Anna (imię)

Anna – palindromiczne imię żeńskie, którego początki sięgają czasów przed Chrystusem i od tamtej pory każde pokolenie wzbogacało swoje szeregi o coraz to nowsze Anny.

Sukces imienia

Istnieje wiele powodów, dla którego ludzkość przez dwa tysiące lat nie mogła oprzeć się pokusie nadania nowonarodzonym szkodnikom imienia Anna. Pierwszym z nich jest prostota, gdyż do jego zapisania wystarczy znać jedynie dwie, w dodatku podobne do siebie litery, co w czasach, gdy jedynie arystokracja dostąpiła zaszczytu czytania i pisania, było wystarczającym argumentem dla całej reszty chcącej mimo wszystko zobaczyć jak ich córka ma na imię. Drugim jest fakt, iż napisane od tyłu brzmi i wygląda dokładnie tak samo. To zaś pomogło dyslektykom, którzy nie mieli problemów prawnych, gdy zapisali imię córki zgodnie ze swoimi przekonaniami. Trzecim, nie mniej istotnym było znaczenie, jakie rzekomo wpływało na charakter dziecka. W czasach, gdy najlepszym kochankiem był członek rodziny, a o śmierć było łatwiej niż o miskę jedzenia, każdemu przydałaby się choć jedna łaskawa osoba więcej.

Ale…

Pomimo ponadczasowości, tak wielkiej poręczności i popularności, imię to słabo się spisało w wyścigu po największą liczbę imienin. Z zaledwie jedną datą plasuje się na ostatnim miejscu ex aequo z takimi, których nikt nigdy nie widział i już raczej nie zobaczy. Być może dlatego, że Anna jest łaskawa, a z takimi nikt się raczej nie liczy. W Quenyi Anna znaczy dar, czyli wszystkim daruje pierwszeństwo. Nie to co arystokratyczni Jan i Maria czy chociażby szczęśliwy Piotr.