Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego: Różnice pomiędzy wersjami
M (Allah thumbright!) Znacznik: przez API |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
{{komunizm}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Plik:Lenin01.jpg|200px|thumb|Bo to od niego wszystko się zaczęło...]] |
|||
| ⚫ | '''Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego''' (''KPZR |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w [[1905]] roku. Działalność [[włodzimierz Ilicz Lenin|towarzysza Włodzimierza]] nie podobała się carowi, więc ten był zmuszony spierdzielać na zachód (później, zresztą, znienawidzony jako ''imperialistyczny'' czy ''kapitalistyczny''). Gdy wybuchła [[I wojna światowa |
||
| ⚫ | Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w [[1905]] roku. Działalność [[włodzimierz Ilicz Lenin|towarzysza Włodzimierza]] nie podobała się carowi, więc ten był zmuszony spierdzielać na zachód (później, zresztą, znienawidzony jako ''imperialistyczny'' czy ''kapitalistyczny''). Gdy wybuchła [[I wojna światowa]] dostał się on za sprawą [[Niemcy|niemieckich]] kompanów do kraju, gdzie stanął na czele [[rewolucja lutowa|takiej rewolucji]], a potem [[rewolucja październikowa|innej rewolucji]]. Po usunięciu przeciwników, którzy pomogli mu dojść do władzy ogłosił, że odtąd kraj będzie dyktaturą proletatiatu. Co z tego, że przez te kilkadziesiąt lat kolejne rządy miały robotników w [[dupa|dupie]]… |
||
| ⚫ | Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei [[socjalizm]]u w sąsiednich krajach, pragnąc zalania [[Europa|Europy]] postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła [[wojna polsko-bolszewicka]], ale |
||
| ⚫ | Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei [[socjalizm]]u w sąsiednich krajach, pragnąc zalania [[Europa|Europy]] postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła [[wojna polsko-bolszewicka]], ale [[Józef Piłsudski]] powstrzymał hordy czerwonych w dalszej ekspansji. Rosja Radziecka odpuściła, szykując się do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zdecydowanie lepiej. Pomoc [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]] okazała się przydatna do czasu, w którym Swastyland pragnął więcej i więcej na tyle, by zaatakować swoich dotychczasowych sojuszników. Lenina już nie było, za to pojawił się inny -in, czyli [[Józef Stalin]], a w zasadzie Dżugaszwili… Sprytnie udawał ofiarę, za co nagrodzono go obecnością na konferencjach w [[Jałta|Jałcie]], [[Teheran]]ie i [[Poczdam]]ie. |
||
| ⚫ | Gdy wojna się skończyła, a [[Polska|Polski]] jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka. [[Winston Churchill|Pewni]] [[ |
||
| ⚫ | Gdy wojna się skończyła, a [[Polska|Polski]] jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka. [[Winston Churchill|Pewni]] [[Harry S. Truman|ludzie]] się zgodzili, a kontynent podzielił się na dwa bloki – demokratyczny i [[komunizm|komunistyczny]]. Po utworzeniu [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] przesądzone było, do którego bloku trafi się Polska. |
||
| ⚫ | Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – |
||
| ⚫ | Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – towarzysze ze Wschodu brali od nas [[węgiel]], a my w zamian dawaliśmy im zboże. Powstał ''Rurociąg Przyjaźni Polsko-Radzieckiej'' – co więcej, państwa o takiej nazwie już nie ma, ale rurociąg i przyjaźń pozostała. Wybudowano u nas [[Pałac Kultury i Nauki]]. To wcale nie była aluzja, że nie mamy kultury. |
||
== Struktury partii == |
== Struktury partii == |
||
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i [[aplauz|klaskali]] w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie < |
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i [[aplauz|klaskali]] w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie <del>albo go w ogóle nie było</del>. |
||
== Program == |
== Program == |
||
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny [[komunizm]], kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z [[burżuazja|niedobrą klasą posiadającą]], inteligencją, [[kapitalizm|najgorszym z możliwych ustrojów]] i [[ |
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny [[komunizm]], kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z [[burżuazja|niedobrą klasą posiadającą]], inteligencją, [[kapitalizm|najgorszym z możliwych ustrojów]] i [[Stany Zjednoczone Ameryki|imperialistycznym Zachodem]], w międzyczasie [[zimna wojna|walcząc o kostki lodu na Antarktydzie]] i mnożenie zapasów [[wódka|wódki]] na zimę. |
||
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych [[propaganda|środków]], by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku [[Michaił Gorbaczow|pewien człowiek]] zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do [[matematyka|matematyki]]. Tak powstał ''głasnost'' i ''pieriestrojka'' (cokolwiek to znaczy). |
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych [[propaganda|środków]], by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku [[Michaił Gorbaczow|pewien człowiek]] zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do [[matematyka|matematyki]]. Tak powstał ''głasnost'' i ''pieriestrojka'' (cokolwiek to znaczy). |
||
| Linia 25: | Linia 23: | ||
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie ''Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej'', która i tak nie umywa się do partii [[Władimir Putin|jedynego cara Matuszki Rosji]] – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy. |
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie ''Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej'', która i tak nie umywa się do partii [[Władimir Putin|jedynego cara Matuszki Rosji]] – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy. |
||
== Zobacz też == |
|||
<br clear="all" /> |
|||
* [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników]] |
|||
{{GM2012/Art|1}} |
|||
* [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]] |
|||
{{Partie}} |
{{Partie}} |
||
{{komunizm2}} |
{{komunizm2}} |
||
Wersja z 13:22, 4 paź 2020
Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego (KPZR, ur. 1903, zm. 1991) – jedyna słuszna partia w Związku Radzieckim, pod względem społecznym, ideologicznym, kultowym i religijnym.
