Nicość

Plik:Ciemność.JPG

Zdjęcie przedstawiające nicość na czarnym tle

Plik:Nic.JPG

Zdjęcie przedstawiające nicość na białym tle

Szablon:Tdoskonały stan każdej definiowalnej rzeczy, a istnienie jakiejkolwiek rzeczy jest spowodowane jedynie zaburzeniem między materialnym, a niematerialnym duplikatem wyłaniającym się z nicości. Każda definiowalna rzecz wraca do stanu doskonałego poprzez anihilację definiowalnego obiektu materialnego i niematerialnego który wyłania się z nicości. Przeciwieństwem nicości jest byt.

Kwantowa teoria nicości

Mechanizm fluktuacji kwantowych potwierdza teorię nicości. Cząstka i antycząstka wyłaniają się z nicości a planck czasu później anihilują. Zostają wyrwane ze stanu doskonałego żeby później anihilować w nicość i ponownie powrócić do stanu doskonałego.

Źródło nicości, czyli czarne dziury

Aura otaczająca emanację nicości jest tak potężna że aż odgina promienie światła.

Źródłem wszelkiej nicości są prawdopodobnie czarne dziury które dążą do obrócenia całej materii wszechświata w nicość. Kiedy czarne dziury wessają całą materię wszechświata zakończy się cykl fluktuacyjny żeby następnie zostać ponowiony. Ów cykl możemy obserwować w nano-skali obserwując mechanizm zachodzenia fluktuacji kwantowych.

Inna teorii głosi że czarne dziury są emanacją nicości. Znaczyłoby to że nicość można zobaczyć jako zaburzenie na tle wszystkości.

Nicość, czarne dziury i teoria Hawkinga

Stephen Hawking w swojej teorii o wyparowywaniu czarnych dziur stwierdził że nicości przeciwdziałają fluktuacje kwantowe powodujące wyparowywanie czarnych dziur przez wsysanie cząstek nierzeczywistych o ujemnej masie. Owa teoria zakładając jej prawdziwość jest największym argumentem za traktowaniem nicości jako przejściowego stanu między wszystkością.

Nicość a Wszystkość

Zakładając że teoria Hawkinga jest prawdziwa okazuje się że nicość jest alternatywną wszystkością i nie jest wcale doskonałym stanem rzeczy a jedynie stanem cyklicznie przejściowym między wszystkością w dążeniu wszechrzeczy do doskonałości (nicości).

Nicość, oświecenie i wyzwolenie umysłu od wszystkości.

Wszystkość wyłoniła się z nicości jednak według cyklu dąży znów do nicości (jeden cykl obejmuje nicość, wszystkość i nicość). Według teorii nicości wszelkie podjęte działania nie mają żadnego sensu a żaden projekt nastawiony na wieczne ulepszanie aż do doskonałości absolutnej nie ma żadnego sensu ponieważ całe uniwersum i tak obróci się w nicość. Według tej filozofii najlepszym możliwym działaniem jest brak działania. Oświecenie jest stanem w którym nie mamy potrzeby dokonywania już żadnych działań.

Zobacz też

• Niebyt