Gitara elektryczna: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Emdegger. Ofiarą rewertu jest 77.245.245.202.) |
M ({{t}}) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Gitara_Elektryczna.jpg|thumb|right|I jak na czymś takim grać?]] |
[[Plik:Gitara_Elektryczna.jpg|thumb|right|I jak na czymś takim grać?]] |
||
{{t}}bardziej bajerancka wersja [[Gitara akustyczna|gitary akustycznej]] używana do grania m.in. [[rock]]a, [[punk]]u i [[metal]]u. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka [[efekt gitarowy|efektów]], a potem tylko cały czas grać jeden [[akord]]. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na [[YouTube]] stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje [[Cover|kowery]], czyli ich „popisowe” solówki na elektryku. |
|||
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną. |
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną. |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
== Sposoby grania == |
== Sposoby grania == |
||
[[Plik:Gitara_Elektryczna2.jpg|thumb|right|Gitara bardzo elektryczna.]] |
[[Plik:Gitara_Elektryczna2.jpg|thumb|right|Gitara bardzo elektryczna.]] |
||
* |
*{{t|Klasyczny}}najtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać „[[Wlazł kotek na płotek]]”. |
||
* |
*{{t|Mniej klasyczny}}tu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: [[Jeff Beck]], [[Yngwie Malmsteen]]. |
||
* |
*{{t|[[Punk]]owy}}uderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: [[Sex Pistols]], [[Dead Kennedys]]. |
||
* |
*{{t|[[Hippisi|Hipisiarski]]}}podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy. |
||
* |
*{{t|Popisowy}}w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę zębami, plecami, ogonem, krawatem, smyczkiem... Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: [[Angus Young]], [[Jimi Hendrix]], [[Jimmy Page]], [[Matthew Bellamy]]. |
||
* |
*{{t|[[Blues]]owy}}gramy przez 12 godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że pierwsza połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka. |
||
* |
*{{t|[[Grunge|Grunge'owy]]}}gramy na kompletnie rozstrojonej gitarze w pozycji leżącej/wiszącej, ewentualnie możemy robić fikołki. Nieważne co gramy, byleby było równo i głośno. Na koniec rozwalamy gitarę. Promotorzy: [[Kurt Cobain]], [[Buzz Osborne]]. |
||
== Jak korzystać == |
== Jak korzystać == |
Wersja z 16:53, 18 lip 2011
Szablon:Tbardziej bajerancka wersja gitary akustycznej używana do grania m.in. rocka, punku i metalu. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka efektów, a potem tylko cały czas grać jeden akord. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na YouTube stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje kowery, czyli ich „popisowe” solówki na elektryku.
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną.
Sposoby grania
- Szablon:Tnajtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać „Wlazł kotek na płotek”.
- Szablon:Ttu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: Jeff Beck, Yngwie Malmsteen.
- Szablon:Tuderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: Sex Pistols, Dead Kennedys.
- Szablon:Tpodobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy.
- Szablon:Tw pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę zębami, plecami, ogonem, krawatem, smyczkiem... Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: Angus Young, Jimi Hendrix, Jimmy Page, Matthew Bellamy.
- Szablon:Tgramy przez 12 godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że pierwsza połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka.
- Szablon:Tgramy na kompletnie rozstrojonej gitarze w pozycji leżącej/wiszącej, ewentualnie możemy robić fikołki. Nieważne co gramy, byleby było równo i głośno. Na koniec rozwalamy gitarę. Promotorzy: Kurt Cobain, Buzz Osborne.
Jak korzystać
- Najpierw naucz się naciągać struny i stroić gitarę. Ciekawostką jest fakt, że do nastrojenia 6-strunowej gitary elektrycznej potrzebujesz 12 strun, z czego 7 to najcieńsza E. Warto też nie przyklejać się twarzą do gryfu, bo laski i tak nie lecą na bajer w stylu „straciłem oko przy strojeniu gitary”.
- Naucz się jednego rozstawienia palców. Większość punkrockowych kawałków polega na losowym umieszczaniu ręki na gryfie i szaleńczym
biciubiciu w struny. - Naucz się obsługiwać kamerę. Nigdy nie wystąpisz na scenie jeśli masz niemedialną twarz, ale nikt ci nie broni nagrywać swoje popisy i zamieszczać je na YouTube.
- Naucz się sztuczek z gitarą – to często maskuje brak talentu muzycznego. Możesz: grać zębami, stopami, czy czym tam chcesz, robić fikołki i szurać na kolanach. Użyj swej wyobraźni.
- Jeśli jednak stawiasz na talent muzyczny, zamiast na dobry show, naucz się jakiejś solówki, albo tappingu. Laski na to lecą, a chyba właśnie po to kupiłeś gitarę, hm?
- Pamiętaj, że gitara elektryczna jest jednokrotnego użytku. Po występie rozbij ją o: scenę, członka zespołu, bądź fana. Inaczej nie będziesz tró.