Ibanez: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Blazej08. Autor wycofanej wersji to 79.163.53.7.) |
|||
(Nie pokazano 37 wersji utworzonych przez 24 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[ |
[[Plik:Ibanez JEM20TH 20th Anniversary Steve Vai Signature Guitar @ FUZZ Guitar Show 2009.jpg|thumb|200px|WTF?!]] |
||
'''Ibanez''' – |
'''Ibanez'''<ref>W pewnych kręgach muzycznych zwany zresztą Jebanezem</ref> – firma produkująca [[gitara|gitary]] elektryczne, akustyczne i basowe oraz sprzęt typu [[wzmacniacz]], [[efekt gitarowy]], siwy dym i inne. Swoim wyglądem przypominają niekiedy elektronikę, którą wyprodukowała firma Yamaha oraz inne firmy, które podrabiają sprzęt marki Fender. |
||
== Użytkownicy == |
|||
<del>Jebanez</del> Ibanez miał zaszczyt znaleźć się w rękach takich szarpidrutów jak: [[Mickael Thomson|Mick Karabin]], [[Wes Borland|Murzyn z jowisza]], [[James Shaffer|Kukurydziana małpka]] czy [[Brian Welch|Kukurydziana głowa]]. |
|||
== Historia == |
== Historia == |
||
W [[1935]] |
W [[1935]] jakiś [[Chińczycy|Chińczyk]] chciał sobie zrobić firmę, która będzie robiła gitary. Zrobił to, ale to mu nic nie dało, bo była mało znana. W [[1954]] otworzył sklep muzyczny. Firma robiła podróby gitar jak wspomniany [[Fender]], [[Gibson]] i innych, czyli tak jak [[Sky Way]] i [[SOUNDeR|Sounder]]. W końcu jak się rozrosła to porobiła trochę swoich projektów i tak się rozsławiła. Teraz na tych gitarach wymiatają wymiatacze tacy jak Herman Li, [[Steve Vai]], Joe Satriani, Paul Gilbert i inni, którzy robią to w dzień za pieniądze, jednak ich wybudzeni sąsiedzi wiedzą, że dźwięki, z którymi mają w [[noc]]y do czynienia generuje z siebie Fen…, ech, nieważne. |
||
== Cechy == |
== Cechy == |
||
Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi. Wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig. Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii |
Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi. Wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig. Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii Ibanez JEM. Ma charakterystyczny [[małpa|uchwyt dla małp]], oraz ''drzewko życia''. Często mają montowany mostek typu ''[[Floyd Rose]]''. |
||
== Budowa == |
|||
Ibanez zasłynął z nowatorskich rozwiązań jakimi były: wprowadzenie plastiku jako materiału do produkcji korpusów, [[papier]]owe stroiki, podświetlane podstrunnice we wszystkich kolorach tęczy, oraz niezwykle praktyczny [[klamka|uchwyt]]. Niezwykle zestawienie materiałów, kształtu i wyglądu zaowocowało nieprzewidzianym skutkiem w postaci możliwości użycia wyrobu gitaropodobnego jako anteny pozwalającej na odbiór sygnałów z [[wszechświat|kosmosu]], której to sztuki wybitnymi adeptami są niejaki Joe Satriani, oraz Jacek [[Stachursky]]. |
|||
Głównymi elementami budowy odbiorniko-nadajników są: |
|||
* plastikowe korpusy o wymyślnych kształtach; |
|||
* przetworniki gitarowe (wg wielu gitarzystów zbędne gdyż jak powszechnie wiadomo plastik świetnie gra „z dechy”); |
|||
* super śliskie podstrunnice w wersjach luksusowych inkrustowane podświetlanymi markerami nadającymi intrygujący wygląd rodem z [[film]]ów spod znaku serii [[Star Trek]]; |
|||
* ostro zakończone główki pełniące rolę wzmacniacza sygnału, posiadające ponadto zadziorne, odblaskowe [[logo]] firmy, oraz wersję i zamazany rok produkcji nadajniko-odbiornika; |
|||
* ruchome mostki pozwalające na bieżąco dostroić pasmo sygnału międzygwiezdnego oraz zmienić mostek na nowy, kiedy nam się znudzi. Nie tak jak u jakichś [[głupek|frajerów]] grających na Fen… |
|||
== Nowe akcesoria == |
|||
{{stubmuz}} |
|||
Korporacja opracowała już projekt gotowanych strun wielokrotnego użytku. Do ich zagotowania ma wystarczyć już ponoć temperatura [[woda|wody]] wynosząca zaledwie dwadzieścia stopni Celsjusza oraz [[piekło|dobre chęci]] niezbyt bogatego muzyka. |
|||
{{stubbiz}} |
|||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Firmy]] |
|||
{{instrumenty}} |
|||
[[Kategoria:Producenci instrumentów muzycznych]] |
Aktualna wersja na dzień 17:19, 3 paź 2019
Ibanez[1] – firma produkująca gitary elektryczne, akustyczne i basowe oraz sprzęt typu wzmacniacz, efekt gitarowy, siwy dym i inne. Swoim wyglądem przypominają niekiedy elektronikę, którą wyprodukowała firma Yamaha oraz inne firmy, które podrabiają sprzęt marki Fender.
