Gitara elektryczna: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 53 wersji utworzonych przez 38 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Gitara Elektryczna.jpg|thumb|I jak na czymś takim grać?]] |
||
'''Gitara elektryczna''' – bardziej bajerancka wersja |
'''Gitara elektryczna''' – bardziej bajerancka wersja gitary akustycznej używana do grania m.in. [[rock]]a, [[punk]]u i [[metal (muzyka)|metalu]]. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka efektów, a potem tylko cały czas grać jeden akord. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na [[YouTube]] stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje [[Cover|kowery]], czyli ich „popisowe” solówki na elektryku. |
||
W porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną, skuteczność poderwania dziewczyny na elektryka wzrasta około czterokrotnie. |
|||
Skuteczność poderwania dziewczyny wzrasta około czterokrotnie, w porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną. |
|||
== Sposoby grania == |
== Sposoby grania == |
||
[[Plik: |
[[Plik:Gitara Elektryczna2.jpg|thumb|Gitara bardzo elektryczna.]] |
||
*'''Klasyczny''' – najtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać |
* '''Klasyczny''' – najtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać „Wlazł kotek na płotek”. |
||
*'''Mniej klasyczny''' – tu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: |
* '''Mniej klasyczny''' – tu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: Jeff Beck, [[Yngwie Malmsteen]]. |
||
*'''[[Punk]]owy''' – uderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: [[Sex Pistols]], |
* '''[[Punk]]owy''' – uderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: [[Sex Pistols]], Dead Kennedys. |
||
*'''[[ |
* '''[[Hippisi|Hipisowski]]''' – podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy. |
||
*'''Popisowy''' – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę zębami, plecami, ogonem, krawatem, |
* '''Popisowy''' – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę zębami, nosem, plecami, ogonem, krawatem, smyczkiem… Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: [[Angus Young]], [[Jimi Hendrix]], [[Jimmy Page]], [[Matthew Bellamy]]. |
||
*'''[[Blues]]owy''' – gramy przez |
* '''[[Blues]]owy''' – gramy przez dwanaście godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że pierwsza połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka. Promotorzy: [[B.B. King]]. |
||
*'''[[Grunge|Grunge'owy]]''' – gramy na kompletnie rozstrojonej gitarze w pozycji leżącej/wiszącej, ewentualnie możemy robić fikołki. Nieważne co gramy, byleby było |
* '''[[Grunge|Grunge'owy]]''' – gramy na kompletnie rozstrojonej gitarze w pozycji leżącej/wiszącej, ewentualnie możemy robić fikołki. Nieważne co gramy, byleby było głośno. Na koniec rozwalamy gitarę. Promotorzy: [[Kurt Cobain]], [[Ozzy Osbourne]]. |
||
ogólnie to jest moc |
|||
*'''[[Metalowy]] - Po pierwsze-głośno,po drugie-głośno,po trzecie-głośno.Ewentualnie można grać bardzo głśno. |
|||
== Jak korzystać == |
== Jak korzystać == |
||
# Najpierw naucz się naciągać struny i stroić gitarę. Ciekawostką jest fakt, że do nastrojenia |
# Najpierw naucz się naciągać struny i stroić gitarę. Ciekawostką jest fakt, że do nastrojenia sześciostrunowej gitary elektrycznej potrzebujesz dwanaście strun, z czego siedem to najcieńsza E. Warto też nie przyklejać się twarzą do gryfu, bo laski i tak nie lecą na bajer w stylu „straciłem oko przy strojeniu gitary”. |
||
# Naucz się jednego rozstawienia palców. Większość [[Punk rock|punkrockowych]] kawałków polega na losowym umieszczaniu ręki na gryfie i szaleńczym < |
# Naucz się jednego rozstawienia palców. Większość [[Punk rock|punkrockowych]] kawałków polega na losowym umieszczaniu ręki na gryfie i szaleńczym <del>[[masturbacja|biciu]]</del> biciu w struny. |
||
