Dźwięk: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 46.169.83.91. Autor wycofanej wersji to Szklarz.) |
M |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
[[kategoria:fizyka]] |
[[kategoria:fizyka]] |
||
[[Kategoria:Teoria i praktyka muzyki]] |
|||
[[kategoria:Muzyka]] |
Wersja z 15:17, 17 mar 2014
Nic nie słyszę, bo jakiś debil się drze przez megafon.
- Poranek Kojota
Szablon:Takustyczne złudzenie douszne. Jak jest to słychać, jak nie ma, nie słychać. Dźwięk się rozchodzi różnie – czasem poprzecznie czasem podłużnie, zależy od otoczenia. Przy czym dźwięki niesłyszalne też istnieją[1], tyle że odbiorca może być na nie zbyt głuchy. W pewnych sytuacjach dźwięki odbierane mogą być jako wibracje.
Dodatkowo dźwięki mogą być zbyt głośne lub zbyt ciche. Można śmiało powiedzieć, że mogą tez być miłe i niemiłe, choć zależy od kontekstu np. stękanie.
Odbiornikiem wszystkich dźwięków jest ucho. Dźwięk wpada do ucha, stuka w trzy kosteczki, które stukają w ślimaka, a ten robi[2] z wibracji sygnał, który idzie do mózgu i słyszysz jak 2 metry od ciebie przejeżdza super głośny pociąg PKP.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny fizyki. Jeżeli wiesz dlaczego elektrony w kablu poruszają się odwrotnie do przepływu prądu – rozbuduj go.