Placek: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Zupomaniak (dyskusja • edycje) M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to ZelDelet. Autor wycofanej wersji to 83.27.228.45.) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Lubię '''placki'''!|[[Johnny Bravo]] o '''plackach'''}} |
{{cytat|Lubię '''placki'''!|[[Johnny Bravo]] o '''plackach'''}} |
||
{{cytat|Placki to nie danie. Placki to styl życia!| Kopulasty o '''plackach'''}} |
|||
{{cytat|W oleju moczony<br/>Twór nieskończony<br/>Pod osłoną ciemności<br/>Na patelni gorejący<br/>Demon piekielny<br/>Ognioziejny<br/>|Jednym słowem, po prostu '''placek'''}} |
{{cytat|W oleju moczony<br/>Twór nieskończony<br/>Pod osłoną ciemności<br/>Na patelni gorejący<br/>Demon piekielny<br/>Ognioziejny<br/>|Jednym słowem, po prostu '''placek'''}} |
||
Wersja z 16:35, 1 lis 2014
Lubię placki!
- Johnny Bravo o plackach
W oleju moczony
Twór nieskończony
Pod osłoną ciemności
Na patelni gorejący
Demon piekielny
Ognioziejny
- Jednym słowem, po prostu placek
Szablon:Tmiękki, okrągły, superwytrzymały i chropowaty twór z patelni. Powstaje na skutek zderzenia się jajek, śmietany, mąki oraz tajnego składnika na gorącej patelni, która pełni funkcję katalizatora. Jak sama nazwa wskazuje, spokrewniony z naleśnikiem.
Placki, o dziwo, są jadalne. Smakują różnie, w zależności od użytego tajnego składnika. Niektóre odmiany zwane są „racuchami”; nikt jednak nie wie, dlaczego.
Rodzaje
- Szablon:T tutaj tajnym składnikiem są ziemniaki. Prawdopodobnie najbardziej popularne. Są ulubioną potrawą Donalda Tuska.
- Szablon:T jako tajnego składnika można użyć także cukinii. Mają ciekawy smak, ale wali od nich na kilometr.
- Szablon:T fuj, ohyda. Smakują jak rzepa, są niejadalne. Jak można w ogóle coś takiego usmażyć?
- Szablon:T słodkie, smaczne, przecież każdy lubi jabłka.
- Szablon:T skoro są już bułki z bananem, to placki nie mogą być gorsze. Uwielbiane przez małpy i trolle, często rozdawane przez adminów jako specjalna odmiana bananów.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny sztuki kulinarnej. Jeśli wiesz co jesz – rozbuduj go.