Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 9 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
{{komunizm}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Plik:Lenin01.jpg|200px|right|thumb|Bo to od niego wszystko się zaczęło...]] |
|||
| ⚫ | '''Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego''' (''KPZR |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w [[1905]] roku. Działalność [[ |
||
| ⚫ | Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w [[1905]] roku. Działalność [[włodzimierz Ilicz Lenin|towarzysza Włodzimierza]] nie podobała się carowi, więc ten był zmuszony spierdzielać na zachód (później, zresztą, znienawidzony jako ''imperialistyczny'' czy ''kapitalistyczny''). Gdy wybuchła [[I wojna światowa]] dostał się on za sprawą [[Niemcy|niemieckich]] kompanów do kraju, gdzie stanął na czele [[rewolucja lutowa|takiej rewolucji]], a potem [[rewolucja październikowa|innej rewolucji]]. Po usunięciu przeciwników, którzy pomogli mu dojść do władzy ogłosił, że odtąd kraj będzie dyktaturą proletatiatu. Co z tego, że przez te kilkadziesiąt lat kolejne rządy miały robotników w [[dupa|dupie]]… |
||
| ⚫ | Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei [[socjalizm]]u w sąsiednich krajach, pragnąc zalania [[Europa|Europy]] postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła [[wojna polsko-bolszewicka]], ale |
||
| ⚫ | Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei [[socjalizm]]u w sąsiednich krajach, pragnąc zalania [[Europa|Europy]] postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła [[wojna polsko-bolszewicka]], ale [[Józef Piłsudski]] powstrzymał hordy czerwonych w dalszej ekspansji. Rosja Radziecka odpuściła, szykując się do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zdecydowanie lepiej. Pomoc [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]] okazała się przydatna do czasu, w którym Swastyland pragnął więcej i więcej na tyle, by zaatakować swoich dotychczasowych sojuszników. Lenina już nie było, za to pojawił się inny -in, czyli [[Józef Stalin]], a w zasadzie Dżugaszwili… Sprytnie udawał ofiarę, za co nagrodzono go obecnością na konferencjach w [[Jałta|Jałcie]], [[Teheran]]ie i [[Poczdam]]ie. |
||
| ⚫ | Gdy wojna się skończyła, a [[Polska|Polski]] jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka |
||
| ⚫ | Gdy wojna się skończyła, a [[Polska|Polski]] jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka. [[Winston Churchill|Pewni]] [[Harry S. Truman|ludzie]] się zgodzili, a kontynent podzielił się na dwa bloki – demokratyczny i [[komunizm|komunistyczny]]. Po utworzeniu [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] przesądzone było, do którego bloku trafi się Polska. |
||
| ⚫ | Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – |
||
| ⚫ | Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – towarzysze ze Wschodu brali od nas [[węgiel]], a my w zamian dawaliśmy im zboże. Powstał ''Rurociąg Przyjaźni Polsko-Radzieckiej'' – co więcej, państwa o takiej nazwie już nie ma, ale rurociąg i przyjaźń pozostała. Wybudowano u nas [[Pałac Kultury i Nauki]]. To wcale nie była aluzja, że nie mamy kultury. |
||
== Struktury partii == |
== Struktury partii == |
||
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i [[aplauz|klaskali]] w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie < |
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i [[aplauz|klaskali]] w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie <del>albo go w ogóle nie było</del>. |
||
== Program == |
== Program == |
||
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny [[komunizm]], kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z [[burżuazja|niedobrą klasą posiadającą]], inteligencją, [[kapitalizm|najgorszym z możliwych ustrojów]] i [[ |
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny [[komunizm]], kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z [[burżuazja|niedobrą klasą posiadającą]], inteligencją, [[kapitalizm|najgorszym z możliwych ustrojów]] i [[Stany Zjednoczone Ameryki|imperialistycznym Zachodem]], w międzyczasie [[zimna wojna|walcząc o kostki lodu na Antarktydzie]] i mnożenie zapasów [[wódka|wódki]] na zimę. |
||
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych [[propaganda|środków]], by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku [[Michaił Gorbaczow|pewien człowiek]] zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do [[matematyka|matematyki]]. Tak powstał ''głasnost'' i ''pieriestrojka'' (cokolwiek to znaczy). |