# Naucz się obsługiwać kamerę. Nigdy nie wystąpisz na scenie jeśli masz niemedialną twarz, ale nikt ci nie broni nagrywać swoje popisy i zamieszczać je na [[YouTube]]. |
# Naucz się obsługiwać kamerę. Nigdy nie wystąpisz na scenie jeśli masz niemedialną twarz, ale nikt ci nie broni nagrywać swoje popisy i zamieszczać je na [[YouTube]]. |
||
# Naucz się sztuczek z gitarą – to często maskuje brak talentu muzycznego. Możesz: grać [[Zęby|zębami]], [[ |
# Naucz się sztuczek z gitarą – to często maskuje brak talentu muzycznego. Możesz: grać [[Zęby|zębami]], [[stopa (anatomia)|stopami]], czy [[Penis|czym tam chcesz]], robić fikołki i szurać na kolanach. [[Use Your Illusion|Użyj swej wyobraźni]]. |
||
# Jeśli jednak stawiasz na talent muzyczny, zamiast na dobry show, naucz się jakiejś solówki, albo |
# Jeśli jednak stawiasz na talent muzyczny, zamiast na dobry show, naucz się jakiejś solówki, albo tappingu. Laski na to lecą, a chyba właśnie po to kupiłeś gitarę, hm? |
||
# Pamiętaj, że gitara elektryczna jest jednokrotnego użytku. Po występie rozbij ją o scenę, członka zespołu, bądź fana. Inaczej nie będziesz [[tró]]. |
# Pamiętaj, że gitara elektryczna jest jednokrotnego użytku. Po występie rozbij ją o: scenę, członka zespołu, bądź fana. Inaczej nie będziesz [[tró]]. |
||
== Zasady gry w kapeli == |
|||
{{stubmuz}} |
|||
Grając na gitarze elektrycznej w [[zespół muzyczny|zespole]] musisz przestrzegać kilku zasad: |
|||
<br clear="all"> |
|||
# Pamiętaj, że każdy moment jest dobry na solówkę – nieważne, czy to refren, zwrotka, przejście, intro, outro czy moment ciszy między piosenkami. |
|||
# Jeżeli ktoś z kapeli twierdzi, że prawdopodobnie nie stroisz – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej. |
|||
# Jeżeli ktoś z kapeli twierdzi, że grasz nierówno – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej. |
|||
# Jeżeli ktoś z kapeli prosi, byś w tym miejscu nie grał, bo będzie solo [[gitara basowa|basu]], [[Zestaw perkusyjny|garów]] lub [[keyboard]]u, ew. ktoś chce się dostroić – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej. |
|||
== Gitary i ich właściciele == |
|||
Zaskakująco dużo o gitarzyście można się dowiedzieć na podstawie modelu gitary, którego używa. Co powie gitara o swoim właścicielu? |
|||
* '''Telecaster''' – tutaj opcje są dwie. |
|||
** Pierwszy z nich gra folk lub country – gdzieś w [[Podświadomość|podświadomości]] zapisało mu się, że dla folkowców jest właśnie Telecaster, więc go kupił, przez co koło zatoczyło kolejny krąg. |
|||
** Drugi jest miłośnikiem prostoty – płaska, nieoszlifowana deska, najprostszy mostek oraz dwa single z trójpozycyjnym przełącznikiem to absolutnie wszystko, czego gitarzysta potrzebuje! Sam zwykle nie wie do końca, co by chciał grać, próbował już wszystkiego – rock, metal, funk, blues. |
|||
* '''Stratocaster''' – znowu są dwa gatunki. |
|||
** Zwyczajny facet, który po prostu chciał pograć na elektryku i kupił „strata”, bo jest to jakiś archetyp elektryka. Być może to ktoś, kto za młodu widział tę gitarę w swoim ulubionym zespole, toteż najbliżej mu było do tego modelu – ten podgatunek jest niestety na wymarciu, jako że typowy strat z mainstreamu już wypada. |
|||
** Totalny fanatyk. Potrafi godzinami opowiadać o wyższości strata nad innymi gitarami i dowodzić, że ta gitara jest ZAJEBISTA, jest ERGONOMICZNA, jest WYGODNA, jest ŁATWA W PRZERABIANIU, bo w końcu zaprojektował ją inżynier! Dalej będzie o tym, jak [[Ibanez]] ten model sprofanował, i tak dalej. Dać mu gitarę bez wajchy to jak okulawić. ''À propos'' modyfikacji – nie daj Boże, jeśli ten ktoś przerabia swoje wiosło, bo po pierwszym wykładzie nastąpi kolejny, dotyczący wymiany każdego kabelka w układzie, bo mu ''lepiej brzmi''. Ten człowiek potrafi wymieniać przetworniki częściej niż struny. |
|||