Użytkownicy[edytuj • edytuj kod]
Jebanez Ibanez miał zaszczyt znaleźć się w rękach takich szarpidrutów jak: Mick Karabin, Murzyn z jowisza, Kukurydziana małpka czy Kukurydziana głowa.
Historia[edytuj • edytuj kod]
W 1935 jakiś Chińczyk chciał sobie zrobić firmę, która będzie robiła gitary. Zrobił to, ale to mu nic nie dało, bo była mało znana. W 1954 otworzył sklep muzyczny. Firma robiła podróby gitar jak wspomniany Fender, Gibson i innych, czyli tak jak Sky Way i Sounder. W końcu jak się rozrosła to porobiła trochę swoich projektów i tak się rozsławiła. Teraz na tych gitarach wymiatają wymiatacze tacy jak Herman Li, Steve Vai, Joe Satriani, Paul Gilbert i inni, którzy robią to w dzień za pieniądze, jednak ich wybudzeni sąsiedzi wiedzą, że dźwięki, z którymi mają w nocy do czynienia generuje z siebie Fen…, ech, nieważne.
Cechy[edytuj • edytuj kod]
Gitary Ibanez są gitarami typowo wyścigowymi. Wsiadasz, jedziesz, wygrywasz wyścig. Rozpoznawalną gitarą jest ta z serii Ibanez JEM. Ma charakterystyczny uchwyt dla małp, oraz drzewko życia. Często mają montowany mostek typu Floyd Rose.
Budowa[edytuj • edytuj kod]
Ibanez zasłynął z nowatorskich rozwiązań jakimi były: wprowadzenie plastiku jako materiału do produkcji korpusów, papierowe stroiki, podświetlane podstrunnice we wszystkich kolorach tęczy, oraz niezwykle praktyczny uchwyt. Niezwykle zestawienie materiałów, kształtu i wyglądu zaowocowało nieprzewidzianym skutkiem w postaci możliwości użycia wyrobu gitaropodobnego jako anteny pozwalającej na odbiór sygnałów z kosmosu, której to sztuki wybitnymi adeptami są niejaki Joe Satriani, oraz Jacek Stachursky.
Głównymi elementami budowy odbiorniko-nadajników są:
- plastikowe korpusy o wymyślnych kształtach;
- przetworniki gitarowe (wg wielu gitarzystów zbędne gdyż jak powszechnie wiadomo plastik świetnie gra „z dechy”);
- super śliskie podstrunnice w wersjach luksusowych inkrustowane podświetlanymi markerami nadającymi intrygujący wygląd rodem z filmów spod znaku serii Star Trek;
- ostro zakończone główki pełniące rolę wzmacniacza sygnału, posiadające ponadto zadziorne, odblaskowe logo firmy, oraz wersję i zamazany rok produkcji nadajniko-odbiornika;
- ruchome mostki pozwalające na bieżąco dostroić pasmo sygnału międzygwiezdnego oraz zmienić mostek na nowy, kiedy nam się znudzi. Nie tak jak u jakichś frajerów grających na Fen…
Nowe akcesoria[edytuj • edytuj kod]
Korporacja opracowała już projekt gotowanych strun wielokrotnego użytku. Do ich zagotowania ma wystarczyć już ponoć temperatura wody wynosząca zaledwie dwadzieścia stopni Celsjusza oraz dobre chęci niezbyt bogatego muzyka.
Przypisy
- ↑ W pewnych kręgach muzycznych zwany zresztą Jebanezem