Gorgoroth: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 9 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat| |
{{cytat|SATAN!!!|Jedyne słowo zrozumiałe dla przeciętnego człowieka z utworów '''Gorgoroth'''}} |
||
[[Plik: |
[[Plik:Gaahl.jpg|200px|thumb|Gaahl przed/po porannej toalecie (niepotrzebne skreślić)]] |
||
'''Gorgoroth''' – wesoły zespół, którego twórczość została zainspirowana [[Muminki|Muminkami]]. Chłopcy w najeżonych ćwiekami wdziankach śpiewają [[true norwegian black metal]] i są idolami nastolatek (zaraz obok [[Tokio Hotel]], [[Doda|Dody]] i [[Żółwie Ninja|Żółwi Ninja]]). |
|||
== Historia == |
== Historia == |
||
W czasach gdy [[żłów]]ie chodziły po Ziemi (1992) [[Infernus]] założył zespół, którego nazwa wzięła się od krainy wykreowanej przez [[John Ronald Reuel Tolkien|Jaśka Tolkiena]], w której rodzi się wszelkie [[zło]], czy innej Nibylandii. Poszedł taki pod sklep i po postawieniu komu trzeba [[piwo|browara]] |
W czasach gdy [[żłów]]ie chodziły po Ziemi ([[1992]]) [[Infernus]] założył zespół, którego nazwa wzięła się od krainy wykreowanej przez [[John Ronald Reuel Tolkien|Jaśka Tolkiena]], w której rodzi się wszelkie [[zło]], czy innej Nibylandii. Poszedł taki pod sklep i po postawieniu komu trzeba [[piwo|browara]] sklecił jakiś „mjuzyk bend”. Nasi przyjaciele zaczęli muzykować i ukazało się (nakładem 1/4 egzemplarza) demo pt. „A Sorcery Written In Blood”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „Nasz przyszły wokalista zostanie [[gej]]em”. Co za niesamowity zbieg okoliczności! |
||
Zespół rozwijał się szybko. W 1994 wyszła pierwsza płyta studyjna o jakże wyszukanej i egzotycznej nazwie |
Zespół rozwijał się szybko. W 1994 wyszła pierwsza płyta studyjna o jakże wyszukanej i egzotycznej nazwie „Pentagram”. |
||
1998 rok zapamięta każdy fan Gorgorothu. W tym czasie do zespołu dołączył [[Gaahl]] |
1998 rok zapamięta każdy fan Gorgorothu. W tym czasie do zespołu dołączył [[Gaahl]] – ikona black metalu i (nieświadomy jeszcze tego) homoseksualista. Była to mądra bestyja, tak więc zespół zaczął głosić satanizm jako nurt filozoficzny i zerżnął jakieś 5 i pół poglądu od [[Fryderyk Nietzsche|Nietzschego]]. |
||
[[Plik:Gaahl.jpg|200px|thumb|Gaahl przed/po porannej toalecie (niepotrzebne skreślić)]] |
|||
== Gorgoroth w Polsce == |
== Gorgoroth w Polsce == |
||
Pewnego słonecznego poranka 2004 roku Gorgoroth zawitał i do Polski, gdzie (z uwagi na sielskie klimaty) postanowił nagrać swe DVD zatytułowane |
Pewnego słonecznego poranka [[2004]] roku Gorgoroth zawitał i do Polski, gdzie (z uwagi na sielskie klimaty) postanowił nagrać swe DVD zatytułowane „Black Mass Cracow 2004” („Ciemna Masa z Krakowa 2004”). Niestety, Polacy jak Polacy: chcieli się dorobić. Biedni operatorzy kamer, którym dziwnym trafem przeszkadzała scenografia złożona ze szczątek zwierząt i polanych sztuczną krwią nagich ludzi na krzyżach, złożyli pozew o obrazę uczuć religijnych. Dostali dychę w kieszeń i siedzą cicho. |
||
== Rozłam == |
|||