* '''Superstrat''' – właściwie typowy fanatyk strata, który chce grać metal. |
|||
* '''Gitara a’la Stratocaster od Ibaneza albo Jacksona''' – to samo, co typ pierwszy przy Stratocasterze, ale jest za młody, aby pamiętać zespoły promujące fenderowego strata i nie troszczy się o tradycję, za to chce mieć nowoczesny instrument. Gra rocka lub metal, ''gain'' zwykle odkręca na 11. |
|||
* '''Jazzmaster''' – jak sama nazwa wskazuje, grają na nim głównie rockowcy. Nigdy nie powiedzą, że grają rocka, tylko ''alternatywę''. |
|||
* '''Jaguar''' – facet gra coś z czarnej muzyki (blues, jazz, soul, może funk), ale nie potrafi doprecyzować, co konkretnie. Najczęściej bluesman. |
|||
* '''[[Les Paul]]''' – osoba, która wychowywała się przy akompaniamencie kultowych zespołów rockowych, w których ktoś grał na LP. Nie fanatyk, ale jednak miłośnik tego KULTOWEGO przecież modelu. |
|||
* '''Gibson SG''' – wydawałoby się, że ten instrument zaprojektowano dla samego szatana i tym bardziej dziwi, że ze słynnych satanistów grał na nim jedynie [[Angus Young]]. Gwoździem do trumny była dwugryfowa abominacja w piosence ''[[Stairway to Heaven]]'' i model ten w metalu nie zaistniał. Nawet – na przekór demonicznemu designowi – chętniej grają na niej zapaleńcy rocka chrześcijańskiego. Mimo to można jednak od czasu do czasu spotkać miłośnika metalu, który kupuje SG, bo chce wyglądać ''edgy''. |
|||
* '''[[Gibson Explorer|Explorer]]''' – fan [[Metallica|Metalliki]] albo zupełny hipster, którego nie stać na customową gitarę. |
|||
* '''Hollow Body''' – albo ktoś grający muzykę sprzed epoki rocka – jazz, blues, rock’n roll, country – albo metalowiec, który lubi sprzężenia. |
|||
* '''[[Flying V]]''' – osoba, która mentalnie utknęła w latach '80. |
|||
* '''Gitara barytonowa''' – muzyk, który próbuje zajmować się wszystkim, nie specjalizując się w niczym. Występuje w dwóch gatunkach muzycznych: |
|||
** metal – z jakiegoś powodu nie gra na basie, nie gra też solówek. Sprawił sobie jednak barytona i szpanuje, dzięki czemu w końcu przyjęto go do jakiejś kapeli, w której wkurza basistę, próbując ciągle wchodzić na jego teren; |
|||
** funk – z jakiegoś powodu nie chce grać na basie i gardzi wymiataniem solówek, więc sprawił sobie barytona i szpanuje niskimi riffami, wkurzając przy tym basistę. |
|||
* '''Gitary 7-strunowe''' – metalowiec, przeciwieństwo powyższego. Nie mogąc zdecydować pomiędzy graniem solówek a akompaniowaniem, robi jedno i drugie. |
|||
* '''Gitary 8-strunowe''' – czciciel [[szatan]]a. |
|||
* '''Gitary 9-strunowe''' – fanatyk, który z jakiegoś powodu pokochał znienawidzony Djent i załatwił sobie gitarę 9-strunową twierdząc, że normalne wiosła tylko go ograniczają. W 99% przypadków wykorzystuje jednak jedynie dwie najniższe struny. |
|||
{{instrumenty}} |
{{instrumenty}} |
||
[[Kategoria:Instrumenty |
[[Kategoria:Instrumenty strunowe]] |
Aktualna wersja na dzień 15:55, 27 sie 2021
Gitara elektryczna – bardziej bajerancka wersja gitary akustycznej używana do grania m.in. rocka, punku i metalu. Różni się od akustyka tym, że nie wymaga praktycznie w ogóle umiejętności gry na gitarze. Wystarczy ustawić kilka efektów, a potem tylko cały czas grać jeden akord. Dzięki temu stała się tak popularna, że 50% filmików na YouTube stanowią te, w których młodzieńcy prezentują swoje kowery, czyli ich „popisowe” solówki na elektryku.
W porównaniu z gitarą klasyczną bądź akustyczną, skuteczność poderwania dziewczyny na elektryka wzrasta około czterokrotnie.
Sposoby grania[edytuj • edytuj kod]
- Klasyczny – najtrudniejszy i najmniej popularny, trzeba kilkunastu lat nauki, aby zagrać „Wlazł kotek na płotek”.
