II wojna światowa

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Medal.svg
Właściwy powód wybuchu tej wojny
Inny ważny powód wybuchu tej wojny
Spotkanie prezesów Hitler Studio i Beck sp. z. o. o.

Wojna Światowa 2 (inaczej II wojna światowa) – gra komputerowa z gatunku MMORPG i strategii, owoc wspólnej pracy Hitler Studios, Mussolini Art, Churchill company, Stalinsoft oraz Japan Interactive. Sequel I wojny światowej. Gra cieszyła wielką popularnością, jednak w czasie rozgrywki odpadły 72 miliony graczy. Co ciekawe znaczną ich część stanowiły osoby, które wybrały karierę typu „wojsko”, mimo iż miały najlepszy ekwipunek i dodatkowy tutorial. Rozgrywka rozpoczęła się 1 września 1939 roku, jednak gracze mieli wcześniej czas na przygotowania. Niektórzy badacze twierdzą, że przez tzw. „Host Marco Polo” azjatyckie serwery wystartowały dużo wcześniej, bo już 7 lipca 1937 roku, z kolei na europejskich serwerach przed rozpoczęciem rozgrywki przeprowadzano testy pod czujnym okiem Francisca Franca, w których brali udział późniejsi gracze niektórych państw[1]. Grę zakończył w roku 1945 upadek firmy Japan Interactive, poprzedzony bankructwem Hitler Studios, której właściciel popełnił samobójstwo z niewiadomych przyczyn.

PEGI

Ograniczenia wiekowe w zasadzie nie istniały. Jeśli wybieramy klasę Żołnierz, u Aliantów w przypadku osób poniżej 18 lat wymagana była zgoda rodziców, która często była hakowana. Szacunkowo było to około 17 lat, jednak zdarzali się młodsi. W ZSRR dozwalano na dołączanie kobiet. W przypadku krajów Osi, a zwłaszcza Niemiec, pod koniec wojny, werbowano pod przymusem nawet 10-latków. Zupełnie inaczej wyglądała sytuacja w klasie Partyzant – tam formowano oddziały złożone z graczy około 15-letnich. W klasie Mieszkaniec obozu koncentracyjnego nie istniały żadne ograniczenia wiekowe. Wszystkie znaczki były w tej grze, tzn. Przemoc, Wulgarny Język, Strach, Seks, Używki, Dyskryminacja i Hazard.

Rozgrywka

Prezes firmy Stalinsoft spotyka się z najlepszymi graczami
CEO Churchill Company pokazuje, co myśli o Hitler Studios

Gracze zostali podzieleni na tak zwane „państwa”, a one połączone w sojusze. Celem gry było doprowadzenie „kraju” do zwycięstwa. Żeby to osiągnąć można było tworzyć własne, unikatowe itemy, rozwijać przełomowe technologie, posłużyć się dyplomacją, szpiegostwem, itp. Istniała również unikalna opcja budowania obozów dla pojmanych jednostek. Opcja ta pozwalała na pozyskiwanie surowców potrzebnych do dalszego rozwoju.

Typy kariery

Gracze klasy partyzant
Gracze klasy bandyta
Gracze klasy jeniec wojenny
Przyszli gracze klasy mieszkaniec łagru
  • Wojsko – bardzo popularna z uwagi na duże zapotrzebowanie, w tym wypadku gra zmienia się w strzelankę, a po osiągnięciu wysokiego poziomu strategię czasu rzeczywistego.
  • Polityka – klasa ta wymaga wysokich wskaźników charyzmy, teoretycznie też inteligencji, ale często wystarczą dobra retoryka tudzież wysoki atrybut szczęścia. Jej głównym celem jest zdobywanie poparcia innych playerów (warunki zwycięstwa zależały od kraju, np. w ZSRR wystarczała dobra gildia, jak NKWD, która groziła „wyborcom” PK lub zmianą regionu gry). Dostanie wystarczającej liczby głosów pozwala na decydowanie o losach innych graczy.
  • Partyzantka/bandytyzm – popularna wśród graczy których „kraje” zostały zagarnięte przez przeciwnika. Wymaga dobrych umiejętności taktycznych.
  • Przemysł zbrojeniowy – z uwagi na duże zapotrzebowanie na broń, cieszy się dużym zainteresowaniem, jednak nudna, zdobywa się zazwyczaj mało złota i powoli awansuje. Dodatkowo handlowanie w celu uzyskania jak największego zysku, bez selekcji klientów spotyka się często z wrogością innych graczy, co może doprowadzić nawet do PK za kolaborację[2].
  • Mieszkańcy obozu koncentracyjnego – najczęściej na tej pozycji grają Żydzi. Kariera na tym szczeblu charakteryzuje się przymusową pracą w zwierzęcych warunkach. Cieszyli się uznaniem wśród niemieckiego okupanta i jakże niezbędni do rozwoju III Rzeszy. Dzięki nim powstawały nowe drogi, mosty, a co najważniejsze służyli jako opał, środki higieny osobistej, nawozy do użyźniania ziemi.
  • Mieszkańcy łagru – odpowiednik mieszkańca obozu koncentracyjnego w ZSRR, częstymi graczami byli Polacy.
  • Jeniec wojenny – gracze przeklasyfikowani z klasy Żołnierz przez wroga pod groźbą usunięcia z gry. W przypadku ZSRR klasa ta nie istniała (osoba przeklasyfikowana była automatycznie mieszkańcem łagru).