Okazało się, że śmieszny Gorgoroth zarobił jakieś pieniądze! Serio! Podczas trasy po Europie ([[Norwegia]]–Norwegia-Norwegia-Pekin) Gaahl i basista grupy (King ov Hell) uznali, że chcą trasę kontynuować. Infernus, któremu skończyły się [[papieros]]y stwierdził jednak, że chce wracać do mamy. King i Geejhl zmówili się zatem by wywalić Infa z zespołu i kontynuować trasę z jakimś przydrożnym żulem (najlepiej ubranym w jego fatałaszki). Infernus się obraził i musiał skapitulować, bo prawa do nazwy mieli tylko jego byli kumple. Założył więc ,,The Force Gorgoroth" (czy to nie aluzja do dawnego zespołu?!) i grał na weselach. 28-30 stycznia 2009 okazało się, że jednak Infuś może mieć zespolik o nazwie Gorgoroth, więc czym prędzej stworzył takowy. |
|||
== |
== Zobacz też == |
||
* |
* [[Gaahl]] |
||
* [[true norwegian black metal]] |
|||
* Infernus (wokal, [[gitara]], [[bałałajka]]) |
|||
* Frank Watkins ([[bas]]) |
|||
* Tomas Asklund ([[perkusja]]) |
|||
{{Black metal}} |
|||
== Płyty studyjne == |
|||
* Pentagram (1994) |
|||
* Antichrist (1996) |
|||
* Under the Sign of Hell (1997) |
|||
* Destroyer (1998) |
|||
* Incipit Satan (2000) |
|||
* Twilight of the Idols (In Conspiracy with Satan) (2003) |
|||
* [[Ad Majorem Sathanas Gloriam]] (2006) |
|||
* Quantos Possunt ad Satanitatem Trahunt (2009) |
|||
* Under The Sign Of Hell (2011) |
|||
[[Kategoria:Zespoły black metalowe]] |
[[Kategoria:Zespoły black metalowe]] |
||
Aktualna wersja na dzień 11:15, 12 lut 2022
SATAN!!!
- Jedyne słowo zrozumiałe dla przeciętnego człowieka z utworów Gorgoroth
Gorgoroth – wesoły zespół, którego twórczość została zainspirowana Muminkami. Chłopcy w najeżonych ćwiekami wdziankach śpiewają true norwegian black metal i są idolami nastolatek (zaraz obok Tokio Hotel, Dody i Żółwi Ninja).
Historia[edytuj • edytuj kod]
W czasach gdy żłówie chodziły po Ziemi (1992) Infernus założył zespół, którego nazwa wzięła się od krainy wykreowanej przez Jaśka Tolkiena, w której rodzi się wszelkie zło, czy innej Nibylandii. Poszedł taki pod sklep i po postawieniu komu trzeba browara sklecił jakiś „mjuzyk bend”. Nasi przyjaciele zaczęli muzykować i ukazało się (nakładem 1/4 egzemplarza) demo pt. „A Sorcery Written In Blood”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „Nasz przyszły wokalista zostanie gejem”. Co za niesamowity zbieg okoliczności!
Zespół rozwijał się szybko. W 1994 wyszła pierwsza płyta studyjna o jakże wyszukanej i egzotycznej nazwie „Pentagram”.
1998 rok zapamięta każdy fan Gorgorothu. W tym czasie do zespołu dołączył Gaahl – ikona black metalu i (nieświadomy jeszcze tego) homoseksualista. Była to mądra bestyja, tak więc zespół zaczął głosić satanizm jako nurt filozoficzny i zerżnął jakieś 5 i pół poglądu od Nietzschego.
Gorgoroth w Polsce[edytuj • edytuj kod]
Pewnego słonecznego poranka 2004 roku Gorgoroth zawitał i do Polski, gdzie (z uwagi na sielskie klimaty) postanowił nagrać swe DVD zatytułowane „Black Mass Cracow 2004” („Ciemna Masa z Krakowa 2004”). Niestety, Polacy jak Polacy: chcieli się dorobić. Biedni operatorzy kamer, którym dziwnym trafem przeszkadzała scenografia złożona ze szczątek zwierząt i polanych sztuczną krwią nagich ludzi na krzyżach, złożyli pozew o obrazę uczuć religijnych. Dostali dychę w kieszeń i siedzą cicho.
