Tuba: Różnice pomiędzy wersjami
M |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Medal}} |
|||
'''Tuba''' – instrument dęty blaszany, jeszcze bardziej poskręcany i powyginany od [[saksofon]]u. Oprócz bycia trudną w transporcie i ciężką, tuba nadaje się również do grania (tak przynajmniej twierdzą [[Muzyk|niektóre osobniki]]). |
|||
[[Plik:Tuba Monster 28J Conn BBb.jpg|thumb|200px|Nowiutka tuba]] |
|||
'''Tuba''' – instalacja pneumatyczno-hydrauliczna, wykorzystywana jako zasilany płucami przenośny generator fal akustycznych o niskich częstotliwościach, zwykle składany ze zdobytych z odzysku metalowych rur, zaworów oraz elementów poszycia snopowiązałek. Wykorzystywana również hobbystycznie do [[muzyka|muzykowania]]. |
|||
== Dźwięk == |
|||
Choć jej dźwięk jest jeszcze bardziej chrypiący od saksofonu basowego, to jednak są ludzie, którzy i jej dźwięk przetrwają, a nawet znajdą się wśród nich tacy, którzy zniosą to z uśmiechem na ustach, choć prawdopodobnie są to zbiegli z [[Łagier|zesłania na Syberię]], którzy starają się cieszyć wszystkim, czym mogą. |
|||
Tuba gra dźwięki niskie, przez co znalazła ona zastosowanie w [[jazz]]ie jako uzupełnienie dla saksofonu barytonowego/basowego i [[puzon]]u. Wydaje się być najbardziej niechcianym wszędzie instrumentem, ponieważ w każdym gatunku jej rola jest znikoma, bądź w ogóle jej nie ma. Wyrzucają ją zewsząd skąd się da i nikt nie umie odpowiedzieć na pytanie: dlaczego tak jest? |
|||
== |
== Sposób działania == |
||
[[File:Michel Godard.jpg|200px|thumb|Operator tuby w momencie otrzymania od niej ostrzegawczego ciosu]] |
|||
Początki tuby miały miejsce wraz z powstaniem pierwszych instrumentów dętych. Już na początku średniowiecza, w [[Bizancjum]] dawano znaki ostrzegawcze za pomocą tak zwanej tuby rzymskiej ([[Łacina|łac]]. ''Tuba Romana''), a w czasach [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]] używano tuby <del>kurwy</del> curvy. Po wynalezieniu wentyli zaczęto produkować instrumenty dęte na większą skalę. Nikt nie wie, jaki idiota wpadł na pomysł, by dodać wentyle do tuby, ponieważ obniżają one dźwięk, a tuba gra i tak zbyt nisko. Pomimo małej roli i braku uznania tuba doczekała się wyróżnienia i co roku w pierwszy piątek maja obchodzimy [[Kalendarz świąt nietypowych|Dzień Tuby]]. |
|||
Tuba zasilana jest energią [[człowiek|ludzką]]. Podłączenie do źródła energii jest stosunkowo proste – należy nałożyć instrument na grającego tak, aby jego [[usta]] znalazły się tuż przy porcie zwanym ustnikiem. Następnie grający powinien – uważając, aby nie wybić sobie [[zęby|zębów]] lub ewentualnie złamać języka – dmuchnąć przy ściśniętych wargach, aby te [[pierd|zafurgotały]]. |
|||
{{Instrumenty}} |
|||
System zaworów otwieranych za pomocą przycisków pozwala na wpuszczanie strumienia powietrza w różne kombinacje rurek, wyginając go na różne sposoby. Dzięki temu dźwięk opuszczający instrument może skręcać zarówno w prawo, w lewo, jak i nie skręcać w ogóle. Przed zaimplementowaniem tego systemu dźwięk – ze względu na spiralny kształt tuby – zawsze zbaczał w lewo. Problem ten znany był już od tysiącleci i dlatego inne instrumenty, np. [[trąbka]], zwijane były pionowo. |
