Słoiki: Różnice pomiędzy wersjami
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M (dr. na początek) |
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) (przewalone, +sekcja, podziękowania dla M. za inspirację) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|subkultury|[[Słoik]]}} |
{{sur|subkultury|[[Słoik]]}} |
||
{{Krystyna Czubówna}} |
|||
[[Plik:Walduś i Jolasia.jpg|thumb| |
[[Plik:Walduś i Jolasia.jpg|thumb|250px|Przykładowe słoiki]] |
||
{{cytat|Najechali na Warszawę niczym horda Czyngis Chana<br>Na furmankach, w dobrych autach ciągną od samego rana<br>Zakręcone w szklanych słojach mają całe swoje życie<br>Bigos, grzyby, kompot z jabłek<br>I tak podbić chcą stolicę, stolicę, stolicę|[[Big Cyc]] śpiewa o '''słoikach'''}} |
{{cytat|Najechali na Warszawę niczym horda Czyngis Chana<br>Na furmankach, w dobrych autach ciągną od samego rana<br>Zakręcone w szklanych słojach mają całe swoje życie<br>Bigos, grzyby, kompot z jabłek<br>I tak podbić chcą stolicę, stolicę, stolicę|[[Big Cyc]] śpiewa o '''słoikach'''}} |
||
{{cytat| |
{{cytat|Brzdęk, brzdęk, brzdęk.|Typowy odgłos w piątek po południu na warszawskim blokowisku}} |
||
{{cytat|Brzdęk, brzdęk, brzdęk.|Typowy odgłos w piątek po południu w warszawskim blokowisku}} |
|||
'''Słoiki''' – polska grupa społeczna zaliczana do [[subkultura|subkultur]] i składająca się z |
'''Słoiki''' (''Homo słoikus'') – polska grupa społeczna zaliczana do [[subkultura|subkultur]] i składająca się z młodszej części społeczeństwa. Często wykazują cechy dzikiej zwierzyny. Początkowo słoiki występowały tylko w stolicy, obecnie podbijają inne miasta. |
||
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
[[Plik:Homemade pepper spread (cropped).jpg|thumb|250px|Podstawowe pożywienie słoików]] |
|||
Słoiki na polowanie udają się w małych grupkach. Ich główną bronią ofensywną są noże kuchenne, widelce oraz łyżki. Słoiki są z reguły mało wybredne i wszystkożerne. Najczęściej żywią się kapustą każdego rodzaju (z [[gołąbki|gołąbków]], [[bigos]]u, sałatek i tak dalej) lub padliną (warunkiem jest to, aby mięsiwo było usmażone; słoiki preferują przede wszystkim [[kotlet]]y). Piją głównie napoje słodkie ([[kompot]]y). Swoje zapasy nazywają ''wałówką''. |
|||
Słoika można rozpoznać nawet w dużym tłumie. Ubierają się głównie w tak zwany garnitur |
Słoika można rozpoznać nawet w dużym tłumie. Ubierają się głównie w tak zwany [[Dres|słowiański garnitur]]. Na nogach obowiązkowe adidasy (lub też ladibasy, dadibasy czy inna równie wiarygodna marka ze Wschodu). Samice charakteryzują się ciemniejszym umaszczeniem od samców, gdyż często przebywają w miejscach nazywanych solarium. Samice udają, że są biedne nosząc skąpe ubrania zasłaniające tylko gruczoły mleczne, organy rozrodcze i odbyt. |
||
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego |
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego, jednak często można wyczuć u nich wschodni akcent lub naleciałości z ich lokalnych gwar. Często wykorzystują tak zwaną wazelinę, nazywając każdego kochanym. |
||
Słoiki |
Słoiki zazwyczaj funkcjonują w grupach koczowniczo-wędrowniczych (pięć dni koczowania, dwa dni wędrówki + święta) i trudnią się zbieractwem (głównie słoików). W czasie opuszczania siedliska na blokowisku towarzyszą im często odgłosy turkotu kółek walizek i wózków na słoiki. W czasie powrotów do koczowisk słychać już zwykle tylko turkot, bo pełne słoiki tak nie dźwięczą. |
||
== Odmiany słoików == |
|||
Nazwa słoiki obowiązuje jednak tylko do 100 kilometrów od miejsca koczowania, powyżej tej wartości są już tylko weki. |
|||
* '''Słoik podmiejski''' – występuje w promieniu około stu kilometrów od miejsca koczowania. Jeśli jego koczowiskiem jest [[Warszawa]], to często upiera się, że jest rodowitym warszawiakiem, mimo tego że całe życie spędził w Pruszkowie czy innym Wołominie. |
|||
* '''Słoik wiejski''' – pochodzi z zapadłej wiochy na końcu Polski, o której nawet Urząd Skarbowy zapomniał. Charakteryzuje się szczególnie ciężkimi torbami z wałówą, które zwozi do miasta raz na kilka tygodni. Jego sezonowa migracja w rodzinne strony przybiera charakter dramatycznej wędrówki na drugi koniec świata, pełnej zmagań z [[PKP]], przepełnionymi busikami i obowiązkowym kilkukilometrowym marszem przez pole do domu. |