- Mniej klasyczny – tu już zaczynamy bajerować ramieniem tremolo, przełącznikiem przetworników, potencjometrami i mikrostroikami tak, że zostaje mało muzyki i akordów. Promotorzy: Jeff Beck, Yngwie Malmsteen.
- Punkowy – uderzamy w puste struny, albo gramy dwa akordy przez sześć minut i myślimy, że jesteśmy fajni. Promotorzy: Sex Pistols, Dead Kennedys.
- Hipisowski – podobny do punkowego tylko, że tu jeszcze udajemy, że znamy się na rzeczy.
- Popisowy – w pewnym momencie, uznajemy, że jesteśmy za dobrzy na zwyczajną grę, więc rozpoczynamy grę zębami, nosem, plecami, ogonem, krawatem, smyczkiem… Rozwalamy, podpalamy, rzucamy, zjadamy gitarę i na tym się kończy koncert. Promotorzy: Angus Young, Jimi Hendrix, Jimmy Page, Matthew Bellamy.
- Bluesowy – gramy przez dwanaście godzin, nudne, powolne i usypiające melodie, tak, że pierwsza połowa słuchaczy zapada w śpiączkę, a druga ucieka. Promotorzy: B.B. King.
- Grunge'owy – gramy na kompletnie rozstrojonej gitarze w pozycji leżącej/wiszącej, ewentualnie możemy robić fikołki. Nieważne co gramy, byleby było głośno. Na koniec rozwalamy gitarę. Promotorzy: Kurt Cobain, Ozzy Osbourne.
Jak korzystać[edytuj • edytuj kod]
- Najpierw naucz się naciągać struny i stroić gitarę. Ciekawostką jest fakt, że do nastrojenia sześciostrunowej gitary elektrycznej potrzebujesz dwanaście strun, z czego siedem to najcieńsza E. Warto też nie przyklejać się twarzą do gryfu, bo laski i tak nie lecą na bajer w stylu „straciłem oko przy strojeniu gitary”.
- Naucz się jednego rozstawienia palców. Większość punkrockowych kawałków polega na losowym umieszczaniu ręki na gryfie i szaleńczym
biciubiciu w struny. - Naucz się obsługiwać kamerę. Nigdy nie wystąpisz na scenie jeśli masz niemedialną twarz, ale nikt ci nie broni nagrywać swoje popisy i zamieszczać je na YouTube.
- Naucz się sztuczek z gitarą – to często maskuje brak talentu muzycznego. Możesz: grać zębami, stopami, czy czym tam chcesz, robić fikołki i szurać na kolanach. Użyj swej wyobraźni.
- Jeśli jednak stawiasz na talent muzyczny, zamiast na dobry show, naucz się jakiejś solówki, albo tappingu. Laski na to lecą, a chyba właśnie po to kupiłeś gitarę, hm?
- Pamiętaj, że gitara elektryczna jest jednokrotnego użytku. Po występie rozbij ją o: scenę, członka zespołu, bądź fana. Inaczej nie będziesz tró.
Zasady gry w kapeli[edytuj • edytuj kod]
Grając na gitarze elektrycznej w zespole musisz przestrzegać kilku zasad:
- Pamiętaj, że każdy moment jest dobry na solówkę – nieważne, czy to refren, zwrotka, przejście, intro, outro czy moment ciszy między piosenkami.
- Jeżeli ktoś z kapeli twierdzi, że prawdopodobnie nie stroisz – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej.
- Jeżeli ktoś z kapeli twierdzi, że grasz nierówno – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej.
- Jeżeli ktoś z kapeli prosi, byś w tym miejscu nie grał, bo będzie solo basu, garów lub keyboardu, ew. ktoś chce się dostroić – podkręć gain na swoim piecu, ewentualnie daj więcej przesteru i graj dalej.
Gitary i ich właściciele[edytuj • edytuj kod]
Zaskakująco dużo o gitarzyście można się dowiedzieć na podstawie modelu gitary, którego używa. Co powie gitara o swoim właścicielu?
- Telecaster – tutaj opcje są dwie.
- Pierwszy z nich gra folk lub country – gdzieś w podświadomości zapisało mu się, że dla folkowców jest właśnie Telecaster, więc go kupił, przez co koło zatoczyło kolejny krąg.
- Drugi jest miłośnikiem prostoty – płaska, nieoszlifowana deska, najprostszy mostek oraz dwa single z trójpozycyjnym przełącznikiem to absolutnie wszystko, czego gitarzysta potrzebuje! Sam zwykle nie wie do końca, co by chciał grać, próbował już wszystkiego – rock, metal, funk, blues.
