Adam (imię)
Jestem Adam, dobrze wkładam
- Typowy Adam
A dam ci na imię…
- Bóg daje imię kupce ziemi
Adam – imię męskie, które powstało od zderzenia słów JA ci dam, co sugeruje, iż jest to osobnik ordynarny, skąpy, mizantrop i w ogóle – zakała społeczeństwa. Zawsze daje z łaski i z pogardą rzuca te nędzne ochłapy (a, żebyś ty się udławił nimi, draniu!). Podobno jego ulubionym powiedzeniem było A dam Ci, dam. Imię to jest bardzo powszechne, dlatego nie warto wołać na ulicy: Adam, bo obejrzy się z 20 osób.
Jest to pierwsze imię świata, nadane nie wiadomo przez kogo Adamowi w Raju. Istnieje sugestywna hipoteza, iż on sam nadał sobie to imię, gdy nazywał wszystkie zwierzęta po imieniu. W tym kontekście imię Adam byłoby nazwą gatunkową, a nie imieniem, ale nie czepiajmy się takich szczególików. Ulubionym zajęciem tych osobników jest noszenie podziurawionych na kolanach spodni upapranych dżemem. Nie lubią: wielu rzeczy, niestety nie możemy tutaj tego opublikować, bo nie starczyłoby na to 5 metrowej książki. Jednakże wiadomo z ankiety, że młodzi chłopcy o imieniu Adam o wszystko pytają się mamusi, na przykład „Mamusiu, mogę zjeść kisiel i masełko?”.
Charakter[edytuj • edytuj kod]
Adam ma skłonność do zamykania się w swoim pokoju i tam obgryzania paznokci. Jest człowiekiem bardzo nerwowym i surowym. Cechuje go subiektywność – nie potrafi spojrzeć na świat z dystansu, a już na pewno nie na siebie. Subiektywność we własnej ocenie zazwyczaj jest przesadzona. Adam widzi siebie jako króla, siedzącego na olbrzymim tronie z berłem Zeusa w jednym, a światem w drugim ręku. Najczęściej u swoich stóp wyobraża sobie miliony kobiet, którym wyrywa żebra.
Adam to także imię dla despoty z ogromnym zasobem dumy. Przechadza się często po swoim mieszkaniu, w którym otoczony jest lustrami, niczym paw. By zmusić Adama do wykonania czegoś, należy odnieść się do jego dumy i honoru. Wystarczy wspomnieć, że na pewno nie uda mu się wyskoczyć przez okno, a skoczy bez zastanowienia. Jest wielkim fanem kucyków i pasikoników. Nie wie, co to znaczy strach, ale wie, co to znaczy zesrać się ze strachu.
Dzieciństwo i rozwój[edytuj • edytuj kod]
Już od najmłodszych lat jest bardzo zdyscyplinowany. Zawsze ma odrobione zadanie domowe, zawsze czyste buty. Jednak nie jest lubiany w szkole, bo nie pozwala innym spisywać. Dzieci często izolują go, bo sprawia wrażenie zadufanego w sobie bufona.
Adam, by udowodnić sobie i innym, że nie jest tylko nadętym kujonem, poświęca się dla sportu. Stawia na aktywność i osiąga w tym zamierzone efekty. Często zostaje pogromcą wszelkich szkolnych rekordów: od czasu poświęconego na jeden ruch podczas partii szachów, po skok w dal. Później, już w wieku dorosłym, pracuje w określonym celu, nie dla przyjemności niespodziewanych odkryć, lecz w celu osiągnięcia stanowiska dyrektora, by móc rządzić i manipulować innymi. Lubi studia medyczne, pociąga go także wojsko i zawody handlowe, których jednak nie wybiera, ze względu na wrodzony flegmatyzm.
Uczucia[edytuj • edytuj kod]
Adam jest bardzo zazdrosny. Swoją kobietę chciałby posiadać całkowicie. Nie chce dzielić się nią nawet z rodziną. By to osiągnąć Adam dla swojej wybranki jest czuły, miły, opiekuńczy i zmysłowy. Rzadko unosi głos, chyba że coś mu się nie spodoba. Potrafi wtedy rzucać przedmiotami. Kobieta wiążąca się z Adamem powinna być wierna, spokojna i zrównoważona, wtedy uda im się stworzyć udany związek. Najlepiej też by była głucha i ślepa, tak, by nie zwracała uwagi na przypływy jego furii. Adam cechuje się silna męskością, natomiast zupełnie nie zna się na psychologii kobiet. Zamiast próbować przekonywać i uwodzić, wykazuje maniery jaskiniowca. Jest bardzo wrażliwy i czuły. Szczególnie na punkcie własnym.
Nigdy niczego nie zapomina, dlatego potrafi po pięciu latach związku wypomnieć swojej kobiecie, że na początku ich znajomości za mało posłodziła mu herbatę.
Przyjaźń[edytuj • edytuj kod]
Adam inteligentnie dobiera przyjaciół. Jednak, gdy już upatrzy sobie ofiarę, nie sposób się go pozbyć. Chodzi za przyjacielem, wierci mu ciągle dziurę w brzuchu, dzwoni o różnych porach dnia, byle tylko zwrócić na siebie uwagę i sprawdzić, czy przyjaciel przypadkiem nie ma innego na boku. Jeśli Adam poczuje się zdradzony, może nawet posunąć się do samookaleczenia.
Towarzyskość[edytuj • edytuj kod]
Stroni od ludzi. Woli w samotności popijać piwo, niż cisnąć się w zakopconym barze. Czuje się dobrze między ludźmi dopiero po pięciu głębszych.
Nie jest jednak dobrze tolerowany przez innych z powodu bezlitosnej pamięci. Adam nigdy nie zapomina, co zrobiono mu złego. Posiada przy tym zaletę pamiętania też tych dobrych rzeczy.
Cechą, która sprawia, że nie jest chętnie widziany na przyjęciach, jest specyficzny rodzaj humoru, którego głównym objawem jest to, że absolutnie nie zna się na żartach.
Brak dyplomacji i przemądrzały ton, którym może poszczycić się Adam, mogą budzić niechęć. Często nie ukrywa swojej niechęci do innych, zaś sam oczekuje uwielbienia i pochwał.
Zdrowie[edytuj • edytuj kod]
Adam cechuje się ogromną żywotnością i zapachami z dzieciństwa, które od wieków unosiły się po pustkowiach i niszczyły wszystko, co napotkały na swojej drodze. Jego sposób bycia, ciągła potrzeba stawiania mu oporu, sprawia, że jego kolejne żony umierają młodo. Adam jest zdrowy i odporny na wszelkie choroby, bo już od małego łyka wszystkie możliwe kombinacje witamin.Takie jak:
I inne, których wymienić nie można ze względu na bezprawne użycie tego środka wywołującego:
- biegunkę
- halucynacje
i inne rzeczy które się filozofom nie śniły i nie chciałyby się śnić.
Imieniny[edytuj • edytuj kod]
Ludzkość, litując się nad Adamem, postanowiła kolektywnie uczcić go imieninami 24 grudnia, żeby chociaż przez jeden dzień uśmiechnął się. Czasem zdaje to egzamin, czasem nie. Imieniny 6 kwietnia zostały wprowadzone przez pomyłkę. Miały być 1 kwietnia. Imieniny 16 maja Adam ustalił sobie sam, żeby mieć więcej okazji do wypominania przyjaciołom o ich zapomnieniu.