Historia
Na początku XX wieku w kraju nastały antycarskie nastroje, których kulminacyjnym momentem była rewolucja w 1905 roku. Działalność towarzysza Włodzimierza nie podobała się carowi, więc ten był zmuszony spierdzielać na zachód (później, zresztą, znienawidzony jako imperialistyczny czy kapitalistyczny). Gdy wybuchła I wojna światowa dostał się on za sprawą niemieckich kompanów do kraju, gdzie stanął na czele takiej rewolucji, a potem innej rewolucji. Po usunięciu przeciwników, którzy pomogli mu dojść do władzy ogłosił, że odtąd kraj będzie dyktaturą proletatiatu. Co z tego, że przez te kilkadziesiąt lat kolejne rządy miały robotników w dupie…
Pomiędzy wojnami domowymi Lenin zajmował się krzewieniem idei socjalizmu w sąsiednich krajach, pragnąc zalania Europy postrachem międzynarodowej rewolucji. Dlatego wybuchła wojna polsko-bolszewicka, ale Józef Piłsudski powstrzymał hordy czerwonych w dalszej ekspansji. Rosja Radziecka odpuściła, szykując się do II wojny światowej zdecydowanie lepiej. Pomoc Adolfa Hitlera okazała się przydatna do czasu, w którym Swastyland pragnął więcej i więcej na tyle, by zaatakować swoich dotychczasowych sojuszników. Lenina już nie było, za to pojawił się inny -in, czyli Józef Stalin, a w zasadzie Dżugaszwili… Sprytnie udawał ofiarę, za co nagrodzono go obecnością na konferencjach w Jałcie, Teheranie i Poczdamie.
Gdy wojna się skończyła, a Polski jeszcze nie było, dzielny towarzysz Stalin przesuwał linijką po mapach gdzie mu było wygodnie, produkując swoje satelickie państewka. Pewni ludzie się zgodzili, a kontynent podzielił się na dwa bloki – demokratyczny i komunistyczny. Po utworzeniu NRD przesądzone było, do którego bloku trafi się Polska.
Związek ze Związkiem opierał się na zasadzie wzajemnej pomocy – towarzysze ze Wschodu brali od nas węgiel, a my w zamian dawaliśmy im zboże. Powstał Rurociąg Przyjaźni Polsko-Radzieckiej – co więcej, państwa o takiej nazwie już nie ma, ale rurociąg i przyjaźń pozostała. Wybudowano u nas Pałac Kultury i Nauki. To wcale nie była aluzja, że nie mamy kultury.
Struktury partii
Partia była podzielona już od wewnątrz na tych, którzy mówili, tych, którzy mieli coś do powiedzenia ale nikt ich nie słuchał, tych, którzy słuchali i klaskali w odpowiednim momencie oraz na całą szarą rzeszę partyjnej klienteli, biura, komitety i inne zawiązki rozsiane po całym kraju. Najważniejsze było Biuro Polityczne, będące częścią Komitetu Centralnego. Dziwne, że pierwsi sekretarze w partii byli sekretarzami generalnymi KC, a nie BP. Możliwe, że paliwo w tym czasie było za drogie albo go w ogóle nie było.
Program
Krzewienie poprzez wykrzywianie odpowiednich postaw wobec państwa chroniącego robotników, wszechobecny komunizm, kult Stalina jako najwyższego, najwspanialszego i w ogóle naj generalissimusa wszech czasów, walka z niedobrą klasą posiadającą, inteligencją, najgorszym z możliwych ustrojów i imperialistycznym Zachodem, w międzyczasie walcząc o kostki lodu na Antarktydzie i mnożenie zapasów wódki na zimę.
Partia zakładała równość wszystkich obywateli, zwanych odtąd towarzyszami. Narodowi się to spodobało, a władza z miłą chęcią używała dostępnych środków, by urzeczywistnić i ugruntować to przekonanie wśród krajan. Pod koniec lat 80. XX wieku pewien człowiek zbuntował się przeciwko pięknej, absolutnej równości, co doprowadziło do zmiany podstawy programowej w podręcznikach do matematyki. Tak powstał głasnost i pieriestrojka (cokolwiek to znaczy).
Kontynuacja tradycji
Dzisiaj w Rosji istnieje partia o nazwie Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej, która i tak nie umywa się do partii jedynego cara Matuszki Rosji – kontynuuje ona to, co KPZR zakrzewiła. Nieważne, czy Putin jest prezydentem, czy premierem – on likwiduje podziały, wyznaczając równość linijką. Szkoda tylko, że ten liniał jest krzywy.