- Stratocaster – znowu są dwa gatunki.
- Zwyczajny facet, który po prostu chciał pograć na elektryku i kupił „strata”, bo jest to jakiś archetyp elektryka. Być może to ktoś, kto za młodu widział tę gitarę w swoim ulubionym zespole, toteż najbliżej mu było do tego modelu – ten podgatunek jest niestety na wymarciu, jako że typowy strat z mainstreamu już wypada.
- Totalny fanatyk. Potrafi godzinami opowiadać o wyższości strata nad innymi gitarami i dowodzić, że ta gitara jest ZAJEBISTA, jest ERGONOMICZNA, jest WYGODNA, jest ŁATWA W PRZERABIANIU, bo w końcu zaprojektował ją inżynier! Dalej będzie o tym, jak Ibanez ten model sprofanował, i tak dalej. Dać mu gitarę bez wajchy to jak okulawić. À propos modyfikacji – nie daj Boże, jeśli ten ktoś przerabia swoje wiosło, bo po pierwszym wykładzie nastąpi kolejny, dotyczący wymiany każdego kabelka w układzie, bo mu lepiej brzmi. Ten człowiek potrafi wymieniać przetworniki częściej niż struny.
- Superstrat – właściwie typowy fanatyk strata, który chce grać metal.
- Gitara a’la Stratocaster od Ibaneza albo Jacksona – to samo, co typ pierwszy przy Stratocasterze, ale jest za młody, aby pamiętać zespoły promujące fenderowego strata i nie troszczy się o tradycję, za to chce mieć nowoczesny instrument. Gra rocka lub metal, gain zwykle odkręca na 11.
- Jazzmaster – jak sama nazwa wskazuje, grają na nim głównie rockowcy. Nigdy nie powiedzą, że grają rocka, tylko alternatywę.
- Jaguar – facet gra coś z czarnej muzyki (blues, jazz, soul, może funk), ale nie potrafi doprecyzować, co konkretnie. Najczęściej bluesman.
- Les Paul – osoba, która wychowywała się przy akompaniamencie kultowych zespołów rockowych, w których ktoś grał na LP. Nie fanatyk, ale jednak miłośnik tego KULTOWEGO przecież modelu.
- Gibson SG – wydawałoby się, że ten instrument zaprojektowano dla samego szatana i tym bardziej dziwi, że ze słynnych satanistów grał na nim jedynie Angus Young. Gwoździem do trumny była dwugryfowa abominacja w piosence Stairway to Heaven i model ten w metalu nie zaistniał. Nawet – na przekór demonicznemu designowi – chętniej grają na niej zapaleńcy rocka chrześcijańskiego. Mimo to można jednak od czasu do czasu spotkać miłośnika metalu, który kupuje SG, bo chce wyglądać edgy.
- Explorer – fan Metalliki albo zupełny hipster, którego nie stać na customową gitarę.
- Hollow Body – albo ktoś grający muzykę sprzed epoki rocka – jazz, blues, rock’n roll, country – albo metalowiec, który lubi sprzężenia.
- Flying V – osoba, która mentalnie utknęła w latach '80.
- Gitara barytonowa – muzyk, który próbuje zajmować się wszystkim, nie specjalizując się w niczym. Występuje w dwóch gatunkach muzycznych:
- metal – z jakiegoś powodu nie gra na basie, nie gra też solówek. Sprawił sobie jednak barytona i szpanuje, dzięki czemu w końcu przyjęto go do jakiejś kapeli, w której wkurza basistę, próbując ciągle wchodzić na jego teren;
- funk – z jakiegoś powodu nie chce grać na basie i gardzi wymiataniem solówek, więc sprawił sobie barytona i szpanuje niskimi riffami, wkurzając przy tym basistę.
- Gitary 7-strunowe – metalowiec, przeciwieństwo powyższego. Nie mogąc zdecydować pomiędzy graniem solówek a akompaniowaniem, robi jedno i drugie.
- Gitary 8-strunowe – czciciel szatana.
- Gitary 9-strunowe – fanatyk, który z jakiegoś powodu pokochał znienawidzony Djent i załatwił sobie gitarę 9-strunową twierdząc, że normalne wiosła tylko go ograniczają. W 99% przypadków wykorzystuje jednak jedynie dwie najniższe struny.