Język albański

Wielki Brat Patrzy

Uwaga!

Warning / Achtung / Attention / Attenzione / Advertencia / Pozor / Atenção / Внимание / Увага / Προσοχή / Figyelem / Advarsel / Įspėjimas / Waarschuwing / გაფრთხილება / Զգուշացում / 危ない / 警告 / 注目 / 경고 / אזהרה / चेतावनी / คำเตือน / تحذير !

W dalszej części artykułu znajdują się tajne informacje.
Kontynuowanie czytania może poskutkować odwiedzinami smutnych panów w garniturach.

Język albański (alb. gjuha shqipe heszke w meszke) – sztuczny język wymyślony w 1911 roku przez Ludwika Zamenhofa. Przez wiele lat był on ciekawostką, pomijaną przy dosyć dużym sukcesie esperanta. Dopiero w latach 30. zaczęto stosować mowę. Dziś jest to jedno z kolejnych narzędzi służących do potwierdzenia, że istnieje rzekome państwo albańskie. Według CIA językiem tym mówi ok. 6 mln osób – 4 mln mieszkańców Kosowa, 2 mln ubogich Włochów oraz 50 tys. Polaków. Nad regulacjami języka czuwa wybitny polski lingwista Paweł Mikołajuw, rzekomy król Albanii.

Historia języka

Język albański stworzył w 1911 roku Ludwik Zamenhof. Niezadowolony z rozwoju esperanta oraz z niskiej pensji okulisty wpadł na pomysł, by stworzyć od zera niepodobną do żadnego europejskiego języka mowę, którą mógłby sprzedać Herbetowi George'owi Wellsowi. Amerykański prekursor literatury fantastyczno-naukowej pragnął napisać Wojnę światów 2, w której Marsjanie atakujący Ziemię mieli porozumiewać się za pomocą albańskiego. Zamenhof nie doczekał się nigdy spotkania z Wellsem. Projekt sztucznego języka został zapomniany na 20 lat.

Projekt wrócił za sprawą nowej polityki włoskiego dyktatora Benita Mussoliniego, który pragnął powiększyć strefę nadmorską o cały Adriatyk. W tym celu wydał kolosalne pieniądze na wybudowanie sztucznej platformy, stworzył historię sztucznego narodu oraz pomalował kilkanaście tysięcy murzynów z świeżo podbitej Etiopii, którzy mieli zginąć w rzekomym ataku włoskiej armii. Plan się udał – sztuczną platformę w 1943 zbombardowano, pozostawiając informację o istnieniu rzekomego państwa, które należało wówczas do Włoch. Po zakończeniu II wojny światowej „spiskiem albańskim” zajął się ZSRR. Do tego czasu udało się nauczyć 2 mln ludzi sztucznego, bezużytecznego wówczas języka.

ZSRR także pragnęło zachować istnienie fikcyjnego państwa. Cały świat wierzył w istnienie niewielkiego państwa graniczącego z Grecją i Jugosławią. Cały świat uwierzył w pogmatwany język, którego używał tylko Enver Hodża – agent KGB. Nikt poza Hodżą i Chruszczowem nie znał jakiegokolwiek słowa w języku albańskim. Przełom nastąpił w 1981 roku, kiedy to pułkownik Ryszard Kukliński wydał NATO słownik albańsko-rosyjski. Jak się okazało, tym sztucznym językiem zapisywano plany zniszczenia Europy Wschodniej podczas III wojny światowej.

Dziś wiele osób wie, że Albania nie istnieje (aczkolwiek NATO i lobby geograficzne prowadzą akcję „Zocha”, która podtrzymuje mit o państwie). Językiem albańskim mówi dzisiaj ok. 6 mln osób – co ciekawe, esperanto mające być międzynarodowym językiem pomocniczym odniosło mniejszy sukces do tego conlangu.

Teksty literackie w języku albańskim

• Heszke meszke – oficjalny hymn fanów języka albańskiego.
• Kllyb gou gou – znany międzynarodowy przebój discorapu.
• Internacionale – nowa wersja Międzynarodówki śpiewana przez Envera Hodżę.
• Wikipedia – tak, jak kłamać to na całego – encyklopedia pełna bzdur i mistyfikacji powiela mit o istnieniu Albanii. W tym celu podaje źródła w postaci albańskojęzycznej Wikipedii.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.