|||
Osobami z najlepszymi predyspozycjami do gry na tubie są pracownicy urzędów oraz ludzie narażeni na częstą utratę cierpliwości – przedstawiciele wymienionych grup, w wyniku częstego ubolewania nad nieogarnięciem swoich rozmówców, często teatralnie wzdychają, doprowadzając swoje wargi do wibracji, nieświadomie ćwicząc w ten sposób prawidłowe zadęcie. |
|||
Jak łatwo się domyślić, wymaga to bardzo dobrze rozwiniętego układu oddechowego, dlatego tubistami zostają zwykle mężczyźni. Nie jest to jednak regułą – krajem, który cieszy się dużą ilością kobiet grających na tubie, jest [[Tajlandia]]. |
|||
== Kalendarium tuby == |
|||
[[File:Display of the Stearns Collection of Musical Instruments University of Michigan (front1).jpg|200px|thumb|Tuby na różnych szczeblach ewolucji i stadiach rozwoju, przechowywane w atmosferze ochronnej]] |
|||
[[File:Tuba Reflection (8120622855).jpg|thumb|200px|Dwie tuby w środowisku naturalnym, oglądające chmury na niebie]] |
|||
Najsłynniejsze użycie tub w [[Starożytność|czasach starożytnych]] miało miejsce przy zdobyciu [[Jerycho|Jerycha]] przez [[Żydzi|Izraelitów]]. Judejczycy znakomicie znali zasady fizyki oraz zjawisko rezonansu, dzięki czemu byli w stanie zburzyć mury oblężonego miasta tak, jak [[Wokalista|śpiewak]] potrafi za pomocą głosu doprowadzić kieliszek do pęknięcia. |
|||
Do pewnego rozwoju instrumentów blaszanych przyczynili się starożytni Rzymianie. Wymyślili oni sporo rzeczy, ale wszystko wynajdywali na potrzeby [[wojsko|wojska]]. Byli przy tym mało wrażliwi na sztukę, dlatego wynalezione przez nich trąby przysłużyły się jedynie polepszeniu komunikacji podczas manewrów wojskowych. Dopiero po splądrowaniu [[Rzym]]u przez barbarzyńców ktoś w [[Cesarstwo Wschodniorzymskie|Cesarstwie Wschodniorzymskim]] wpadł na pomysł, że użycie tub może potęgować efektowność przemarszów oraz doprowadzać wrogie wojska do [[defekacja|robienia w listki laurowe]]. |
|||
W mrokach [[Średniowiecze|średniowiecza]] wiele odnóg rzemiosła odeszło w zapomnienie i dopiero odczuwana przez kompozytorów potrzeba tworzenia coraz cięższych bitów spowodowała rozwój blaszanistyki i, w efekcie, wynalezienie tuby o kształcie i działaniu przypominającej dzisiejszą. Twórcą najsłynniejszych dzieł z wykorzystaniem tuby – tej tuby – był [[Richard Wagner]]. Paradoksalnie jednak nazwą tą określał instrumenty wykonane specjalnie na jego zamówienie przez [[Adolphe Sax|Adolfa Saxa]], na których grali [[waltornia|waltorniści]], a instrument w istocie będący tubą oznaczał jako ''baßtuba''. Niemniej dzięki niemu tuba stała się nieodłącznym elementem kultury niemieckiej. |
|||
[[Jazz]] okazał się stylem potrzebującym przenośnego instrumentu mogącego wykonywać partię basową ([[organy]] więc odpadały). Przez pewien czas tuba wygrywała z [[kontrabas]]em ze względu na głośność i brak potrzeby okopywania jej przed koncertem. Szybko jednak nastąpił kontrabasowy ''comeback'', ponieważ wynaleziono [[Głośnik|nagłośnienie]], a muzykę przeniesiono na niewymagające mobilności estrady. |
|||