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych [[propaganda|środków]], by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku [[Michaił Gorbaczow|pewien człowiek]] zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do [[matematyka|matematyki]]. Tak powstał ''głasnost'' i ''pieriestrojka'' (cokolwiek to znaczy). |
||
| Linia 25: | Linia 23: | ||
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie ''Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej'', która i tak nie umywa się do partii [[Władimir Putin|jedynego cara Matuszki Rosji]] – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy. |
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie ''Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej'', która i tak nie umywa się do partii [[Władimir Putin|jedynego cara Matuszki Rosji]] – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy. |
||
== Zobacz też == |
|||
{{GM2012/Art|1}} |
|||
* [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników]] |
|||
* [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]] |
|||
{{komunizm2}} |
|||
{{stopka}} |
|||
[[Kategoria:ZSRR]] |
|||
[[Kategoria:Partie polityczne]] |
[[Kategoria:Partie polityczne]] |
||
[[Kategoria:Polityka w latach 1914–1989]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 16:36, 29 lip 2021
Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego (KPZR, ur. 1903, zm. 1991) – jedyna słuszna partia w Związku Radzieckim, pod względem społecznym, ideologicznym, kultowym i religijnym.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w 1905 roku. Działalność towarzysza Włodzimierza nie podobała się carowi, więc ten był zmuszony spierdzielać na zachód (później, zresztą, znienawidzony jako imperialistyczny czy kapitalistyczny). Gdy wybuchła I wojna światowa dostał się on za sprawą niemieckich kompanów do kraju, gdzie stanął na czele takiej rewolucji, a potem innej rewolucji. Po usunięciu przeciwników, którzy pomogli mu dojść do władzy ogłosił, że odtąd kraj będzie dyktaturą proletatiatu. Co z tego, że przez te kilkadziesiąt lat kolejne rządy miały robotników w dupie…
Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei socjalizmu w sąsiednich krajach, pragnąc zalania Europy postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła wojna polsko-bolszewicka, ale Józef Piłsudski powstrzymał hordy czerwonych w dalszej ekspansji. Rosja Radziecka odpuściła, szykując się do II wojny światowej zdecydowanie lepiej. Pomoc Adolfa Hitlera okazała się przydatna do czasu, w którym Swastyland pragnął więcej i więcej na tyle, by zaatakować swoich dotychczasowych sojuszników. Lenina już nie było, za to pojawił się inny -in, czyli Józef Stalin, a w zasadzie Dżugaszwili… Sprytnie udawał ofiarę, za co nagrodzono go obecnością na konferencjach w Jałcie, Teheranie i Poczdamie.
Gdy wojna się skończyła, a Polski jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka. Pewni ludzie się zgodzili, a kontynent podzielił się na dwa bloki – demokratyczny i komunistyczny. Po utworzeniu NRD przesądzone było, do którego bloku trafi się Polska.
Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – towarzysze ze Wschodu brali od nas węgiel, a my w zamian dawaliśmy im zboże. Powstał Rurociąg Przyjaźni Polsko-Radzieckiej – co więcej, państwa o takiej nazwie już nie ma, ale rurociąg i przyjaźń pozostała. Wybudowano u nas Pałac Kultury i Nauki. To wcale nie była aluzja, że nie mamy kultury.
Struktury partii[edytuj • edytuj kod]
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i klaskali w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie albo go w ogóle nie było.
Program[edytuj • edytuj kod]
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny komunizm, kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z niedobrą klasą posiadającą, inteligencją, najgorszym z możliwych ustrojów i imperialistycznym Zachodem, w międzyczasie walcząc o kostki lodu na Antarktydzie i mnożenie zapasów wódki na zimę.
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych środków, by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku pewien człowiek zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do matematyki. Tak powstał głasnost i pieriestrojka (cokolwiek to znaczy).
Kontynuacja tradycji[edytuj • edytuj kod]
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej, która i tak nie umywa się do partii jedynego cara Matuszki Rosji – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy.
