Szorstkość

Szorstkość – cecha charakterystyczna nawierzchni, powodująca powstanie rany śmiertelnej po wewnętrznej stronie dłoni, która weszła w kontakt stały, ciągły i posuwisty z daną nawierzchnią.

Pochodzenie

Szorstkość w największym stopni obserwuje się w Afryce i u ludzi starych, wierzących, którym w życiu nie wyszło. Obserwacje te skłoniły naukowców amerykańskich z żydowskiego Instytutu Bull'a Schitt'a w Massachusetts, którzy badali problem szorstkości od marca do jego połowy br., do całkowitego porzucenia tematu na rzecz rozwoju leku na hemoroidy. Pochodzenie szorstkości w przyrodzie pozostaje więc nieznane. Powszechnie uważa się, że odkrywca molekularnych przyczyn tego zjawiska otrzyma Nagrodę Nobla z fizyki, czego żywym przykładem jest Wisława Szymborska.

Przykłady

Chociaż definicja jasno odwołuję się do pomiaru stopnia szorstkości za pomocą wnętrza dłoni, powszechniej znane są przypadki organoleptycznego stwierdzania szorstkości za pomocą kolan i łokci. Pośrednim efektem szorstkości jest więc płacz i zgrzytanie zębów.

Dużym stopniem szorstkości charakteryzują się:

• beton,
• opiłki metalu,
• rozsypane szyszki,
• rafa koralowa,
• kość wielbłąda (tylko do roku od śmierci).

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny fizyki. Jeżeli wiesz dlaczego elektrony w kablu poruszają się odwrotnie do przepływu prądu – rozbuduj go.