Tuba wydaje się być instrumentem niedocenianym na polu europejskiej muzyki rozrywkowej. Nie można jednak zapominać o jej niezwykłej roli w utworach takich, jak [[Jožin z bažin]], [[Satisfaction (Benny Benassi)|Satisfaction]] czy [[4' 33"]]. |
|||
Prawdziwy renesans tego instrumentu, skutkujący podjęciem nauki gry na tubie przez masy nastolatków nastąpił dzięki słynnemu [[riff]]owi tubowemu w piosence ''Mój przyjacielu'' [[Krzysztof Krawczyk|Krzysztofa Krawczyka]]. |
|||
== Zastosowania == |
|||
[[File:2007-Brigadiers-Contra-Line.jpg|thumb|200px|Tubiści przygotowani do oddania honorowej salwy]] |
|||
{{youtube|4tyJSxB1Rdc|width=300|Niepublikowany dotąd materiał z planu [[Gwiezdne Wojny|Gwiezdnych Wojen]]}} |
|||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] nastały czasy pokoju oraz pacyfizmu. Zaczęły więc pojawiać się głosy, że honorowe salwy oddawane z broni palnej należy zastąpić czymś innym, dlatego już od lat 50-tych w niektórych państwach – a także w nielicznych rejonach [[USA]] – zamiast strzelania w powietrze oddaje się honorowe salwy z tub. |
|||
Rozwój [[Film|przemysłu kinematograficznego]] szybko zweryfikował potrzebę tworzenia dźwięków w studiu, do którego niestety nie da się wjechać [[czołg]]iem lub [[samolot]]em, aby nagrać dźwięk produkowany przez maszynę. Kto mógł w takiej sytuacji znaleźć zatrudnienie? Zgadliście. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[trąbka]] |
|||
* [[waltornia]] |
|||
* [[puzon]] |
|||
* [[saksofon]] |
|||
* [https://youtu.be/dtspakRGSB8 Wirtuozeria tuby] |
|||
{{instrumenty}} |
|||
[[Kategoria:Instrumenty dęte]] |
[[Kategoria:Instrumenty dęte]] |
||
Aktualna wersja na dzień 21:34, 7 lip 2020
Tuba – instalacja pneumatyczno-hydrauliczna, wykorzystywana jako zasilany płucami przenośny generator fal akustycznych o niskich częstotliwościach, zwykle składany ze zdobytych z odzysku metalowych rur, zaworów oraz elementów poszycia snopowiązałek. Wykorzystywana również hobbystycznie do muzykowania.
Sposób działania[edytuj • edytuj kod]
Tuba zasilana jest energią ludzką. Podłączenie do źródła energii jest stosunkowo proste – należy nałożyć instrument na grającego tak, aby jego usta znalazły się tuż przy porcie zwanym ustnikiem. Następnie grający powinien – uważając, aby nie wybić sobie zębów lub ewentualnie złamać języka – dmuchnąć przy ściśniętych wargach, aby te zafurgotały.
System zaworów otwieranych za pomocą przycisków pozwala na wpuszczanie strumienia powietrza w różne kombinacje rurek, wyginając go na różne sposoby. Dzięki temu dźwięk opuszczający instrument może skręcać zarówno w prawo, w lewo, jak i nie skręcać w ogóle. Przed zaimplementowaniem tego systemu dźwięk – ze względu na spiralny kształt tuby – zawsze zbaczał w lewo. Problem ten znany był już od tysiącleci i dlatego inne instrumenty, np. trąbka, zwijane były pionowo.
Osobami z najlepszymi predyspozycjami do gry na tubie są pracownicy urzędów oraz ludzie narażeni na częstą utratę cierpliwości – przedstawiciele wymienionych grup, w wyniku częstego ubolewania nad nieogarnięciem swoich rozmówców, często teatralnie wzdychają, doprowadzając swoje wargi do wibracji, nieświadomie ćwicząc w ten sposób prawidłowe zadęcie.
