Gitara elektryczna: Różnice pomiędzy wersjami
M |
(kilka uzupełnień.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Gitara_Elektryczna.jpg|thumb|right|I jak na czymś takim grać?]] |
[[Plik:Gitara_Elektryczna.jpg|thumb|right|I jak na czymś takim grać?]] |
||
'''Gitara elektryczna''' – bardziej bajerancka wersja [[Gitara akustyczna|gitary akustycznej]] używana do grania m.in. [[rock|rocka]], [[punk|punka]] i [[metal (muzyka)|metalu]]. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka [[efekt gitarowy|efektów]], a potem tylko cały czas grać jeden [[akord]]. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na [[YouTube]] stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje kowery, czyli ich " |
'''Gitara elektryczna''' – bardziej bajerancka wersja [[Gitara akustyczna|gitary akustycznej]] używana do grania m.in. [[rock|rocka]], [[punk|punka]] i [[metal (muzyka)|metalu]]. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka [[efekt gitarowy|efektów]], a potem tylko cały czas grać jeden [[akord]]. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na [[YouTube]] stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje kowery, czyli ich "umiejętności" gry. |
||
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w |
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną. |
||
== Sposoby grania == |
== Sposoby grania == |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
'''[[Hipis|Hipisiarski]]''' – podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy. |
'''[[Hipis|Hipisiarski]]''' – podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy. |
||
'''Popisowy''' – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy, na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę, na zębach, na plecach, na ogonie, krawatem, smyczkiem. Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: [[Angus Young]], [[Jimi Hendrix]], [[Jimmy Page]]. |
'''Popisowy''' – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy, na zwyczajną grę, więc przestrajamy gitarę pół tonu niżej (żeby przyszpanować przed kumplami z zespołu) i rozpoczynamy grę, na zębach, na plecach, na ogonie, krawatem, smyczkiem. Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: [[Angus Young]], [[Jimi Hendrix]], [[Slash]] [[Jimmy Page]]. |
||
'''[[Blues|Bluesowy]]''' – gramy przez 12 godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka. |
'''[[Blues|Bluesowy]]''' – gramy przez 12 godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka. |
||
Wersja z 20:58, 5 sie 2009
Gitara elektryczna – bardziej bajerancka wersja gitary akustycznej używana do grania m.in. rocka, punka i metalu. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka efektów, a potem tylko cały czas grać jeden akord. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na YouTube stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje kowery, czyli ich "umiejętności" gry.
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną.
Sposoby grania
Klasyczny - najtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać „Wlazł kotek na płotek”.
Mniej klasyczny – tu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami, tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: Jeff Beck, Yngwie Malmsteem.
Punkowy – uderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: Sex Pistols, Dead Kennedys.
Hipisiarski – podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy.
Popisowy – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy, na zwyczajną grę, więc przestrajamy gitarę pół tonu niżej (żeby przyszpanować przed kumplami z zespołu) i rozpoczynamy grę, na zębach, na plecach, na ogonie, krawatem, smyczkiem. Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: Angus Young, Jimi Hendrix, Slash Jimmy Page.
Bluesowy – gramy przez 12 godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka.
