Nicolae Ceaușescu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (dr.)
M (→‎top: -bezsensowne wikipediapage)
Linia 2: Linia 2:
[[Plik:Ceausescu malowany.jpg|thumb|200px|Nicolae i jego stylowa fryzura]]
[[Plik:Ceausescu malowany.jpg|thumb|200px|Nicolae i jego stylowa fryzura]]
[[Plik:Ceausescu Anul Nou.jpg|thumb|200px|Nicolae opowiada bajeczki na dobranoc. Dzisiejsza bajeczka – wzrost dochodów Rumunów]]
[[Plik:Ceausescu Anul Nou.jpg|thumb|200px|Nicolae opowiada bajeczki na dobranoc. Dzisiejsza bajeczka – wzrost dochodów Rumunów]]
{{wikipediapage}}
{{cytat|[[Płód]] jest własnością całego społeczeństwa.|'''Nicolae''' uznaje wszystkie dzieci za swoje i Rumunów}}
{{cytat|[[Płód]] jest własnością całego społeczeństwa.|'''Nicolae''' uznaje wszystkie dzieci za swoje i Rumunów}}
{{Cytat|Bój to jest nasz ostatni<br>krwawy skończy się trud|[[międzynarodówka|Ostatnie słowa]] '''Nicolae Ceaușescu'''}}
{{Cytat|Bój to jest nasz ostatni<br>krwawy skończy się trud|[[międzynarodówka|Ostatnie słowa]] '''Nicolae Ceaușescu'''}}

Wersja z 13:57, 21 lut 2018

Plik:Ceausescu malowany.jpg
Nicolae i jego stylowa fryzura
Nicolae opowiada bajeczki na dobranoc. Dzisiejsza bajeczka – wzrost dochodów Rumunów

Płód jest własnością całego społeczeństwa.

Nicolae uznaje wszystkie dzieci za swoje i Rumunów

Bój to jest nasz ostatni
krwawy skończy się trud

Ostatnie słowa Nicolae Ceaușescu

Kondukatore Czauszesku
Geniuszesku Rumunesku
Narodesku we striptizu
W miesto wiktu – dyktu gryzu.
Wiosku chłopsku likwidesku,
Opozycju w pierdelesku,
Mięsko w pysku ani razu,
Brak prądesku, nima gazu […]

Pieśń Andrzeja Waligórskiego ku czci Kondukatora

Nicolae Ceaușescu (ur. 26 stycznia 1918 w Scorniceşti, zm. 25 grudnia 1989 w Târgovişte) – rumuński dyktator.

Biografia

Czasy młodości

Nicolae urodził się w 1918 roku. Jako 11-latek już zapieprzał po fabrykach, co wryło mu nienawiść do wstrętnych kapitalistów. W 1933 roku agitował Stalina podczas strajku. W kartotekach policji widniał jako aktywny propagator komunizmu i antyfaszyzmu. Jako, że Ceaușescu kochał być wszędzie, to jeszcze bardziej wkręcał się w działalność. W 1936 roku trafił do kicia. W 1939 roku został wypuszczony z pudła, a tam popełnił największy błąd swoim w życiu, jakim było poznanie Eleny. Podczas wojny poznał uroki obozów pracy. Tak mu się wryły w psychikę, że postanowił je reaktywować…

Po II wojnie światowej nastały w Rumunii czasy komunistyczne. W 1947 roku został ministrem rolnictwa, gdzie jego zadaniem było uczenie Rumunów, czym różni się traktor od kobiety bitej paskiem od spodni oraz jak używa się nawozy z krowich odchodów.

Przywódca

Rok 1965 był ogromnym ciosem dla Rumunii, gdyż zmarł Gheorghiu-Dej. Ku chwale Wiecznej Idei Komunizmu, Ceaușescu objął władzę. Szybko zmienił nazwę partii na nowoczesną i dżezi Rumuńską Partię Komunistyczną, a kraj otrzymał przydomek „Socjalistyczna”. Podczas jednej z wycieczek poznał Kim Ir Sena, który pokazał mu, jak należy trzymać naród za mordę stworzyć ładny kult jednostki. Niestety, Ceaușescu nigdy nie był orłem. Ani w szkole, ani w dorosłości. Teorię przyjął, ale jednak zapomniał, że Rumuni nie są głupi, bo głupsza część w postaci Cyganów podbiła Węgry i Czechosłowację. Ale przykro się Rumunom zrobiło, bo Ceaușescu był biedny u ZSRR za olanie ich w 1968 roku, więc dumnie nosili jego portrety na ulicach Bukaresztu.