Oczywiście to tylko niektóre typy kariery w grze, pozostałe jak na przykład rolnik, bezrobotny w mniejszym stopniu oddają charakter gry.

Przygotowania

Zakończenie szkolenia graczy klasy żołnierz
Plik:Испанская 11 интербригада в бою под Бельчите. 1937.jpg
przygotowania do pełnowymiarowej wojny

Gracze mieli czas przed właściwą rozgrywką na przygotowanie się do rozgrywki, oto najsłynniejsze przypadki:

  • Adolf Hitler (Niemcy) – awatar głównego projektanta gry, przejął władzę w swoim „kraju” w drodze wyborów.
  • Francja – gracze z tego „państwa” zbudowali potężne umocnienia na długości 3/4 granicy, które okazały się nieprzydatne, ponieważ wroga armia zwyczajnie je obeszła, a następnie kolaborowali z kim popadnie.
  • Polska – opracowano bombowiec taktyczny Łoś oraz ręczną rusznicę przeciwpancerną, potem przerobioną przez graczy z ZSRR. Główną aktywnością graczy polskich było jednak, prowadzone na wiele sposobów, błędne ocenianie sytuacji i walczenie za innych.
  • ZSRR – przywódca graczy z tego „kraju” przyjął nietypową taktykę, w ramach przygotowań wyrzucił z gry wszystkich wysokolevelowych żołnierzy. Z drugiej strony, skorzystał skutecznie ze swoich dobrze wyskillowanych dyplomatów, co trudno powiedzieć o innych krajach.
  • USA – gracze tego państwa użyli taktyki, która polegała na przyglądaniu się wszystkiemu. Pod koniec gry zaatakowali zajętą Francję i zrzucili bomby atomowo-pokojowe na Japonię, aby nabić fragi do końcowych statystyk.
  • Ukraina – gracze tego państwa ze wściekłości, że muszą grać na polskich serwerach, zaczęli zabijać polskich graczy o niskim levelu.
  • Wielka Brytania – gracze tego państwa nie robili nic, przygotowując się do wielkiego uderzenia. Niestety dostali laga, a gdy minął wojna dobiegła końca. Wielka Brytania dokonała w ciągu gry udanego bombardowania Niemców ulotkami i budowania zamków z piasku na Saharze. Warto dodać, że w trakcie gry Wielka Brytania była broniona przez polski dywizjon 303, składający się z partyzantów „na wakacjach”.
  • Włochy – gracze z tego „państwa” dziwnie grali. Rozpoczęli jako pierwsi zamkniętą betę w Etiopii. Razem z graczami z Niemiec i ZSRR rozpoczęli potem open betę w Hiszpanii, ale później przypomnieli sobie o tym że też grają tuż przed poddaniem się większości graczy z Francji.
  • Luksemburg – z powodu niewidoczności na mapie i słabych itemków frakcja pomijana przez graczy, jednak broniąca się niczym Francja bardzo długo i mająca wielki potencjał, aby wygrać te wojnę. Ostatecznie jej gracze zginęli nie odczuli skutków wojny, a frakcja nie zmieniła położenia.

Itemy

Oto najbardziej znane itemy stworzone przez graczy:

Główny item Niemców
Główny item czerwonych skCenzura2.svgów
Marat w 1940 roku, zezłomowany w 1952
  • ZSRR – pistolet maszynowy „Pepesza”, karabiny Mosin-Nagant i SWT-40, pistolet samopowtarzalny TT, czołgi T-26, BT, T-34 i KW, myśliwce I-185 i Jak-9, bombowiec Pe-8, wódka.
Główny item Amerykanów
Najważniejsze itemy Japończyków
  • Japonia – pancernik Yamato (unikatowy, miało być ich 5), Arisaka wz. 99, Pistolet Nambu, myśliwiec Zero, sake.
Główny item Polaków

Przebieg rozgrywki

Jeden z graczy, którzy w 1943 odpadli z gry
Przerwa w walce

Z uwagi na brak adminów rozgrywka przebiegała chaotycznie (nawet sam Hitler nie miał dużego wpływu na ciąg wydarzeń). To najważniejsze momenty gry:

