Ucho
Jeśli nie wygrasz tego programu, to ja zjem własne ucho. A dawno się nie myłem.
- Kuba Wojewódzki o tym artykule
Ucho – część ciała, gdzie mieszka ślimak i upchnięty jest bęben. Jak powietrze zaczyna drżeć, bęben bije w ślimaka, a on zaczyna się ruszać i powiadamiać o tym właściciela ucha. Czasami do ucha może wejść wyjątkowo chuda modelka albo skorek, który zabija ślimaka i człowiek głuchnie albo ślimak zaczyna zachowywać się jak na haju i nadawać propagandowe brzęczenie które specjaliści nazywają tinitus. Szczególnie daje to o sobie znać podczas zasypiania, przez co często się nie sypia w nocy.
Jak działa ucho?
Za pomocą ucha możemy słyszeć dźwięk. Ów wykwit po bokach twarzy ma skomplikowaną budowę, gdyż w jego skład wchodzą:
- Przewód słuchowy,
- Błona bębenkowa,
- Trzy kości: młoteczek, strzemiączko i kowadełko,
- Ślimak,
- Nerwy słuchowe.
Przejdźmy zatem po kolei drogę, jaką musi przejść dźwięk przed porwaniem nas do tańca.[1]
- Fala dźwiękowa dociera do kanału usznego, który przekazuje go przewodem (czyli po kablu) do błony bębenkowej.
- Bębenek otrzymuje sygnał i zaczyna bębnić, wprawiając w ruch wszystkie trzy, połączone z nim kostki.[2] Młoteczek naparza z całej pydy w kowadełko, a strzemiączko im kibicuje.
- Całe to nap
nie budzi wreszcie ślimaka, który wyłazi ze swojej muszli[3], żeby zobaczyć co się dzieje. - Sytuacja w środku ucha staje się nie do wytrzymania, więc ślimak zaczyna grać na nerwach.
- Dalej sygnał w jakiejś tam postaci płynie nerwami aż do mózgu, który rozszyfrowuje go i identyfikuje dźwięk jako fajny albo niefajny.
Rodzaje ucha
- Ucho odstające – symbol kar cielesnych lub trudnego dzieciństwa.
- Ucho elfickie – takie mają posiadacze ołowianych kolczyków.
- Ucho pszczelarskie – pełne miodu. Pszczoły produkują tam najlepsze rodzaje miodu.
- Ucho nieaktywne – zużyte przez skorka.
- Ucho gumowe – właściciel takiego ucha lubi dzielić się informacjami dostarczonymi przez ślimaka.
Zobacz też
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny biologii. Jeśli się nie brzydzisz – rozbuduj go.
