Barack Obama
Żadne krzyki ani płacze nas nie przekonają, że czarne jest czarne
- Jarosław Kaczyński o Baracku Obamie
Amerykanie przenieśli się krok naprzód.
Przeprowadzili się z buszu do baraku.
- Taki żart
– Ile jaj ma Barack?
– Oba ma.
- Władimir Putin o Baracku Obamie
Już nie ma Białego Domu, teraz jest barak Obamy.
- Amerykański student nudzący się w niedzielny wieczór
Barack Hussein[1] Obama[2] (w Korei znany jako Jes Łi Ken; ur. 4 sierpnia 1961 w Kenii Honolulu na Hawajach(?)) – amerykański polityk; od 2005 senator USA, laureat pokojowej nagrody Nobla. W nagrodę za najpiękniejszy uśmiech został prezydentem USA.
Pełny tytuł
20 stycznia 2009 roku został zaprzysiężony na prezydenta USA, przyjmując tytuły: Zwycięski Lew Plemienia Judy, Wybraniec Boży, Król królów Ameryki; Z Bożej Łaski łaski NATO król Afganistanu, Pakistanu, Iraku, od 2011 Egiptu, Tunezji (władzę sprawują jego agenci), Wielki Rozjemca konfliktów światowych, najwyższy arbiter, Obrońca wiary Izraela.
Nieoficjalnie: pierwszy w kolejce do tronu libijskiego ropy libijskiej (od dnia agresji rozpoczęcia ochrony ludności cywilnej tamże).
Młodość
4 sierpnia 1961 Obama[2] urodził się w Honolulu, jednakże miliony obywateli twierdzą, że urodził się w Kenii. Kenijczycy z kolei, nie przyznają się do niego. Obama twierdzi, że rodzice poznali się w Manoa na studiach, jednak imię „Barack” wskazuje na to, że został poczęty w mało luksusowych warunkach. Ojciec był czarny, a matka biała, więc fizycznie Barack jest mulatem, ale i tak wszyscy nazywają go pierwszym czarnoskórym prezydentem Ameryki. DUczęszczał do szkoły w Dżakarcie. Prawdopodobnie to właśnie tam nabył swoją wspaniałą opaleniznę. W końcu jednak wrócił do Honolulu, gdzie zaznał rozkoszy płynących z marihuany. W taki oto sposób Obama wyrósł na porządnego obywatela, któremu nagle zachciało się polityki. Wystąpił też kiedyś w grze Mortal Kombat jako Baraka.
Kariera polityczna
W roku 1996 Obama[2] został wybrany do stanowego senatu Iliinois z 13. dystryktu Chicago, a następnie w 2004 do senatu Stanów Zjednoczonych, gdzie zajmował się opieką zdrowotną i korupcją. Następnie dostał dwie nagrody Grammy za piękne czytanie książek.
W lutym 2007 Obama[2] natchniony przez Oprę Winfrey ogłosił, że chce startować w wyborach na prezydenta USA. Nie podobało się to Hillary Clinton, która startowała do tej samej posady. Dopiero w czerwcu, cztery dni po wygraniu przez Obamę wszystkich prawyborów partii demokratycznej, zgodziła się na jego kandydaturę. Przedstawiona sytuacja nie podobała się także sześciu innym kandydatom z tej samej partii, ale ponieważ żaden z nich nie miał sławnego nazwiska (jak Clinton), nikt o nich w Polsce nie usłyszał.
W sierpniu 2008 Obama[2] ogłosił, że wiceprezydentem USA ma zostać, do niedawna próbujący go wygryźć i sam startować na prezydenta, Joe Bin Laden Biden, który jest, podobnie jak John McCain, w wieku emerytalnym i miał pomóc przekonać starszych wyborców.
Posadę prezydenta Obama[2] uzyskał w listopadzie 2008. Wiele osób twierdzi, że żaden Amerykanin nie interesował się jego programem wyborczym, ale większości podobał się jego kolor skóry i stąd głosy. W rzeczywistości jednak wyborcy zapoznali się z programem, ale wszystko co zrozumieli to hope, change i yes, we can.
W swoim programie wyborczym obiecał, że nie będzie zabijał ludzi w Iraku, więc celownik skierował na nienarodzonych Amerykanów. Teoretycy spiskowi podają ten fakt na dowód, iż Barack Obama nie jest Amerykaninem i działa w ten sposób na szkodę państwa, którym rządzi. A tak w ogóle, Barack Obama nie lubi zabijać, jednak kiedy to robi, oczy całego świata zwracają się ku niemu krzycząc, jaki to on jest wspaniały. Przykładem niech będzie incydent z muchą podczas dawania wywiadu.
Nagroda Nobla
W 2009 otrzymał pokojową nagrodę Nobla, za ochronę bananowców w Sierra Leone wycofanie się z budowy złej, niepokojowej tarczy antyrakietowej oraz za ochronę Ziemi przed Księżycem, wysłanie dodatkowych żołnierzy do Afganistanu dobre chęci i za popieranie aborcji bycie czarnym.
Do innych pokojowych hobby Obamy należą: wysyłanie żołnierzy do Afganistanu, wysyłanie marines do Afganistanu, namawianie Polski do wysyłania naszych ludzi do Afganistanu, wysyłanie żołnierzy do Afganistanu i gra w golfa podczas pogrzebów prezydentów innych państw.