Rozwój gospodarczy

Ceaușescu zapisał się w historii Rumunii spadkiem bezrobocia. Bezrobotni zostali zaproszeni do organizowania się w tajnej policji Securitate. Nastąpił gwałtowny rozwój budownictwa, gdzie nowi członkowie partii otrzymywali wille, a obywatele Rumunii – nowoczesną technikę budowania domów wprost od Edwarda Gierka. Budownictwo mogło się szybko rozwijać, ponieważ Rumunia uzyskała sterty niepotrzebnego gruzu z planowanych burzeń kościołów, wsi i starych kamienic od 1972 roku. Aby pokazać, że Rumunia się szybko rozwija, media podawały, że zawsze jest 20 stopni Celsjusza (w styczniu spadała do 19), eksportował prąd (skoro było ciepło, można było przetworzyć prąd na energię), wzrosła liczba ludności (szybko się rozwijała, ponieważ po godzinie 19 zabierano prąd i inne rozrywki poza jedną). Dodatkowo, Rumuni zajęli trzecie miejsce spośród krajów komunistycznych podczas Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles [1].

Kryzys

W latach osiemdziesiątych, gospodarka Rumunii coś zaczęła padać. Dużym problemem stała się korupcja. Ceaușescu szybko odkrył, że plajta jest nieuchroniona, ponieważ sterta kasy idzie na spłatę odsetek i sfinansowanie nowych ciuszków dla Eleny. Kryzys został częściowo złagodzony dzięki eksportowi jedzenia (niewygodnych obywateli zabijano, a jedzenie, które by spożytkowali, poszło do demoludów). Dodatkowo promowano na czarnym rynku świeże mięsko z zakładów pogrzebowych, dzięki czemu inne mięsa sprzedano za bezcen dla Breżniewa. Dług spłacono w 1989 roku…

Sieczka z Ceaușescuem

Aż do 1989 roku, Ceaușescu wiedzę o swoim kraju znał tylko z propagandowej telewizji i propagandowej prasy. W telewizji pokazali go jako gościa, który zawsze trafia na sklepy z szerokim asortymentem. Część ludzi rozpoczęła pisanie petycji dla Ceaușescu, jednak ten zauważył, że papier, na którym pisano zażalenia był gorszej jakości niż papier toaletowy. W grudniu nastąpił chaos w Timisoarze i w Bukareszcie. Gdy 17 grudnia 1989 roku, wojsko, policja i Securitate zrobili sobie na ulicach Bukaresztu Contrę, to Nicolae pojechał po wskazówki do zegara do Iranu zostawiając problem Elenie. Inteligencja Eleny (przy której Ceaușescu był geniuszem) podpowiedziała jej, by zostawił problem. 21 grudnia media zaprezentowały spontaniczny ruch poparcia dla Ceaușescu, gdzie każdy popierał jego odejście lub egzekucję. Zdziwiony Ceaușescu, że jest tak mało ludzi, następnego dnia zwiał z Eleną helikopterem, wiwatując ludowi środkowym palcem.

25 grudnia 1989 roku, Nicolae i Elena chcieli siku. Jako, że musieli wyjść z helikoptera, nieświadomi zagrożenia poszli do toalety i zostali aresztowani przez policję. Proces nagrano skarpetą nowoczesną kamerą z demoludów, jednak operator kamery nie ujął samego zabójstwa, ponieważ nie potrafił w dwóch rękach utrzymać jednocześnie karabinu i kamery. Krótko mówiąc, Rumuni okazali się mniej tolerancyjni dla swego wodza niż Polacy dla Jaruzelskiego.

Przypisy

  1. Wszystkie państwa komunistyczne oprócz Jugosławii i Chińskiej Republiki Ludowej olały olimpiadę