|||
* '''Słoik wielkomiejski''' – migruje między dwoma dużymi miastami, zazwyczaj nie wyróżnia się w tłumie ''prawowitych'' mieszkańców miasta, wyjątkiem są rzecz jasna ślązacy. Słabsze osobniki wędrują między pobliskimi miastami (na przykład z Łodzi do Warszawy), a najsilniejsze wybierają trasy ekstremalne (Świnoujście – Przemyśl). |
|||
* '''Słoik międzynarodowy''' (''международный'') – wyjątkowa odmiana, zdolna pokonywać wielusetkilometrowe dystanse bez zadyszki. Oprócz jedzenia zabiera ze sobą fajki, rzecz jasna do użytku własnego. |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://sloiki.waw.pl/ Portal o słoikach] |
* [http://sloiki.waw.pl/ Portal o słoikach] |
||
{{PO}} |
|||
{{Ludzie}} |
{{Ludzie}} |
||
{{Subkultury}} |
{{Subkultury}} |
Wersja z 19:32, 11 paź 2018
Ten artykuł dotyczy subkultury. Zobacz też Słoik. |
Ten artykuł opisuje niezwykłe zachowania występujące w przyrodzie i gdyby był filmem dokumentalnym, TVP1 puszczałaby go po Agrobiznesie. Dlatego ten artykuł czyta Krystyna Czubówna. |
Najechali na Warszawę niczym horda Czyngis Chana
Na furmankach, w dobrych autach ciągną od samego rana
Zakręcone w szklanych słojach mają całe swoje życie
Bigos, grzyby, kompot z jabłek
I tak podbić chcą stolicę, stolicę, stolicę
- Big Cyc śpiewa o słoikach
Brzdęk, brzdęk, brzdęk.
- Typowy odgłos w piątek po południu na warszawskim blokowisku
Słoiki (Homo słoikus) – polska grupa społeczna zaliczana do subkultur i składająca się z młodszej części społeczeństwa. Często wykazują cechy dzikiej zwierzyny. Początkowo słoiki występowały tylko w stolicy, obecnie podbijają inne miasta.
Charakterystyka
Słoiki na polowanie udają się w małych grupkach. Ich główną bronią ofensywną są noże kuchenne, widelce oraz łyżki. Słoiki są z reguły mało wybredne i wszystkożerne. Najczęściej żywią się kapustą każdego rodzaju (z gołąbków, bigosu, sałatek i tak dalej) lub padliną (warunkiem jest to, aby mięsiwo było usmażone; słoiki preferują przede wszystkim kotlety). Piją głównie napoje słodkie (kompoty). Swoje zapasy nazywają wałówką.
Słoika można rozpoznać nawet w dużym tłumie. Ubierają się głównie w tak zwany słowiański garnitur. Na nogach obowiązkowe adidasy (lub też ladibasy, dadibasy czy inna równie wiarygodna marka ze Wschodu). Samice charakteryzują się ciemniejszym umaszczeniem od samców, gdyż często przebywają w miejscach nazywanych solarium. Samice udają, że są biedne nosząc skąpe ubrania zasłaniające tylko gruczoły mleczne, organy rozrodcze i odbyt.
Język słoików nie różni się zbytnio od języka polskiego, jednak często można wyczuć u nich wschodni akcent lub naleciałości z ich lokalnych gwar. Często wykorzystują tak zwaną wazelinę, nazywając każdego kochanym.
Słoiki zazwyczaj funkcjonują w grupach koczowniczo-wędrowniczych (pięć dni koczowania, dwa dni wędrówki + święta) i trudnią się zbieractwem (głównie słoików). W czasie opuszczania siedliska na blokowisku towarzyszą im często odgłosy turkotu kółek walizek i wózków na słoiki. W czasie powrotów do koczowisk słychać już zwykle tylko turkot, bo pełne słoiki tak nie dźwięczą.
Odmiany słoików
- Słoik podmiejski – występuje w promieniu około stu kilometrów od miejsca koczowania. Jeśli jego koczowiskiem jest Warszawa, to często upiera się, że jest rodowitym warszawiakiem, mimo tego że całe życie spędził w Pruszkowie czy innym Wołominie.
- Słoik wiejski – pochodzi z zapadłej wiochy na końcu Polski, o której nawet Urząd Skarbowy zapomniał. Charakteryzuje się szczególnie ciężkimi torbami z wałówą, które zwozi do miasta raz na kilka tygodni. Jego sezonowa migracja w rodzinne strony przybiera charakter dramatycznej wędrówki na drugi koniec świata, pełnej zmagań z PKP, przepełnionymi busikami i obowiązkowym kilkukilometrowym marszem przez pole do domu.
- Słoik wielkomiejski – migruje między dwoma dużymi miastami, zazwyczaj nie wyróżnia się w tłumie prawowitych mieszkańców miasta, wyjątkiem są rzecz jasna ślązacy. Słabsze osobniki wędrują między pobliskimi miastami (na przykład z Łodzi do Warszawy), a najsilniejsze wybierają trasy ekstremalne (Świnoujście – Przemyśl).
- Słoik międzynarodowy (международный) – wyjątkowa odmiana, zdolna pokonywać wielusetkilometrowe dystanse bez zadyszki. Oprócz jedzenia zabiera ze sobą fajki, rzecz jasna do użytku własnego.