Jak łatwo się domyślić, wymaga to bardzo dobrze rozwiniętego układu oddechowego, dlatego tubistami zostają zwykle mężczyźni. Nie jest to jednak regułą – krajem, który cieszy się dużą ilością kobiet grających na tubie, jest Tajlandia.
Kalendarium tuby[edytuj • edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
Najsłynniejsze użycie tub w czasach starożytnych miało miejsce przy zdobyciu Jerycha przez Izraelitów. Judejczycy znakomicie znali zasady fizyki oraz zjawisko rezonansu, dzięki czemu byli w stanie zburzyć mury oblężonego miasta tak, jak śpiewak potrafi za pomocą głosu doprowadzić kieliszek do pęknięcia.
Do pewnego rozwoju instrumentów blaszanych przyczynili się starożytni Rzymianie. Wymyślili oni sporo rzeczy, ale wszystko wynajdywali na potrzeby wojska. Byli przy tym mało wrażliwi na sztukę, dlatego wynalezione przez nich trąby przysłużyły się jedynie polepszeniu komunikacji podczas manewrów wojskowych. Dopiero po splądrowaniu Rzymu przez barbarzyńców ktoś w Cesarstwie Wschodniorzymskim wpadł na pomysł, że użycie tub może potęgować efektowność przemarszów oraz doprowadzać wrogie wojska do robienia w listki laurowe.
W mrokach średniowiecza wiele odnóg rzemiosła odeszło w zapomnienie i dopiero odczuwana przez kompozytorów potrzeba tworzenia coraz cięższych bitów spowodowała rozwój blaszanistyki i, w efekcie, wynalezienie tuby o kształcie i działaniu przypominającej dzisiejszą. Twórcą najsłynniejszych dzieł z wykorzystaniem tuby – tej tuby – był Richard Wagner. Paradoksalnie jednak nazwą tą określał instrumenty wykonane specjalnie na jego zamówienie przez Adolfa Saxa, na których grali waltorniści, a instrument w istocie będący tubą oznaczał jako baßtuba. Niemniej dzięki niemu tuba stała się nieodłącznym elementem kultury niemieckiej.
Jazz okazał się stylem potrzebującym przenośnego instrumentu mogącego wykonywać partię basową (organy więc odpadały). Przez pewien czas tuba wygrywała z kontrabasem ze względu na głośność i brak potrzeby okopywania jej przed koncertem. Szybko jednak nastąpił kontrabasowy comeback, ponieważ wynaleziono nagłośnienie, a muzykę przeniesiono na niewymagające mobilności estrady.
Tuba wydaje się być instrumentem niedocenianym na polu europejskiej muzyki rozrywkowej. Nie można jednak zapominać o jej niezwykłej roli w utworach takich, jak Jožin z bažin, Satisfaction czy 4' 33".
Prawdziwy renesans tego instrumentu, skutkujący podjęciem nauki gry na tubie przez masy nastolatków nastąpił dzięki słynnemu riffowi tubowemu w piosence Mój przyjacielu Krzysztofa Krawczyka.
Zastosowania[edytuj • edytuj kod]
Po II wojnie światowej nastały czasy pokoju oraz pacyfizmu. Zaczęły więc pojawiać się głosy, że honorowe salwy oddawane z broni palnej należy zastąpić czymś innym, dlatego już od lat 50-tych w niektórych państwach – a także w nielicznych rejonach USA – zamiast strzelania w powietrze oddaje się honorowe salwy z tub.
Rozwój przemysłu kinematograficznego szybko zweryfikował potrzebę tworzenia dźwięków w studiu, do którego niestety nie da się wjechać czołgiem lub samolotem, aby nagrać dźwięk produkowany przez maszynę. Kto mógł w takiej sytuacji znaleźć zatrudnienie? Zgadliście.