  • Pre-Alfa dla graczy z Włoch i Abysynii. Kilkadziesiąt graczy z innych krajów także dostało dostęp do gry.
  • Testy przed oficjalnym ruszeniem gry – gracze Niemiec, Włoch i ZSRR testują betę z Hiszpanami, dzięki czemu zaczynają właściwą rozgrywkę z wyższymi levelami.
  • Włączenie Austrii do Niemiec – gracze z Austrii dobrowolnie zgadzają się na unię.
  • Włączenie Czech do Niemiec – gracze czechosłowaccy zastraszeni przez niemieckich poddają się, nieliczni zmieniają klasę na „partyzant”. Gracze słowaccy natomiast uruchamiają na wschodzie własny serwer.
  • Atak Niemiec na Polskę – porażka graczy polskich w starciach PvP, pierwsze oficjalne wykorzystanie taktyki zwanej jako „blitzkrieg”, masowe przespecowania na partyzantów lub zmiany regionu gry.
  • Atak ZSRR na Polskę – wbili się na imprę bez wódki na powitanie.
  • Atak ZSRR na Finlandię – rozgrywka skończyła się zwycięstwem Rosjan, ale Finowie nabili dużo fragów. Zwycięstwo ZSRR dzięki ogromnej przewadze liczebnej, totalna kompromitacja wojsk radzieckich, ujawnienie niskolevelowości Armii Czerwonej;
  • Atak Niemiec na Belgię, Holandię i Luksemburg – sześciodniowa inwazja zakończona sukcesem, Francja traci pewność siebie;
  • Atak Niemiec na Francję – gracze osi wkraczają do stolicy Francji po miesięcznym oblężeniu.
  • Cały świat nie pomaga Polsce (A co to takiego Polska? W Europie? Serio? Jaki układ sojuszniczy???);
  • Atak graczy niemieckich, którzy wybrali klasę „pilot” z typu kariery „wojsko” na im podobnych graczy brytyjskich. Beznadziejną, wydawałoby się, sytuację ratują gracze polscy którzy wcześniej zmienili region gry;
  • Atak Włochów na Grecję. Mimo przewagi liczebnej i ekwipunkowej gracze włoscy przez dłuższy czas zaprzepaszczają starcia, PvP. W ostatniej chwili gracze niemieccy dołączają się do nich i pokonują Greków we wspólnych starciach PvP;
  • Atak Niemiec na resztę Europy – wielkie zwycięstwa Niemców w walkach wręcz;
  • Atak Niemiec na ZSRR – „Sezon polowań na czerwone niedźwiedzie uważam za otwarty!” – Hitler w 1941r. Później żałował.
  • Japonia atakuje USA niewidzialną flotą – gracze-wojskowi z USA w końcu angażują się aktywnie w rozgrywkę;
  • Porażki Włochów na wszystkich frontach – włoscy gracze w klasie żołnierza wykazują zaskakująco niskie morale;
  • Ogólny bałagan – koniec dobrej passy Niemców, levelujący skutecznie alianci i sowieci zaczynają wygrywać w PvP i gospodarczo, Alianci zaczynają stawiać na team deathmatche;
  • Bitwa stalingradzka, Lądowanie w Normandii, Bitwa na Łuku Kurskim, Kontrofensywa w Ardenach, Bitwa o Midway, itd. – gracze sojuszu „Oś” przegrywają wszystkie ważniejsze starcia, także terytoria zajęte na początku gry.
  • Powstanie warszawskie, gracze z Warszawy za bardzo się przecenili, tworząc nierówny mecz z Niemcami przez 63 dni, po czym przegrali.
  • Hitler sam odchodzi z gry.
  • Bomba atomowa na Japonię – gracze japońscy poddają się po okresie masowego odpadania z gry.
  • Operacja kwantuńska – Ruscy jeździli czołgami T-34 po górach.

Zwycięzcy

Z uwagi na śmierć twórcy gry nie można jednoznacznie określić wygranych. Oficjalnie podaje się wszystkie „kraje”, które walczyły z organizacją Oś skupiającą Niemcy, Włochy, Japonię i kilku satelitów. Podobno, to jednak Związek Radziecki jako jedyny dostał to, czego chciał.

Odbiór

Z uwagi na bardzo pozytywny odbiór gry, w 1947 roku został wypuszczony spin-off o nazwie „Zimna wojna”. W przeciwieństwie do poprzednich części gry, ów tytuł skupiał się bardziej na aspekcie fabularnym, aniżeli na samej rozgrywce. Gra miała postać rozbudowanej historii, trwającej aż do 1991 roku, w której to gracze zostali podzieleni na dwie główne frakcje: NATO oraz Układ Warszawski. Sama rozgrywka przybrała postać gry przygodowej w stylu Telltale, polegającej na reagowaniu na groźby przeciwnika, bez elementów klasycznej gry akcji (nie licząc pomniejszych sekcji, m.in. „Chińska wojna domowa”, „Wojna koreańska”, „Wojna w Wietnamie”). Mimo to „Wojna Światowa 2” jak dotąd nie doczekała się jeszcze oficjalnego sequela.

Statystyki

NonNews
 Zobacz w NonNews temat:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ ZSRR, Niemcy i Włochy
  2. ↑ Najczęściej wytwarzano dla ojczyzny i sojuszników
Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=II_wojna_światowa&oldid=1623211”