromne progi w Pjongjangu.
Rządy
Jak już na mapach pojawiła się rozbita Korea, Kim zapieprzył jej północną część. Pierwszą rzeczą była odbudowa obszarów po II wojnie światowej. Wszystko rozdał biednym Koreańczykom w ramach pięknej ideologii komunistycznej, a że po wojnie było g
wszystko warte, to poziom życia Koreańczyków stanął w miejscu. Kim także pomyślał o zupełnie nowej ideologii. Stworzył od podstaw dżucze, które także uwzględniało artystów. Jako, że Kim Ir Sen był wielkim geniuszem, to dżucze w 100% zadziało. Poziom życia społeczeństwa gwałtownie wzrósł, ponieważ każdy dostaw zestaw małego Koreańczyka, który stanowił: paręnaście figurek z wizerunkiem Kima, obrazki z wizerunkiem Kima (po 2 na każdą ścianę, z czego każdy musiał być umieszczony na przeciwnej stronie ściany), kubek z wizerunkiem Kima, 100 wonów koreańskich z wizerunkiem Kima i inne rzeczy przydatne dla obywateli. Korea Północna bardzo szybko się rozwijała. Wielki skok gospodarczy nastąpił zaraz po objęciu władzy, gdy miliony Koreańczyków rozpoczęło pracę nad budowaniem pomników z wizerunkiem Wodza.
Kim w polityce zagranicznej był bardziej skuteczny niż Churchill i Roosevelt raz wzięci. Olał Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich podczepiając się do Chin. Jako, że od 1978 roku w Chinach rządził Deng Xiaoping i rozpoczął powolne otwieranie Chin na gospodarkę światową, to Kim Ir Sen uznał, że Korea nie może z burżuazyjnym państwem realizować dżucze. Korea Północna wróciła do współpracy z Związkiem Radzieckim. Poza Chinami i Związkiem Radzieckim, Kim Ir Sen lubił pić piwko z Honeckerem oraz robić sobie obrazki i sweet focie z Ceausescu. W roku 1984 Kim Ir Sen zawitał do Wojtka. Podejrzany jest rok 1984, przypomina on utwór Orwella pod względem ideologii i daty... Ale niestety w 1989 roku wszystko zaczęło się pieprzyć. Wałęsa objął władzę, Ceausescu dostał 500 kulek na płuca, Honecker polubił Buenos Aires mieszkając tam na stałe i nie mając dostępu do władzy... Kim został sam. Korea Północna pozostała w pełnej izolacji. No, ale później w 1994 roku Kim Ir Sen kopnął w kalendarz, więc Korea znów była na uwagę państwa.
Pierwsze czystki w opozycji rozpoczęły się w latach 60. Wówczas w Kaesong i w Yodok pojawiły się nowe obozy, a że jej możliwości były większe niż obóz w Oświęcimiu, to szkoda było marnować miejsce. Na pocieszenie powiemy, że opozycja głównie była brudna (dosłownie), a Kim prowadził czystki w zakresie higieny.
Śmierć
Koniec w końców Kim Ir Sen kopnął w kalendarz. Pierwszą decyzją jego synka było wywołanie nowej wojny, ponieważ Korea Południowa olała kondolencje. Kima zabalsamowano i zmumifikowano, włożono do plastikowego wieczka do transportu gabarytowych mebli i wystawiono na widok publiczny. Wielu Koreańczyków mocno płakało nad jego ciałem, ponieważ go kochano mocniej niż żonę/rodziców/Boga/Bogów/kochanki/Claudie Schiffer. Władzę szybko objął jego ukochany synek.
Kim Ir Sen a sport
Kim bardzo uwielbiał sport. Jeżeli jednak jego ludzie nie dokonywali wielu sukcesów, a Koreanki nie ćwiczyły przy jego oku w odosobnionych miejscach na zajęcia sportowo-biologiczne, to Kim wysyłał wszystkich do obozu pracy szkoleniowego. W 1966 roku, w Anglii, reprezentacja Korei Północnej w piłce nożnej dostała się awansem na Mundial, gdy z turnieju wycofały się wszystkie drużyny afrykańskich Murzynów. Tam zaszli do ćwierćfinałów, gdzie przegrali z Portugalią 3:5, mimo prowadzenia 3:0. Po powrocie do kraju Wielki Wódz, szanowny towarzysz Kim Ir Sen zamknął całą drużynę w więzieniach, a po odpowiedniej pokucie zawodników ogłosił bohaterami narodowymi. Po raz drugi reprezentacja bierze udział w MŚ 2010.
Zobacz też
Przypisy
