Stan skupienia
Stan skupienia – forma, w jakiej skupia się substancja (tudzież ciało), określająca jej właściwości fizyczne lub psychofizyczne.
Tradycyjny podział[edytuj • edytuj kod]
Tradycyjny, pochodzący z czasów Raka Nieboraka, podział stanów skupienia wyróżnia dwa takie stany:
- Stan stały – występuje rzadko, ponieważ świat się zmienia i wiadomo, że nie ma nic stałego;
- Stan ciekły – występuje najczęściej w butelkach;
- Stan nieważkości – doprowadza do niego najczęściej coś w stanie ciekłym;
- Stan Tymiński;
- Stan Borys;
- Stan wojenny;
- Stan Zjednoczony.
Stany skupienia człowieka[edytuj • edytuj kod]
Wiadomo, że znaczący wpływ na stan skupienia człowieka ma miejsce, w którym przebywa. Najmocniejsze stany skupienia osiąga się w małych, dobrze wentylowanych i najczęściej izolowanych płytkami ceramicznymi, pomieszczeniach. Do badania stanu skupienia człowieka służy specjalne wodno-ceramiczne urządzenie.
Człowiek może występować w kilku różnych stanach skupienia, przy czym możliwe jest występowanie wszystkich stanów jednocześnie:
- Stan wskazujący;
- Stan nieważkości;
- Stan napięcia przedmiesiączkowego – dotyczy przede wszystkim człowieka w rodzaju żeńskim;
- Stan błogosławiony (j.w.);
- Błogostan.
Człowiek, będąc w jakimkolwiek wyżej wymienionym stanie, może po prostu nie być w stanie.
Stan Skupienia[edytuj • edytuj kod]
Wojciech Skupień to jeden z najbardziej doświadczonych zawodników w naszej kadrze skoczków narciarskich, ale nigdy jednak nie był w dobrym stanie.
Mówi się też, że nie był w stanie, albo był w stanie kiedyś dawno. Są też teorię, że tak naprawdę był importowany z Kazachstanu, na co wskazywałyby jego wrodzone zdolności do utrzymywania się w stanie sławy, czego zazdrościli mu wszyscy, z wyjątkiem Roberta Matei, który zawsze był w stanie prześcignąć się ze Skupniem w rywalizacji pt. „kto będzie w stanie skoczyć 70 metrów na K-180”.
