Rumianek

Rumianek – roślina, która powstaje po polaniu trawy rumem – jej odpowiednikiem w świecie zwierząt jest żubr, powstający po napojeniu krowy żubrówką. Rumianek jest lekarstwem uniwersalnym, stosowanym przez czarownice, zielarki i zwykłych wyciągaczy pieniędzy do leczenia wszystkich schorzeń jakie tylko znajdują się w „Nowych Atenach” i encyklopedii PWN z 1973 roku.

Choroby na które pomaga rumianek

• Nieżyt nosa – skraca czas choroby z tygodnia do 7 dni;
• stopa końsko-szpotawa;
• opętanie;
• ciąża pozamaciczna;
• brak mózgu;
• osteoporoza;
• zboczenie;
• uzależnienie od budyniu;
• schizofrenia;
• zmęczone oczy;
• bóle menstruacyjne;
• śmierdząca pacha;
• żartownica Strasburgera (tylko we wczesnym stadium choroby);
• rak oczu;
• wirusowe zapalenie wątroby typu H;
• ptasia grypa;
• choroba rumianej buźki;
• rak włosów;
• hemoroidy;
• ból dupy;
• wszelkie choroby mózgu (wcale nie).

Sposób podawania

Ze względu na różnorodność chorób, rumianek może być podawany:

• doustnie (w formie kwiatka lub naparu);
• poprzez wylanie wiadra naparu na chore miejsce (najlepiej wyciąg z rumianku zmieszać z spirytusem, pozwala się szybciej zagoić ranie);
• w formie czopków;
• przez wsiąknięcie w gazę;
• w formie papieru toaletowego Velvet;
• w formie zastrzyku dożylnego;
• w formie eliksiru babuni;
• w formie z korzeniami;
• w formie herbatki dla dzieci;
• w formie budyniu;
• w formie spray'u;
• w formie formy.

Skutki uboczne

Niestety, nasz (prawie) uniwersalny lek posiada także skutki uboczne, którymi są:

• smoliste stolce;
• amnezja;
• problemy z oddawaniem moczu.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny biologii. Jeśli się nie brzydzisz – rozbuduj go.